Ο Γιώργος Πρίντεζης κρέμασε πριν δύο χρόνια τα μπασκετικά του παπούτσια έχοντας ζήσει τα πάντα με την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια και κυρίως ως παίκτης-θρύλος του Ολυμπιακού.
Ο άλλοτε αρχηγός των Πειραιωτών, που είδε τον περασμένο Σεπτέμβρη τη φανέλα του με το νούμερο «15» να αποσύρεται μια για πάντα στον ουρανό του ΣΕΦ, δήλωσε σε συνέντευξή του στον Alpha πως αρχίζει ήδη να σκέφτεται το επόμενο βήμα του στον χώρο του μπάσκετ μέσω της προπονητικής, αν και θα χρειαστεί πρώτα να αποβάλλει τον παίκτη από μέσα του μετά από 22 χρόνια στο επαγγελματικό επίπεδο.
Παράλληλα, αναφέρθηκε με συγκίνηση στον πατέρα του που έχασε πίσω στο 2016 τονίζοντας πως πάντοτε είχε ένα μήνυμά του μετά από κάθε ματς.
Αναλυτικά τα όσα είπε στην κάμερα του Alpha:
«Δεν μπορώ να πω ότι μου λείπουν πολλά πράγματα από την ενεργό δράση. Έκλεισε ο κύκλος. Καλό είναι να ξέρεις πότε σταματάς. Δεν μπορούσα να παίξω άλλο και σιγά σιγά άρχισαν να βγαίνουν και προβλήματα. Καλό είναι όποτε το καταλαβαίνεις να σταματάς και να μη κουράζεις και τους γύρω σου».
Αναφορικά με τη σύζυγό του σχολίασε:
«Η Στέλλα είναι ένας άνθρωπος που δεν της αρέσει να ακούει καλά λόγια, ειδικά δημόσια. Ντρέπεται πολύ στη κάμερα. Γνωρίζει καλύτερα από μένα πόσο σημαντική είναι για μένα και πόσο με έχει βοηθήσει η όλη καθημερινότητα μαζί της. Να με αποφορτίζει, να μοιραζόμαστε πράγματα, να υπάρχει σεβασμός, μια κοινή γραμμή, αγάπη και να πορευόμαστε μαζί όχι μόνο στα εύκολα ή στα δύσκολα, αλλά σε όλα»
Για τον πατέρα του ανέφερε:
«Σε όλους τους αγώνες σκεφτόμουν τον πατέρα μου. Γιατί πάντα ήξερα ότι θα έχω ένα μήνυμα του με το που τελείωνε το παιχνίδι. Όταν ήμουν καλός μου έλεγε να κρατήσω χαμηλό προφίλ και να συνεχίσω να κάνω και άλλα πράγματα ή ότι δεν ήμουν όσο καλός όσο νόμιζα. Και όταν δεν ήμουν καλός μου έλεγε αυτό που χρειαζόμουν για να με βοηθήσει και να μου δώσει κουράγιο. Ήταν ο άνθρωπος μου. Η μάνα είναι μάνα σίγουρα, με έχει βοηθήσει στα πάντα, απλά ο πατέρας ήταν δίπλα μου σε ένα άλλο κομμάτι, πιο φιλικό αλλά πάντα με σεβασμό και πάντα σεβόμενος αυτό που έκανα, το παιχνίδι μου και τη δικιά μου προσωπικότητα».
Για την ενδεχόμενη ενασχόληση με την προπονητική:
«Αρχίζει να περνάει σιγά σιγά από το μυαλό μου. Όμως ο αθλητής μετά από 22 χρόνια επαγγελματικής καριέρας θεωρώ σωστό ότι πρέπει να αποστασιοποιηθεί λίγο και να επαναφέρει εργοστασιακές ρυθμίσεις. Να φύγει εντελώς ο παίκτης από μέσα σου και να δεις ποιο θα είναι το επόμενο σου βήμα ούτως ώστε αν πατήσει το κουμπί και γυρίσεις να πεις ότι το κάνεις με το ίδιο κίνητρο, τον ίδιο ζήλο, δουλειά και όρεξη για να πετύχεις».