Ο Φίλιπ Πετρούσεφ έχει μπει για τα καλά τον τελευταίο καιρό στην εξίσωση του ρόστερ του Ολυμπιακού, όντας ιδιαίτερα επιδραστικός στα θετικά αποτελέσματα των Πειραιωτών και μάλιστα πρόσφατα πανηγύρισε και την πρώτη του κούπα στην Ελλάδα, στον τελικό Κυπέλλου κόντρα στον Παναθηναϊκό.
Ο Σέρβος σέντερ μίλησε στη Mozzart Sport της πατρίδας του για τη μέχρι τώρα εμπειρία του στο Λιμάνι έχοντας μόνο καλά λόγια να πει για τον Μπαρτζώκα και το οικογενειακό κλίμα που επικρατεί στον Ολυμπιακό, κάνοντας λόγο για μία ομάδα που έχει πάντα τους πιο υψηλούς στόχους και μία συγκεκριμένη κουλτούρα -μπασκετική και μη- που τον οδηγεί στις μεγάλες επιτυχίες.
Αναλυτικά τα όσα είπε στη μεγάλη του συνέντευξη στη Σερβία:
«Η Μανίλα μου έδειξε τι χρειάζεται πραγματικά μια ομάδα, πόσο σημαντικό είναι να θυσιάζεις τον εαυτό σου για χάρη της ομάδας και να κάνεις ό,τι χρειάζεται η ομάδα για να κερδίσει. Έπαιξα παλιότερα στη Μέγκα και Ερυθρό Αστέρα, όπου γνώρισα ατομική πρόοδο και ίσως έλειπε κάποια ομαδική επιτυχία. Η Μανίλα μου άνοιξε τα μάτια με αυτή την έννοια, γιατί η ομάδα έρχεται πρώτη. Όταν όλοι υποτάσσονται στην ομάδα και όταν δημιουργείται μια υπέροχη ατμόσφαιρα, έρχονται τα αποτελέσματα. Κανείς δεν μας σκέφτηκε ως συμμετέχοντα στον τελικό του Mundobasket, ρεαλιστικά. Μετά την επιτυχία, είναι πολύ πιο ευχάριστο να είσαι με την ομάδα, όλα είναι πιο εύκολα και πιο όμορφα.
Αυτή τη στιγμή νιώθω αρκετά καλά. Όταν επέστρεψα από τις ΗΠΑ, ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Μου πήρε ένα μήνα για να επανέλθω σωματικά και να συνηθίσω την ομάδα, να εξοικειωθώ με το στυλ παιχνιδιού του Ολυμπιακού, που είναι και πάλι αναγνωρίσιμο στην Ευρώπη, με πολλές πάσες και κυκλοφορία της μπάλας. Μου πήρε χρόνο για να βρω τη θέση μου σε μια ομάδα που έχει τους υψηλότερους στόχους κάθε χρόνο, πηγαίνει στο Final Four, κυνηγάει τίτλους, έχει πολύ ποιοτικούς παίκτες στις τάξεις της. Τον τελευταίο μήνα βρήκα τον ρόλο μου και τον τρόπο να βοηθάω την ομάδα, όπου όλα είναι γνωστά και ο καθένας ξέρει ακριβώς τι κάνει. Αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματά μας, αλλά και από τις επιδόσεις μου τον τελευταίο καιρό.
Η πιο δύσκολη περίοδος για μένα ήταν μετά το trade, γιατί στην αρχή περνούσα υπέροχα στη Φιλαδέλφεια .Η δουλειά ήταν πραγματικά εκπληκτική και όλα ήταν υπέροχα, αλλά μετά έγινε η ανταλλαγή. Κυριολεκτικά, δεν είχα καμία σχέση με αυτό, αλλά ήταν κάποιοι αριθμοί και κάποια άλλα πράγματα σχετικά με το συμβόλαιο που με έκαναν να ενταχθώ στο trade.Έτσι είναι στο NBA. Όταν οι σούπερ σταρ μετακινούνται από ομάδα σε ομάδα, υπάρχουν παράπλευρες απώλειες, αν μπορώ να το πω αυτό, και εγώ ήμουν μία παράπλευρη απώλεια.
Στο NBA, όταν μετακομίζεις ως νέος και ανερχόμενος παίκτης σε άλλη ομάδα στα μέσα της σεζόν, είναι πολύ δύσκολο να επιβληθείς. Κατά τη διάρκεια της σεζόν δεν γίνονται προπονήσεις και είναι πολύ άβολο, αν αυτή η ομάδα είναι γεμάτη και έτοιμη, όπως στην περίπτωσή μου ήταν στο Σακραμέντο, δεν έχεις χρόνο να αποδείξεις τον εαυτό σου και να βρεις θέση. Μετά σε στέλνουν στη G-League κι αυτό ήταν πολύ διαφορετικό για μένα που έχω παίξει στην EuroLeague. Είναι δύσκολο να τα διαχειριστείς όλα αυτά.
Αποφάσισα να επιστρέψω στην Ευρώπη. Ο Ολυμπιακός αντέδρασε άμεσα και με καλωσόρισε αμέσως, ήξερε την κατάστασή μου. Καταλάβαιναν απόλυτα και μου είπαν να πάρω το χρόνο μου για να επανέλθω σε φόρμα. Έκανα πολλές προπονήσεις με προπονητές φυσικής κατάστασης, κάτι που βοήθησε πολύ να επανέλθω σε φόρμα. Φυσικά ο κόουτς Μπαρτζώκας δεν με πίεσε να επιστρέψω νωρίς. Όλα πήραν το δρόμο τους, κάτι που με οδήγησε στο να βρω τη θέση μου και να παίζω όλο και καλύτερα, όπως την τελευταία περίοδο.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας δεν είχε συγκεκριμένες προσδοκίες από μένα. Είναι έμπειρος προπονητής και έχει βιώσει πολλές καταστάσεις όπως αυτή, όπου παίκτες έρχονται κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ήταν ανεκτικός, άφηνε τα πάντα να πάρουν το δρόμο τους. Όταν άρχισα να παίζω, ακόμη και αυτός δεν ήξερε ακριβώς τι να περιμένει από μένα, γιατί ήταν ήδη γνωστό ποιος έκανε τι στην ομάδα. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν σε καλή κατάσταση εκείνη τη στιγμή, κέρδιζε κάποια παιχνίδια, έχανε κάποια άλλα, αλλά ήταν γνωστό τι χρειαζόταν και τι του έλειπε. Εκεί βρήκα τη θέση μου, ακόμα περισσότερο στο “4”. Ο Μπαρτζώκας χρησιμοποιεί πολλούς παίκτες στο rotation, στην πρώτη πεντάδα είναι ήδη γνωστό ποιος κάνει τι, στη δεύτερη υπήρχαν πολλές αμφιβολίες. Πήδηξα σε αυτόν τον χώρο και μαζί με μερικούς άλλους παίκτες καταλάβαμε τι ήταν απαραίτητο και προσδοκώμενο.
Ο Μιλουτίνοφ με βοήθησε πολύ. Όταν έχεις κάποιον από τη χώρα σου, ακόμα και από την εθνική ομάδα, όλα είναι πιο εύκολα. Και οι άλλοι παίκτες, είναι σπουδαία παιδιά. Είναι θέμα κουλτούρας στον Ολυμπιακό, να υπάρχει οικογενειακό κλίμα και να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Περνάμε πολύ χρόνο μαζί εκτός γηπέδου, κάτι που δεν συμβαίνει παντού ή ακόμα και στις περισσότερες ομάδες στην Ευρώπη. Ο Μιλουτίνοφ με βοήθησε πολύ εκτός γηπέδου. Με βοήθησε να απολαύσω κι άλλα πράγματα ώστε να μην σκέφτομαι μόνο το μπάσκετ.
Έχω παίξει μόνο εκτός έδρας στον Παναθηναϊκό και το κλίμα ήταν πολύ καλό. Τα ντέρμπι του Βελιγραδίου και τα ελληνικά σίγουρα δεν έχουν ανταγωνισμό. Ήμουν σε διαφορετική θέση, γιατί είμαι ξένος στην Ελλάδα και δεν καταλαβαίνω τη γλώσσα. Και ίσως είναι καλύτερα για μένα να μην καταλαβαίνω κάποια πράγματα, να μπορώ να επικεντρωθώ μόνο στο μπάσκετ και στο παιχνίδι. Χωρίς αμφιβολία, αυτό είναι κάτι που μου αρέσει και το έχω συνηθίσει, μου αρέσει να παίζω σε τέτοια παιχνίδια, όπου η ατμόσφαιρα είναι καυτή και ο κόσμος έχει μεγάλη συμμετοχή. Αυτό με παρακινεί πολύ. Στις 14 Μαρτίου έχουμε ντέρμπι στο δικό μας γήπεδο, οπότε θα δούμε πώς θα είναι.
Πώς να το πω; Το NBA ήταν το όνειρό όταν έπαιζα στη Μέγκα. Ήθελα να πάω εκεί ως πολύ νέος παίκτης και να δω πώς είναι όλα. Αυτό πάνω κάτω έκανα. Είδα επίσης ότι δεν ήταν καθόλου αυτό – το ΝΒΑ, μετά δέκα κενές θέσεις, μετά η EuroLeague. Όχι, η EuroLeague είναι μια πολύ δύσκολη διοργάνωση, στην οποία παίζουν πολλοί ποιοτικοί παίκτες που δεν είναι στο NBA, επειδή το στυλ εκεί είναι αυτό που είναι.
Στην Αμερική έχουν, θα έλεγα, ίσως κάποιο βαθμό φόβου για παίκτες από την Ευρώπη. Τους παίρνουν μόνο αν αποδειχθεί ότι είναι πραγματικά οι καλύτεροι στην Ευρώπη. Είδαμε τους Μίτσιτς και Βεζένκοφ, που ξεκίνησαν από το μηδέν στο ΝΒΑ. Αυτό συμβαίνει με όλους. Αυτή τη στιγμή, το πιο σημαντικό πράγμα στην καριέρα μου είναι να παίζω, να έχω έναν ρόλο, κατά προτίμηση σε μια ομάδα που έχει τις υψηλότερες φιλοδοξίες και στόχους, που σίγουρα είναι ο Ολυμπιακός. Άρα η κατάστασή μου είναι καλή τώρα.
Όσο για το NBA, κατάλαβα ότι δεν είναι μέτρο ποιότητας το αν είσαι εκεί ή όχι. Δεν είσαι αυτόματα παίκτης υψηλού επιπέδου αν είσαι στο NBA. Αν υπήρχε άλλη ευκαιρία, φυσικά θα πήγαινα, αλλά σε μια μεγαλύτερη ομάδα, μετά από κάποιο διάστημα στην Ευρώπη».