Ησαΐα χόρευε και φέτος στο Λιμάνι…
Ο Αϊζέια Κάνααν είναι από τις περιπτώσεις παικτών που παίζουν πρώτα με την ψυχή και μετά με τα πόδια. Έτσι έμαθε, αυτό του αρέσει κι έτσι πετυχαίνει.
Στον ΑΘΛΟ είχατε διαβάσει πριν περίπου έξι μήνες για την εκδοχή του “Πολεμιστή του φωτός“ που ο Αμερικανός γκαρντ κρύβει μέσα του και στην πράξη, αυτός ο χαρακτηρισμός, αποδείχθηκε ο πλέον κατάλληλος για έναν παίκτη που ήρθε στην Ελλάδα και βρήκε ξανά το χαμένο του χαμόγελο.
Δεν είναι μόνο το μπάσκετ που τον έκανε να ξεχαστεί, να ξανανιώσει και να αφήσει πίσω του το παρελθόν.
Είναι κυρίως η οικογένεια που βρήκε στον Ολυμπιακό, το ζεστό κλίμα, η αγκαλιά από τους συμπαίκτες του και το κεφάλαιο Μπαρτζώκας. Ένας προπονητής που τον πίστεψε και τον σεβάστηκε από την αρχή. Τού έβγαλε κομμάτια του παιχνιδιού του, που ούτε ο ίδιος ήξερε ότι έχει. Τού έβγαλε τον καλύτερο του εαυτό κι αυτό φαίνεται στο παρκέ, ειδικότερα από φέτος που η βελτίωση του είναι ακόμη μεγαλύτερη, μέσα σε διάστημα ρεκόρ.
Με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο σουτ, καλύτερη αντίληψη του χώρου, νέες ιδέες στο παιχνίδι του και αρκετές περισσότερες ασίστ στο ρεπερτόριο του, ο Κάνααν δεν θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη που ήταν πριν έρθει στην Ελλάδα. Το έδειξε πέρυσι σε μεγάλο κομμάτι της σεζόν, το δείχνει και από το ξεκίνημα φέτος με την εκπληκτική του απόδοση κόντρα σε Παναθηναϊκό και Άρη.
Εκεί όπου μέτρησε συνολικά στα δύο ματς 39 πόντους με το εκπληκτικό 68% από το τρίποντο. Ασταμάτητος.
Ένας καλός σουτέρ έγινε πλέον ένας ολοκληρωμένος παίκτης που κάνει τα πάντα μέσα στο παρκέ με αστείρευτες δυνάμεις και μια σπάνια υπομονή.
Υπομονή γιατί έχει μάθει να εμπιστεύεται πρώτα τον προπονητή του και μετά την πορτοκαλί μπάλα, που τού άλλαξε τη ζωή και τον έκανε να συναντήσει το μπασκετικό του πεπρωμένο αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι…
