Όταν σε διάστημα 7 ημερών δίνονται τρία σημαντικά παιχνίδια (στα δύο κρίνονται προκρίσεις) και μεσολαβεί και ένα ταξίδι, αντιλαμβάνεται κανείς πως η κούραση είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κερδίσει μια ομάδα.
Το εμπόδιο του Φοίνικα υπερκεράστηκε από τον Ολυμπιακό στη Σύρο και οι Ερυθρόλευκοι θα διεκδικήσουν και το Κύπελλο στην Καλαμάτα αποτελώντας και ξεκάθαρο φαβορί για να βρεθούν στον τελικό.
Σε μια απογοητευτική χρονιά για τους Συριανούς, το Κύπελλο ήταν ο πιο εφικτός στόχος παράλληλα με την προσπάθεια κατάληψης της 4ης θέσης (με τις πιθανότητες να μην είναι υπέρ τους βάσει προγράμματος στις τελευταίες τρεις αγωνιστικές της κανονικής περιόδου).
Κι όσο καλή απόδοση κι αν έπιασαν απέναντι στον πολύ δυνατό φετινό Ολυμπιακό, αποδείχθηκε πως αυτό δεν ήταν αρκετό. Ούτε η κούραση, ούτε η μέτρια βραδιά κάποιων παικτών του αντιπάλου έφτανε για την πρόκριση.
Ο Φοίνικας δεν ήταν ικανός για κάτι περισσότερο
Στο διά ταύτα, ο Φοίνικας φάνηκε να μην μπορεί να πάρει το κάτι παραπάνω και γιατί οι Ερυθρόλευκοι είδαν τις προσωπικότητες του Τράβιτσα και του Ιντάλγκο να βγαίνουν μπροστά (όπως συνέβη και στα δύο προηγούμενα ματς με τον Παναθηναϊκό) αλλά και γιατί πήραν το απόλυτο μηδέν από τον Κλίνκενμπεργκ.
Ο Βέλγος ακραίος φέτος είναι ή του ύψους ή (κυρίως) του βάθους. Όταν πιεστεί πολύ στην υποδοχή, δεν θα την κρατήσει (όπως συνέβη στα σέρβις του Ιντάλγκο) δεν θα τελειώσει μια κρίσιμη μπάλα στην επίθεση και γενικότερα θα αφήσει εντελώς μόνο του τον Φρομ στην επίθεση (κορυφαίος ο Γερμανός).
Αν και το ταμείο γίνεται στο τέλος, το κέρδος του Φοίνικα (μαζί και της Εθνικής) είναι η παρουσία του Παπαλεξίου που έκανε την πιο γεμάτη του χρονιά σε αυτό το επίπεδο με καλές εμφανίσεις και καλό μπλοκ.
Κάθε περιστροφή κι ένας εφιάλτης
Το σέρβις του Ολυμπιακού είναι το καλύτερο των τελευταίων ετών. Όχι μόνο γιατί διαθέτει σπουδαίους εκτελεστές αλλά και γιατί οι πέντε της εξάδας μπορούν να χτίσουν σερί απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, κόντρα σε οποιονδήποτε υποδοχέα με διαφορετικό στυλ. Υπάρχει η πολυτέλεια αν ο Στερν δεν σερβίρει καλά, να κάνει τη δουλειά ο Παγένκ (απίθανη σεζόν), ο Ιντάλγκο, ο Τράβιτσα κλπ.
Ο Κουβανός για παράδειγμα πήγε σε θεωρητικά «χαμένο» σετ να σερβίρει με το σκορ στο 21-18 εις βάρος της ομάδας του κι έφυγε όταν έγινε το 21-24. Αντίστοιχα ο πολύπειρος πασαδόρος (που είχε και αρκετές άσχημες επιλογές στην επίθεση) στο τρίτο μετέτρεψε το 23-20 σε 23-25 και στο τέταρτο έπιασε στο μπλοκ τον Ρουμελιωτάκη για να δώσει ματς μπολ στους Ερυθρόλευκους. Αν δεν είναι αυτό προσωπικότητα από πασαδόρο, τότε τι είναι;
Κάπως έτσι οι παίκτες του Ολυμπιακού έχουν αποκτήσει μια απίστευτη νοοτροπία κατά τη διάρκεια των σετ που εκεί που κάνουν κάποιον να πιστέψει πως «τα πάντα κρίθηκαν», έρχονται να φέρουν τα πάνω κάτω με μυθικές ανατροπές.
Ο Ολυμπιακός του Τζουλιάνι μαθαίνει να επιβιώνει στις κρίσιμες μπάλες αλλά δεδομένα χρειάζεται σημαντική βελτίωση στην κόντρα μπάλα κατά τη διάρκεια των αγώνων, κάτι που επισημάναμε και στο ΑΘΛΟΣ TV. Σε αυτό τον τομέα υπήρξε αποτελεσματικότητα στα τελειώματα των σετ με τον Φοίνικα αλλά δεν παύει να είναι απαραίτητη η διάρκεια.
Ο Μάρτιος είναι ο πιο κρίσιμος κι απαιτητικός μήνας των Ερυθρόλευκων τα τελευταία χρόνια: Στις 5 και 15 Μαρτίου θα κριθεί ο τίτλος του Challenge κόντρα στη Μακάμπι, στις 22 και 25 Μαρτίου ο (ανεπίσημος) τίτλος του Λιγκ Καπ κόντρα στον Παναθηναϊκό και 31/3-1/4 είναι το Final Four του Κυπέλλου. Η χρονιά θα μπορεί πάντως να κριθεί επιτυχημένη και μόνο με το 3ο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία του τμήματος. Δεν το λες και λίγο.
*Ο Παναθηναϊκός παλεύει να μειώσει τα νεκρά διαστήματά του ανεξάρτητα από τον αντίπαλο που αντιμετωπίζει. Ο Κόβαρ είναι η πραγματικά μεγάλη σταθερά του αν και ο Τσέχος δεν μπορεί να κάνει τα πάντα σε υποδοχή κι επίθεση. Η λογική λέει πως στα εναπομείναντα ματς πρωταθλήματος θα πάρει ανάσες αφού υπάρχει και ο Σάντερ, ωστόσο θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από Ζήση και Φράγκο τον Μάρτιο γιατί η αλήθεια είναι πως στην υποδοχή ταλαιπωρούνται όταν πιέζει ο αντίπαλος (όπως φάνηκε και στην Ορεστιάδα) με αποτέλεσμα οι επιθέσεις που ακολουθούν να είναι σκοτωμένες.
**Από την πλευρά του ο ΠΑΟΚ μετά την απώλεια του Super Cup και την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα διανύει μια φυσιολογική περίοδο ηρεμίας προσπαθώντας να ενσωματώσει τον Σκρεντάου (ο οποίος δεν είναι ότι έχει αλλάξει ιδιαίτερα την εικόνα συγκριτικά με τον Κόστα). Και με την Κηφισιά οι Ασπρόμαυροι έδειξαν πως δεν αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα και συνολικά είναι καλύτεροι στην υποδοχή.
***Για τον Σάκη Ψάρρα η φετινή χρονιά είναι πραγματική δικαίωση. Ο Μίλωνας έχει μάθει στα must win χωρίς να είναι ομάδα πρωταθλητισμού. Έχει ξεκάθαρο προβάδισμα για την τετράδα, έδειξε (αναμενόμενα) ανωτερότητα στο Κύπελλο κόντρα στον Άρη κι έβαλε τα γυαλιά και στον Φοίνικα που με υπερδιπλάσιο μπάτζετ πραγματοποιεί μια απογοητευτική σεζόν.