*Ο Ολυμπιακός κατάφερε να χάσει από τον… Ολυμπιακό με 3-0. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για τον Αυτοκράτορα του ελληνικού ποδοσφαίρου και του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα. Αν δούμε ψυχρά πώς σημειώθηκαν τα τρία γκολ της ΑΕΚ και την εικόνα του πρώτου ημιτελικού του Κυπέλλου, έχει βάση αυτό που γράφω. Οι Ερυθρόλευκοι δεν «πληγώθηκαν» από την εκτός τόπου και χρόνου εκκίνηση κόντρα στον ΠΑΟΚ για το Πρωτάθλημα (5/2, 0-0), αλλά τέσσερις ημέρες μετά πλήρωσαν σχεδόν κάθε λάθος που έκαναν στην έδρα των Κιτρινόμαυρων.
*Μόλις στο 3ο λεπτό, ο Παπασταθόπουλος επιχείρησε ένα κακό γέμισμα από την άμυνα προς το κέντρο, οι γηπεδούχοι κέρδισαν την μπάλα, ο Βρουσάι γλίστρησε και η ομάδα δέχθηκε το γκολ στην πλάτη της άμυνας. Ευθύνη φέρει και ο Τζολάκης, καθώς άφησε ελεύθερη όλη τη δεξιά γωνία της εστίας του στο τετ α τετ, απλώνοντας απλά τα πόδια και το κορμί του, αλλά μαζεύοντας το σώμα του προς τα αριστερά.
*Είναι ανεπίτρεπτο σε αυτό το επίπεδο να μπαίνει μία ομάδα τόσο χαλαρή στον αγωνιστικό χώρο, όταν ο αντίπαλος έχει την έδρα, το καινούργιο γήπεδο και ένα ματς που περίμενε για χρόνια ολόκληρα. Σαν να μαζεύτηκαν οι Ερυθρόλευκοι δέκα λεπτά πριν από τη σέντρα και μοίρασαν επί τόπου τις θέσεις. Χωρίς προπονητή… Καμία πνευματική ετοιμότητα, κανένα αγωνιστικό σχέδιο. Μαζευτήκαμε, μπαίνουμε και παίζουμε. Κάπως έτσι.
*Ο Ολυμπιακός γνώρισε την ήττα από την ΑΕΚ ύστερα από πέντε χρόνια και 16 αγώνες (11-5-0). Κάποια στιγμή θα έχανε. Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά των δύο συλλόγων και δεν πρόκειται να μπω σε αυτό το «τρυπάκι» σχολιασμού του τρόπου αντιμετώπισης στο άλλο «στρατόπεδο». Κόμπλεξ δεκαετιών βγαίνει στη φόρα… Αυτό και τίποτα άλλο.
*Ο Ολυμπιακός έχασε ουσιαστικά από την αναπληρωματική εντεκάδα της ΑΕΚ, που είχε στην άμυνα Μήτογλου και Τζαβέλλα… Η ΑΕΚ βρέθηκε ανέλπιστα μπροστά στο σκορ με 2-0, έχοντας την πρώτη καθαρή ευκαιρία στο 61’… Όχι ότι ο Ολυμπιακός «μάγεψε» με την απόδοσή του, αλλά μέχρι εκείνο το σημείο είχε δύο δοκάρια με τον Γκάρι Ροντρίγκες, ο οποίος από «φευγάτος» βρήκε θέση στην εντεκάδα.
*Για τη φάση του 2-0, τι να πρωτογράψω; Ότι οι Ερυθρόλευκοι δέχθηκαν γκολ από πλάγιο άουτ; Ότι τέσσερις παίκτες σάστισαν μπροστά σε έναν της ΑΕΚ και ο Σαμασέκου πέτυχε αυτογκόλ πρωτοεμφανιζόμενου στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο; Εκεί, την μπάλα την στέλνεις στο… διάολο. Δεν πας να πάρεις κεφαλιά λες και είσαι σέντερ φορ ούτε «κοκκαλώνεις» σε κατάσταση τεσσάρων εναντίον ενός.
*Η φάση-«κλειδί», όμως, σημειώθηκε στο 74′. Ρε Μπακαμπού, είσαι ο βασικός σέντερ φορ στον Ολυμπιακό έπειτα από απόφαση του προπονητή. Εκεί, μπαίνεις με την μπάλα στα δίχτυα. Δεν πλασάρεις λες και παίζεις σε ομάδα τρίτης κατηγορίας. Αυτό το γκολ, ο επιθετικός του Ολυμπιακού πρέπει να το βάζει και ας είναι «άτεχνος» όπως ο Μπακαμπού. Πραγματικά, όλα πήγαν στραβά σε αυτό το παιχνίδι.
*Ο Μίτσελ προχώρησε σε μερικό και όχι εκτεταμένο rotation. Για τον Πασχαλάκη, τα έγραψα λίγες ώρες πριν από το ματς. Έπρεπε να παίξει. Έχει το μομέντουμ, δέχεται γκολ σπάνια και είναι φορμαρισμένος. Ο Ολυμπιακός πήρε τον Ροντινέι για βασικό δεξιό μπακ, ο Βραζιλιάνος ανταποκρίνεται μια χαρά μέχρι στιγμής και η ομάδα αγωνίστηκε με βασικό τον Βρουσάι… Δεν υπήρχε λόγος να μην παραταχθεί με τους βασικούς σε ένα ματς που σήμαινε πολλά (όχι μόνο για ποδοσφαιρικούς λόγους) και με το επόμενο να είναι αυτό με τον Παναιτωλικό, τη Δευτέρα (13/2). Ο Ολυμπιακός πήρε και αριστερό μπακ, αλλά τον Ραμόν δεν τον έχουμε δει ακόμα σε ρόλο βασικού και ο Ρέαμπτσιουκ παίζει ό,τι και να γίνει στο αριστερό άκρο της άμυνας εκτός και αν προτιμηθεί ο Βρουσάι (και εκεί…).
*Από εκεί και πέρα, ο Ισπανός προπονητής χρεώνεται την κάκιστη προετοιμασία ενός ακόμα αγώνα τόσο σε πνευματικό όσο και αγωνιστικό επίπεδο, αλλά προσωπικά αυτό που με ενόχλησε σφόδρα ήταν η επιλογή του στο 66ο λεπτό, όταν ολοκλήρωσε τις πέντε αλλαγές και άφησε τον Ολυμπιακό με έναν καθαρόαιμο «κόφτη»!
*Όταν με το ματς στο 2-0 και τον κίνδυνο βαριάς ήττας (που τελικά ήρθε στις καθυστερήσεις με το αχρείαστο πέναλτι που έκανε ο Ντόη στον Γκατσίνοβιτς σε μία τελειωμένη φάση, καθώς το πολύ ο αντίπαλος να έβγαινε με την μπάλα εκτός αγωνιστικού χώρου), αφήνεις την ομάδα σου με ένα «εξάρι», βάζοντας τον Φορτούνη «οκτάρι» και τον Βαλμπουενά ως τρίτο παίκτη στο κέντρο, τότε βάζεις τρικλοποδιά στον εαυτό σου και κάνεις κακό στην ομάδα σου.
*Με αυτόν τον απαράδεκτο σχηματισμό κόντρα σε έναν ποιοτικότερο αντίπαλο, ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να γνωρίσει τη συντριβή για πλάκα και ας βρισκόμασταν στην τελική ευθεία του αγώνα. Ακόμα και στο συγκεκριμένο ματς, με το παραμικρό «πούλημα» της μπάλας, η ΑΕΚ θα μπορούσε να πετύχει μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία της. Ήταν ένα ρίσκο εκτός λογικής από τον Μίτσελ και μία ακατανόητη απόφαση. Άλλωστε, μία ήττα με 2-0 είναι καλύτερη από μία ήττα με 3-0 και αφήνει περισσότερες πιθανότητες πρόκρισης από τη στιγμή που υπάρχει επαναληπτικός.
*Ο Μιτσελ δεν είδε φως και μπήκε. Είναι ο τρίτος προπονητής στη σεζόν, έστρωσε κάπως την ομάδα, αλλά έχει συγκεκριμένο προπονητικό ταβάνι. Αν ο Ολυμπιακός και ο Βαγγέλης Μαρινάκης πιστέψουν ότι φταίει για όλα ο Ισπανός, ανησυχώ ότι η συνέχεια θα είναι πολύ δύσκολη σε όλα τα επίπεδα. Η σεζόν, όμως, δεν έχει τελειώσει και υπάρχουν στόχοι. Η ομάδα δεν πείθει, αλλά βρίσκεται στο -5 από την κορυφή και απομένουν 15 αγώνες. Ακόμα και στο Κύπελλο, υπάρχει ένας αγώνας και η ομάδα είναι υποχρεωμένη να κάνει κατάθεση ψυχής και ό,τι βγει.
*Επαναλαμβάνω πως ο Ολυμπιακός έχασε μόνος του στη Νέα Φιλαδέλφεια. Έβαλε τρία γκολ στην εστία του. Είχε τις καλύτερες ευκαιρίες. Λιγοστές, μόλις τρεις, αλλά καλύτερες από τη μία των αντιπάλων. Αυτό που ενόχλησε, όμως, περισσότερο είναι ότι οι παίκτες δεν έβγαλαν ψυχή και τσαγανό πάνω στο χορτάρι. Οι αντίπαλοι έχουν τον ενθουσιασμό με το καινούργιο γήπεδο, έχουν βελτιωθεί με τον κόουτς Αλμέιδα και όλος ο οργανισμός της ΑΕΚ περιμένει πώς και πώς, διαχρονικά, τους αγώνες με τους Ερυθρόλευκους. Ιδιαίτερα, όμως, περίμενε αυτόν τον αγώνα, τον πρώτο στο νέο της γήπεδο.
*Οι παίκτες του Ολυμπιακού, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, έχασαν σχεδόν όλες τις προσωπικές μονομαχίες, πήγαιναν δεύτεροι στην μπάλα και δεν είχαν την απαιτούμενη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση για να σταθούν σε αυτό το απαιτητικό ματς. Ας το δούμε και διαφορετικά. Ξέχωρα ότι όποιος φοράει την ερυθρόλευκη και ριγωτή φανέλα πρέπει να την υπερασπίζεται μέχρι εσχάτων και να τα δίνει όλα για τον Ολυμπιακό και τον λαό του… Λίγες ώρες πριν από τη σέντρα, ένας συμπαίκτης τους έχασε τη μητέρα του και ταξίδεψε άρον-άρον στην Ισπανία. Ας είναι νεοφερμένος ο Κανός στην ομάδα. Παίζεις και για αυτόν.
*Η πρώτη παρουσία του Μπουτούτσι με τη φανέλα του Ολυμπιακού ήταν απογοητευτική. Και ήταν ποδοσφαιριστής με αγωνιστικό ρυθμό… Έπαιζε βασικός στην προηγούμενη ομάδα του.
*Πλέον, η ιστορία με τον Φορτούνη έχει κουράσει. Μόλις είδε τα… σκούρα, τα ζόρια και το 2-0 στην πλάτη, τον θυμήθηκε ξανά ο Μίτσελ ύστερα από τρεις αγώνες στον πάγκο και την εξέδρα. Η ιστορία πια με τον Έλληνα μεσοεπιθετικό είναι η εξής: όταν η ομάδα δεν… βλέπεται και παίζει βασικός, θα είναι η πρώτη αλλαγή. Όταν ψάχνει από κάπου να πιαστεί και να σώσει ό,τι σώζεται, θα μπαίνει ο Φορτούνης σαν να έχει μαγικές ικανότητες για να πραγματοποιήσει μόνος του την ανατροπή.
*Για τους περισσότερους, ο επαναληπτικός στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» είναι μία τυπική διαδικασία. Για μένα, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο. Ακόμα και 1% πιθανότητα πρόκρισης να υπάρχει, πρέπει να τη διεκδικήσεις και να την παλέψεις όσο δεν πάει άλλο. Όταν ως ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει όλες τις ελληνικές ομάδες με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, μία νίκη με διαφορά τριών γκολ μέσα στο «σπίτι» σου, δεν είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, για τον Ολυμπιακό, οι πιθανότητες πρόκρισης είναι παραπάνω. Αρκεί να γίνει το τέλειο παιχνίδι και ο ΘΡΥΛΟΣ χρωστάει ένα τέτοιο στον κόσμο του στη διάρκεια της σεζόν που διανύουμε.