Στο χθεσινό κείμενο (2/2) για τον ορθολογισμό που έχει αποκτήσει, πλέον, σε θεωρητικό επίπεδο το ρόστερ του Ολυμπιακού, έλαβα μηνύματα για το κέντρο της άμυνας και τη μη ενίσχυση στις θέσεις των στόπερ. Ήταν παράλειψή μου που δεν ανέφερα κάτι, απλά εστίασα σε μία αγωνιστική παράμετρο που «καίει» όλους μας και είναι η απειλή από τις πτέρυγες, που δεν υπάρχει σε σταθερή βάση κατά τη διάρκεια της τρέχουσας αγωνιστικής χρονιάς. Τα άκρα της άμυνας και τα «φτερά» της μεσοεπιθετικής γραμμής ήταν η ξεκάθαρη μεταγραφική προτεραιότητα του Μίτσελ κατά την περίοδο του Ιανουαρίου.
Σε μία μεταγραφική περίοδο, όπως η χειμερινή, δεν είναι φυσιολογικό να γίνουν πολλές μεταγραφές. Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε τέσσερις προσθήκες και είναι σαφές ότι όσο περισσότερες μεταγραφές γίνονται σε ένα περιορισμένο παζάρι τόσο είναι δύσκολο να «βγουν» όλες στο χορτάρι. Ενδεχόμενη προσθήκη στο κέντρο της άμυνας μεσούσης της σεζόν περισσότερο θα μπέρδευε την κατάσταση παρά θα τη βελτίωνε. Και εξηγούμαι…
Το βασικό μέλημα του Μίτσελ από τη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία ήταν να βρει κορμό και ομοιογένεια. Ένα σταθερό σχήμα που θα… τραβήξει το κουπί. Και αυτό που έκαναν οι Μαρτίνς και Κορμπεράν στις αρχές της σεζόν, αλλάζοντας για παράδειγμα σχεδόν σε κάθε ματς το δίδυμο στο κέντρο της άμυνας (και κατ’ επέκταση την εντεκάδα), δεν ήταν ποδοσφαιρικό. Ο Μίτσελ προσπάθησε άμεσα να ξεκαθαρίσει το τοπίο αν και όσο υπήρχε στη μέση το Europa League ήταν υποχρεωμένος να παρατάσσει άλλη ομάδα στην Ελλάδα και άλλη στην Ευρώπη λόγω της διαφορετικής λίστας.
Ο Ισπανός προπονητής έδωσε ευκαιρία καριέρας και ζωής στον Ντόη από την ερυθρόλευκη Ακαδημία και προσπάθησε να τον ταιριάξει με τον ηγέτη Παπασταθόπουλο. Οι τραυματισμοί του Σωκράτη και του Μπα, αλλά και η κατάσταση με τον Σισέ, έφεραν και τον Ρέτσο σε αρκετά παιχνίδια ως βασικό. Ο τελευταίος αποκτήθηκε ως τελευταία λύση για το κέντρο της άμυνας προκειμένου να επανέλθει σιγά-σιγά στην αγωνιστική δράση μετά τους τραυματισμούς που αντιμετώπισε στην καριέρα του εκτός Ελλάδας, αλλά σύντομα κλήθηκε να παίξει βασικός και να… βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Ο Ολυμπιακός δεν έχει δεχθεί πολλά τέρματα στη σεζόν. Στο Πρωτάθλημα, έχει την τρίτη καλύτερη άμυνα με 12 γκολ σε 20 αγωνιστικές, ενώ μέσα στο 2023 έχει δεχθεί μόλις 2 τέρματα σε 5 αναμετρήσεις. Προφανώς, παίζει ρόλο και ο τερματοφύλακας και ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης αποδεικνύεται λίρα εκατό, έχοντας κρατήσει την ομάδα σε δύσκολες στιγμές. Από εκεί και πέρα, οι Ερυθρόλευκοι δεν πρέπει να δέχονται γκολ στην πρώτη «κατεβασιά» του αντιπάλου, όπως συνέβη στο πρόσφατο ματς με τον ΟΦΗ ούτε να χάνουν το μυαλό τους και να βγάζουν τον αντίπαλο σε κατάσταση τετ α τετ όπως συνέβη στο ίδιο παιχνίδι προς το τέλος του στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Ο Ντόη, με τα όποια λάθη του, ανταποκρίνεται και βγάζει τσαγανό. Μην ξεχνάμε πως στην Ακαδημία έπαιζε ως χαφ, αλλά η μετατόπισή του στη θέση του στόπερ αποδεικνύεται σωστή γιατί έχει όλο το «πακέτο». Είναι γρήγορος, δυνατός, παίζει με πάθος και αυτοπεποίθηση. Αν προσεχθεί, θα κάνει καριέρα στον Ολυμπιακό. Είναι ξεκάθαρο πως ο σύλλογος πρέπει να κοιτάξει από τώρα το θέμα της ενίσχυσης στο κέντρο της άμυνας με την απόκτηση ενός αριστεροπόδαρου στόπερ που δεν υπάρχει τη δεδομένη χρονική στιγμή στο ρόστερ. Αν είναι και γρήγορος ακόμα καλύτερα, αλλά πρέπει να ξέρει και μπάλα για να «χτίζει» το παιχνίδι από πίσω.
Το δίδυμο Παπασταθόπουλος-Ντόη έχει βρει «χημεία». Απομένουν τουλάχιστον 18 παιχνίδια (τα 16 στη Σούπερ Λιγκ και τα 2 στο Κύπελλο με την προοπτική να γίνουν 3 με την πρόκριση στον τελικό) και θα χρειαστούν βοήθειες. Ο Ουσεϊνού Μπα έχει μόλις 12 συμμετοχές στη σεζόν και προέρχεται από τραυματισμό. Ο Σενεγαλέζος στόπερ έχει να αγωνιστεί από τις 30 Οκτωβρίου 2022 και κάποια στιγμή ίσως πάρει χρόνο συμμετοχής σε κάποιο παιχνίδι όπου θα χρειαστεί rotation στο κέντρο της άμυνας.
Όσο για τον Παπέ Αμπού Σισέ; Είναι μία κατηγορία μόνος του. Ο σοβαρός και συγκεντρωμένος Σισέ είναι ο καλύτερος στόπερ του Ολυμπιακού. Βέβαια, ύστερα από όλα όσα έχουν γίνει κατά τη διάρκεια της τρέχουσας σεζόν (από τις 16 συμμετοχές του, μόλις οι τέσσερις αφορούν το Πρωτάθλημα) και οι δύο πλευρές δείχνουν… ξενερωμένες. Αν γίνει μία ξεκάθαρη συζήτηση μαζί του και ο Σενεγαλέζος κεντρικός αμυντικός έχει το μυαλό του μέσα στο κεφάλι του, θα δώσει κάποιες λύσεις για να ολοκληρωθεί χωρίς προβλήματα η σεζόν. Από εκεί και πέρα, ότι ο Μίτσελ σκέφτεται τον Εμβιλά για το κέντρο της άμυνας, αποδεικνύει ότι ο Σισέ είναι μία χαμένη υπόθεση για τον Ολυμπιακό.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι… Μπορεί να μη μας κάνει ο «Χ» και ο «Ψ» παίκτης για οποιονδήποτε λόγο, αλλά μία ομάδα αμύνεται και επιτίθεται όλη μαζί. Όταν έχει αρχές και κανόνες στο παιχνίδι της, όταν βρει ρόλους και ισορροπία στις γραμμές της, το ατομικό εύρος του ταλέντου δεν έχει και μεγάλη σημασία. Το θέμα είναι να γίνεται η δουλειά με τις διαμορφωθείσες συνθήκες. Και επαναλαμβάνω πως δεν είναι ποδοσφαιρικά ορθό για μία ομάδα όπως ο Ολυμπιακός να αλλάζει το ρόστερ του σε κάθε μεταγραφική περίοδο και να κάνει τόσες μεταγραφές μέσα στη σεζόν για να αλλάξει την εικόνα του.