*Όταν έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο για τη σέντρα στο Περιστέρι, ο Ολυμπιακός γνώριζε ότι ο Παναθηναϊκός χάνει από τον ΠΑΟΚ με 1-0 στο ημίχρονο. Όταν έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο για τη σέντρα στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός γνώριζε ότι ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ με 3-0 και είχε την ευκαιρία να μειώσει τη διαφορά από την πρώτη θέση στους τέσσερις βαθμούς. Ένας παραδοσιακός Ολυμπιακός και στις δύο περιπτώσεις (και στα δύο ημίχρονα), θα έπαιζε με το… μαχαίρι στο στόμα. Θα «γυάλιζε το μάτι του» για να κάνει -4 το -6.
*Η ομάδα έβγαλε «παθογένειες» κόντρα στον Ατρόμητο βάσει του πρώτου μισού της σεζόν, αλλά και της πρώτης θητείας του Μίτσελ, παίζοντας άναρχα και με αφέλεια. H άμυνα ήταν στη σέντρα και παρά την τεράστια διαφορά στο ποσοστό της κατοχής μπάλας, ο Ολυμπιακός δεν είχε συνοχή και οι αποστάσεις μεταξύ των γραμμών ήταν τεράστιες. Με ένα απλό κλέψιμο, ένας ποιοτικότερος αντίπαλος από τον Ατρόμητο θα έβγαινε όποτε ήθελε στην αντεπίθεση. Οι Περιστεριώτες το έπραξαν δύο-τρεις φορές και τη μία εξ αυτών πέτυχαν το γκολ της ισοφάρισης. Οι Πειραιώτες ήταν άναρχοι στο παιχνίδι τους και για να κρατήσουν το αποτέλεσμα έπρεπε να κάνουν την τέλεια εμφάνιση και να μην υποπέσουν στο παραμικρό λάθος, κάτι που δεν μπορεί να γίνει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.
*Μετά το 1-0, ο Ολυμπιακός είδε τον Ατρόμητο να έχει δοκάρι από εκτέλεση πλαγίου άουτ και γκολ ισοφάρισης στο «καπάκι». Πραγματικά, η νοοτροπία ύστερα από την επίτευξη ενός ωραίου γκολ από τον Μπακαμπού (αθόρυβα, έφτασε τα 8 τέρματα στο Πρωτάθλημα), έλαβε βαθμό κάτω από βάση. Οι Ερυθρόλευκοι έπρεπε να προστατέψουν το υπέρ τους αποτέλεσμα και όχι να πανικοβληθούν δίνοντας θάρρος στον αντίπαλο. Σε εκείνο το σημείο, έπρεπε να προστεθεί ένας ακόμα παίκτης στη μεσαία γραμμή (Σαμασέκου ή Μπουχαλάκης) για να ηρεμήσει την ομάδα, να κρατήσει μπάλα και να «ενώσει» τις γραμμές.
*Η στήλη έχει σημειώσει πρόσφατα (μετά την ισοπαλία-«δώρο» στην έδρα του ΠΑΣ Γιάννινα) πως ο Ολυμπιακός δεν έχει την απαιτούμενη σκληράδα στο παιχνίδι του. Με δύο λόγια, είναι soft. Επίσης, πρόσφατα, έγραψα πως η ταυτόχρονη παρουσία των Φορτούνη, Μπιέλ και Χάμες Ροντρίγκες (τριών παικτών με παρόμοια αγωνιστικά στο παιχνίδι τους, αν και δεν είναι και οι τρεις «δεκάρια», όπως πλασάρεται από την κοινή γνώμη) στην εντεκάδα ενδείκνυται κυρίως στα εντός έδρας παιχνίδια, καθώς εκτός «Γεώργιος Καραϊσκάκης» τα δεδομένα αλλάζουν. Οι αντίπαλοι παίζουν σύστημα-«ταμπούρι» κόντρα στον Ολυμπιακό τόσο εντός όσο και εκτός έδρας, αλλά είναι πιο εύκολο για τους ίδιους όταν υποδέχονται τους Ερυθρόλευκους να κλείσουν τους διαδρόμους με 10 παίκτες πίσω από τη μεσαία γραμμή (και την μπάλα) και να βάλουν και άλλους παράγοντες στην εξίσωση. Τους κακούς αγωνιστικούς χώρους, τον (όποιο) κόσμο έχουν, τις καθυστερήσεις, τη διαιτητική ανοχή, τακτικές που εκνευρίζουν τους παίκτες της ποιοτικότερης ομάδας… Όλα παίζουν ρόλο στο ποδόσφαιρο.
*Ο Ολυμπιακός είχε τους περισσότερους ποδοσφαιριστές του σε κακή βραδιά στο Περιστέρι, αλλά και ο Μίτσελ δεν πήγε πίσω… Για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι την «πλήρωσε» ο Φορτούνης και έγινε αλλαγή στο ημίχρονο. Ο Σαμασέκου έπρεπε να πατήσει χορτάρι μετά το 1-0 για να «γεμίσει» το κέντρο και όχι στο 84′, όταν η ομάδα είχε, ήδη, ισοφαριστεί και ήθελε γκολ για να πάρει τη νίκη. Ακόμα και ο Μπουχαλάκης που έχει χάσει τη θέση του στο αγωνιστικό πλάνο και το rotation, θα μπορούσε να παίξει ως αλλαγή μετά το γκολ του Μπακαμπού. Η διπλή αλλαγή σε εκείνο το σημείο (στο φινάλε του αγώνα ως έσχατη κίνηση για τη διαφοροποίηση των δεδομένων) δείχνει ότι υπάρχει πρόβλημα. Η ομάδα έψαχνε τέρμα νίκης και εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο οι Σαμασέκου και Βρουσάι…
*Ο Μίτσελ είχε βάλει νωρίτερα ό,τι μεσοεπιθετική λύση διέθετε στον πάγκο (Μασούρα, Ελ Αραμπί, Γκάρι Ροντρίγκες), εκτός από τον Βαλμπουενά. Με την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των Φορτούνη, Μπιέλ και Χάμες, ο Ολυμπιακός χάνει τουλάχιστον μία ποιοτική μεσοεπιθετική λύση όταν το ματς «στραβώνει». Θα ήταν άσχημα αν είχε ως αλλαγή μετά το 1-1 έναν εκ των Φορτούνη ή Μπιέλ, αν υποθέσουμε ότι ο Χάμες έχει εξασφαλισμένη θέση στην εντεκάδα;
*Το χειρότερο από όλα, ακόμα και από τη χαμένη ευκαιρία για να μειωθεί η διαφορά από την κορυφή στους τέσσερις βαθμούς, είναι ότι ο Ολυμπιακός έδειξε πνευματικά ανέτοιμος να διαχειριστεί τα νέα δεδομένα μετά τη βαριά ήττα του Παναθηναϊκού από τον ΠΑΟΚ. Η ομάδα αντί να «μασάει σίδερα» και να πατήσει τον αντίπαλο, ποδοσφαιρικά πάντα, είχε μία απογοητευτική νοοτροπία που δεν συνάδει με το τεράστιο μέγεθος του συλλόγου.
*Σε ένα ολόκληρο παιχνίδι όπου ο Ολυμπιακός είχε συντριπτική κατοχή μπάλας με το μέρος του, ο βασικός αριστερός μπακ του, Ρέαμπτσιουκ, δεν πήρε μία επιθετική πρωτοβουλία. Μία σέντρα έβγαλε όλη και όλη, στις καθυστερήσεις. Ούτε μία «μπούκα» ούτε μία ατομική ενέργεια από την πλευρά του Μολδαβού. Ο Ροντινέι είναι κανονικός δεξιός μπακ, αλλά αριστερά η πληγή παραμένει μεγάλη και είναι κουτό να πιστεύουμε ότι το πρόβλημα θα λυθεί με τον πιτσιρικά Βραζιλιάνο Ραμόν που αποκτήθηκε από τη Φλαμένγκο. Η ομάδα δεν έχει πλάτος στο παιχνίδι της και δεν μπορεί να δημιουργήσει απειλές από τις πτέρυγες σε συχνή βάση. Παίζοντας από τον άξονα, με μαζεμένους παίκτες στα ίδια μέτρα του αγωνιστικού χώρου, ο ΘΡΥΛΟΣ πρέπει να απειλεί σταθερά από τα άκρα, κάτι που δεν γίνεται επί μονίμου βάσεως από αριστερά.
*Όσο ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει τον Μασούρα ως εξτρέμ (ο άνθρωπος είναι περιφερειακός επιθετικός), θα παραμένει με τον ασταθή Γκάρι Ροντρίγκες ως μοναδικό καθαρόαιμο winger στο ρόστερ του. Η χειμερινή μεταγραφική περίοδος ολοκληρώνεται και ο Πρωταθλητής Ελλάδας δεν έχει καλύψει τη βασική μεταγραφική του ανάγκη. Η διπλή αλλαγή στο 84′ επιμένω πως ανέδειξε και άλλο πρόβλημα. Ο Ολυμπιακός δεν θέλει μόνο έναν κλασικό εξτρέμ, αλλά και έναν ακόμα σέντερ φορ. Προλαβαίνει σε μία εβδομάδα να πραγματοποιήσει δύο μεταγραφές; Όλα γίνονται.
*Απομένουν 17 αγωνιστικές. Για έναν πνευματικά έτοιμο Ολυμπιακό, η διαφορά των 6 βαθμών δεν είναι τίποτα. Χωρίς «επαγγελματικές» νίκες, όμως, το Πρωτάθλημα δεν μπορεί να κατακτηθεί. Από εκεί και πέρα, ο Μίτσελ πρέπει να αναθεωρήσει ορισμένα πράγματα. Στον Ισπανό πιστώνεται η επιστροφή της ομάδας στην κανονικότητα. Έχει βρει «κορμό» και προσπαθεί μέσω της ομοιογένειας να παρουσιάσει αποτελεσματικότητα και σταθερότητα. Κάθε παιχνίδι, όμως, είναι διαφορετικό και ο προπονητής πρέπει να προσαρμόζεται στις συνθήκες.
*Επειδή ο Μίτσελ έχει δουλέψει μία συγκεκριμένη 11άδα, δεν σημαίνει ότι αυτή θα αποδίδει πάντα. Το πλάνο «όλοι οι ποιοτικοί παίκτες με την μπάλα στα πόδια θα παίζουν στο πρώτο ημίχρονο και στο δεύτερο οι Μασούρας και Γκάρι όταν χρειάζεται κάτι διαφορετικό στο παιχνίδι» θα είχε βάση αν ο Μασούρας ήταν καθαρόαιμος εξτρέμ (ο Έλληνας μεσοεπιθετικός δεν έχει ντρίμπλα και δεν μπορεί να παίξει πάνω στη γραμμή) και ο Γκάρι σταθερός σε απόδοση και όχι με την ταμπέλα ότι μπορεί με το παραμικρό να τραυματιστεί και να μείνει ξανά εκτός δράσης.
*O Χάμες Ροντρίγκες είναι παικταράς. Εκτός έδρας, όμως, η ομάδα χρειάζεται πολύ περισσότερο τον Κολομβιανό κυνηγό, ο οποίος ακόμα δεν έχει σκοράρει μακριά από το «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Σε μία από τις δύο ευκαιρίες του στο δεύτερο ημίχρονο με τον Ατρόμητο, η μπάλα έπρεπε να είχε μπει στα δίχτυα. Ειδικά στην πρώτη περίπτωση, μπορεί να ήταν ιντριγκαδόρικο το πλασέ με το «εξωτερικό» του αριστερού ποδιού, αλλά ο Ολυμπιακός ήθελε ουσία και όχι να κερδίσει τις εντυπώσεις.