Ο Ολυμπιακός βιώνει με δραματικό τρόπο τη διαδικασία «αλλάζω εν λειτουργία», αυτή η σκληρή αναγκαιότητα να προσαρμόζεσαι σε νέες συνθήκες και την ίδια ώρα να πρέπει να παλεύεις αγωνιστικούς στόχους είναι ότι δυσκολότερο μπορεί να σου τύχει, στους ερυθρόλευκους δεν έτυχε απλώς, έβαλαν κι οι ίδιοι τα χεράκια τους για να βγάλουν τα ματάκια τους και να προκύψει αυτή η τέλεια καταιγίδα που απειλεί σήμερα να τους καταπιεί.
Ομάδα που έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα (το τρίτο κατά σειρά) από τον Ιανουάριο και βρίσκεται τον Οκτώβριο σε αυτή την δύσκολη κατάσταση, μετά από ένα παρανοϊκό καλοκαίρι όπου ανακάλυψε, με δραματικό και πολλές φορές απαξιωτικό τρόπο, έκπληκτη ότι τίποτε από ότι η ίδια νόμιζε δεν ισχύει, είναι πρακτικά αδύνατο να επανέλθει στην ποδοσφαιρική κανονικότητα αν δεν βρει τις απαντήσεις στο «τι έφταιξε» και αν δεν αναπροσαρμόσει τις προτεραιότητες της σε φιλοσοφία και πρόσωπα.
Ο Ολυμπιακός πληρώνει σήμερα την αδυναμία του να κατανοήσει την πραγματικότητα των αποδυτηρίων της ομάδας στην τελευταία περίοδο Μαρτίνς: στα αποδυτήρια και στις σχέσεις που εκεί διαμορφώνονται χτίζεται ο χαρακτήρας της ομάδας, ο προπονητής έχασε για κάποιους λόγους τη γη κάτω από τα πόδια του, ο ίδιος αποδείχθηκε πως ίσως δεν μπορούσε άλλο να κουβαλήσει το βάρος της ομάδας, δεν είχε την ικανότητα να εκμεταλλευτεί τις οικονομικές δυνατότητες του ιδιοκτήτη και να την πάει ένα βήμα παραπάνω με τις κατάλληλες μετεγγραφές, η εύκολη λύση ήταν να την κρατήσει επίτηδες χαμηλά για να μπορεί να την διαχειριστεί.
Όταν μεσούντος του θέρους στην ομάδα έγινε κατανοητό με οδυνηρό τρόπο ότι χρειάζεται «μία ακόμη ομάδα» για να βγει σε πέρας το χάος το παιχνίδι είχε χαθεί, τα λάθη ήταν εύκολα κι οι υπερβολές στην ημερήσια διάταξη, οι Ερυθρόλευκοι έπεσαν στην κλασική παγίδα να αγοράζουν ό,τι είναι διαθέσιμο για να καλύψουν, πριν από όλα, ένα ψυχολογικό κενό δικό τους και μετά πραγματικές ανάγκες της ομάδας, συμβαίνει αυτό όταν νιώθεις ξαφνικά χαμένος στο διάστημα, χωρίς σταθερές.
Ιδού λοιπόν το πρόβλημα και η λύση του: η ομάδα χρειάζεται να ξαναβρεί τις σταθερές της, να επανέλθει στην ποδοσφαιρική κανονικότητα, να αποκτήσει πλάνο και ποδοσφαιρικό σχεδιασμό, να την συνέχει ένα όραμα, να επικοινωνηθεί μια νέα στόχευση, να προσδιοριστεί (όσο είναι δυνατόν) ο χρόνος και να περιγραφούν οι κινήσεις με την καθαρότητα που οι περιστάσεις επιτρέπουν.
Για να συμβούν όλα αυτά χρειάζονται ένας ηγέτης και χρόνος! Ο πρώτος, στηριγμένος στην αποδεδειγμένη ικανότητα του και στην προσφορά του στην ομάδα θα πάρει τις αποφάσεις, αφού πριν ολοκληρώσει ένα κύκλο ενημερώσεων και μια επιλογή συνεργατών, ο χρόνος θα επιτρέψει στο σχέδιο να εξελιχθεί, να αλλάξει, να προσαρμοστεί αν απαιτείται, να διορθωθεί, να λειτουργήσει. Τα «αούα» και τα γιουρούσια πέθαναν μαζί με τον Κολοκοτρώνη! That’s life λεβέντες!
Διαφορετικά δεν μπορεί να γίνει, όσο και να το επιθυμούν οι προεδράρες των social media την ώρα που έχουν απλώσεις τις ποδάρες τους στον καναπέ, ξύνονται και πουλάνε μυαλό στα διάφορα book φαντασιωνόμενοι μεταγραφάρες, συγκροτώντας ενδεκάδες και αποστολές με μπυρόνια και μεζεκλίκια στο τραπεζάκι.
Σε όλο τον πλανήτη στο τέλος ένας αποφασίζει, από τις δικές του αποφάσεις εξαρτάται εν πολλοίς ο σύλλογος, ο ίδιος παίρνει τα ρίσκα, από τις δικές του επιλογές (και τη δεδομένη αγαπητική σχέση του με την ομάδα) θα προκύψει η επόμενη μέρα, ο χρόνος που θα χρειαστεί να μεσολαβήσει είναι το σκληρό, το «αντιτουριστικό» διάστημα που όλοι νομίζουμε πως τίποτε δεν συμβαίνει κι όλα έχουν χαθεί, αλλά ποτέ δεν είναι έτσι.
Ο Ολυμπιακός είναι αναγκασμένος (έτσι συμβαίνει παντού και στις μεγαλύτερες ομάδες του κόσμου) να περάσει το μαρτύριο της αναμονής, να ανεχτεί τις αμφισβητήσεις, να «πονέσει» με τις άδικες κριτικές, να αφουγκραστεί τη δίκαιη κριτική, να ομολογήσει τα λάθη του, να πολεμήσει κάθε σκατάνθρωπο γύρω του, κυρίως όμως θα χρειαστεί υπομονή και καθαρό μυαλό.
Το δεύτερο είναι προτεραιότητα, η υπομονή πάντα προκύπτει ως αναγκαιότητα όταν κάτι διαφορετικό δεν μπορεί να εξελιχθεί κι όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί.
Σε αυτές τις στιγμές κάθε βοήθεια, κυρίως στον ψυχολογικό τομέα, είναι υπερπολύτιμη, όλοι όσοι για τον Ολυμπιακό παλεύουν ψάχνουν κάπου να κρατηθούν αυτή την περίοδο, η επιλογή «να τους καταγγείλουμε και να τους αποκαθηλώσουμε» είναι εύκολη, «πουλάει» επικοινωνιακά, αλλά δεν προσφέρει τίποτε, παρά μόνο καταστροφή.
Λύσεις αξιόπιστες και εφαρμόσιμες χρειάζονται και αποφάσεις σκληρές μεν, «δίκαιες» δε, υπέρ της ομάδας απαιτούνται.
Τα υπόλοιπα όλα είναι «να ‘χαμε να λέγαμε» για να περνάει η ώρα, να μαζεύουμε λάικ και να κάνουμε μουχαμπέτι μεταξύ συγγενών και φίλων με εξυπναδούλες και ανεκδοτάκια.