Οι Βάσκοι ζουν και αναπνέουν για το ποδόσφαιρο. Η συγκεκριμένη διαχρονική φράση δεν έχει το παραμικρό ίχνος υπερβολής: εδώ και χρόνια ομάδες από την Euskal Herria διατηρούν γεμάτα τα ανακαινισμένα γήπεδά τους και οι οπαδοί αντιμετωπίζουν κάθε αναμέτρηση σαν να είναι τελικός.
Ο προπονητής της Οσασούνα, Γιακόμπα Αρασάτε, ισχυρίζεται πως το ποδόσφαιρο στη Χώρα των Βάσκων θυμίζει το βρετανικό στη δύναμη, στην ένταση, στον γρήγορο ρυθμό που αποκτά μια αναμέτρηση όταν οι παίκτες παίζουν μπροστά στον κόσμο τους.
Ο 44χρονος ξεκίνησε την προπονητική από πολύ μικρή ηλικία και συγκεκριμένα από τα 29 του χρόνια. Όταν το έκανε πριν από σχεδόν 15 χρόνια τότε δεν υπήρχαν πολλοί που να ξεκινούσαν από τόσο νεαρή ηλικία όπως συμβαίνει εδώ και κάποια έτη σε χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία. Πάντως μπορεί να λέει πως έχει φτιάξει ένα καλό όνομα και αργά ή γρήγορα θα εξαργυρώσει την επιτυχία του. Ίσως όχι στη Λίβερπουλ όπως έχει ονειρευτεί ως φίλος του συλλόγου και μέγας θαυμαστής της δουλειάς του Γιούργκεν Κλοπ, αλλά ποτέ μη λες ποτέ.
Ψηλά στη βαθμολογία με τέσσερις ξένους και στοχευμένες κινήσεις
Το φετινό ξεκίνημα της σεζόν στη La Liga βρίσκει την Οσασούνα στην 5η θέση της βαθμολογίας (στο -4 από την κορυφή) και άλλοι κάνουν λόγο για έκπληξη, ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως απλώς η εντυπωσιακή εκκίνηση αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης σεζόν και αποτελεί το επιστέγασμα στη φανταστική δουλειά που κάνει ο Βάσκος προπονητής της ο οποίος κάθεται στον πάγκο της για 4η διαδοχική σεζόν. Εκκωφαντικό προβάδισμα στο δίλημμα έχει προφανώς η δεύτερη επιλογή…
Ο Αρασάτε ανέλαβε την Οσασούνα στη δεύτερη κατηγορία αφού είχε παρουσιάσει καλή δουλειά στη Νουμάνθια και δικαίωσε τις προσδοκίες των ανθρώπων που τον επέλεξαν και κυρίως τον αθλητικό διευθυντή Μπραούλιο Βάθκεθ που υπέγραψε στην ομάδα της Παμπλόνα ένα χρόνο πριν την έλευση του προπονητή που αλλάζει ξανά προς το καλύτερο το στάτους.
Ένας δάσκαλος (Αρασάτε) κι ένας καθηγητής (Μπραούλιο) έχουν δημιουργήσει μια ομάδα-πρότυπο για πολλές ομάδες στην Ισπανία. Κι ακριβώς επειδή μιλάμε για σύλλογο που εδρεύει στη βάσκικη περιφέρεια, είναι προφανές πως αρκετοί ποδοσφαιριστές προέρχονται από την ευρύτερη κοινότητα (δεν υπάρχει εδώ η εμμονή της Αθλέτικ Μπιλμπάο αλλά προφανώς δίνεται τεράστιο βάρος στις ακαδημίες).
Μοναδικοί ξένοι είναι οι δύο υπερπολύτιμοι φορ Άντε Μπούντιμιρ και Τσίμι Άβιλα, ο Μαροκινός Αμπντέ Εζαλζουλί που ήρθε δανεικός από την Μπαρτσελόνα και ο Σέρβος Ντάρκο Μπράσανατς που έχει συμπληρώσει μια τριετία στην Παμπλόνα.
Για τον Κροάτη Μπούντιμιρ δόθηκαν 8.000.000 που αποτελεί και ρεκόρ αφού το ανώτερο ποσό που έχει βγει από τα ταμεία είναι 3.500.000 ευρώ: πάντως, οι έξι από τις δέκα πιο δαπανηρές μεταγραφές – στα πλαίσια του συλλόγου – πραγματοποιήθηκαν την τελευταία τριετία. Είναι κι αυτό ένα δείγμα εξέλιξης σε συνδυασμό με το γεγονός πως δεν πωλούνται οι ποδοσφαιριστές που είναι απαραίτητοι στο πλάνο. Ποδοσφαιριστές που έχουν δει την αξία τους να εκτοξεύεται μέσα από τις εμφανίσεις του.
Πίεση στην μπάλα και φοβερό επιθετικό τρανζίσιον
Ο Αρασάτε είναι προπονητής που δεν θα δώσει την τεράστια έμφαση στην τακτική, δεν είμαι εμμονικός με αυτή. Θέλει όμως γρήγορες πάσες, οι ποδοσφαιριστές του να βγάζουν πολύ μεγάλη ένταση στη μεσαία γραμμή, θέλει οι δύο ακραίοι μπακ να λειτουργούν και ως εξτρέμ και ταυτόχρονα οι δύο επιθετικοί (o Τσίμι Άβιλα, που είναι ο κορυφαίος αλλά και ο πιο άτυχος με δύο ρήξεις χιαστού η μία πάνω στην άλλη, μπορεί να ξεκινάει από τα άκρα και να αφήνει την πλευρά στους Βιδάλ ή Πένια) να πιέζουν ασταμάτητα.
Το καλό παιχνίδι της Οσασούνα – που θυμίζει αρκετά τον τρόπο που αγωνίζονται ομάδες όπως η Μπέρνλι στην Αγγλία – βασίζεται στη φυσική κατάσταση, στις βαθιές μπαλιές και στα γεμίσματα στην αντίπαλη περιοχή. Δεν γίνεται ανορθόδοξα, ούτε υπό καθεστώς πίεσης. Υπάρχει υπομονή για να δουν γήπεδο οι παίκτες και να κάνουν τη σωστή επιλογή. Στις περισσότερες περιπτώσεις πάντως που θα βρουν χώρο, δεν θα χαριστούν αφού θα ξεδιπλώσουν αντεπίθεση σε κλάσματα δευτερολέπτων.
Το αν αρέσει ένα πιο physical παιχνίδι στον οπαδό ή στον απλό θεατή είναι θέμα γούστου. Το ζήτημα είναι να αντιληφθούμε όλοι πως υπάρχουν διάφοροι τρόποι να παρουσιάσεις μια καλή ομάδα, να πανηγυρίσεις μεγάλες νίκες. Δεν υπάρχει μονάχα ένας συγκεκριμένος τρόπος επιτυχίας και ειδικά όταν το διαθέσιμο μπάτζετ δεν μπορεί να κοντράρει αυτά των παραδοσιακά μεγάλων δυνάμεων.
Κάλυψη χώρων και δημιουργικοί χαφ από τις ακαδημίες
Ο Μπραούλιο είναι ξεκάθαρος. Για να φανεί η Οσασούνα ανταγωνιστική και να ανταποκριθεί στα «πρέπει» της εποχής και ταυτόχρονα να μην καταρρέει στο γήπεδο, χρειάζονται γερά πνευμόνια αφού οι ταχύτητες που παίζεται πια το ποδόσφαιρο είναι διαφορετικές.
Για αυτό και στο κέντρο έχει δύο παίκτες όπως ο Τορό και ο Μπράσανατς που καλύπτουν χώρους και είναι δυνατοί στο ψηλό παιχνίδι χωρίς να έχουν υψηλή τεχνική κατάρτιση. Για να μην ξεχνάμε και τις ακαδημίες, πριν από τρία χρόνια έκανε το άλμα στην πρώτη ομάδα ο Μονκαγιόλα που ως 8άρι έχει δημιουργικά χαρακτηριστικά, πολύ καλό πόδι και βοηθάει στο επιθετικό τρανζίσιον.
Φέτος υπάρχει στο ρόστερ και ο Αϊμάρ Ορόθ που ανέβηκε με πολύ καλύτερες συστάσεις. Σκόραρε ήδη δύο γκολ στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές και με την μπάλα στα πόδια είναι απολαυστικός. Υπέστη έναν τραυματισμό, αλλά σύντομα θα επιστρέψει και προφανώς θα βρίσκεται στο μπλοκάκι των μεγαλύτερων ομάδων.
Ο στόχος της ομάδας που παίζει σε αυτό το εντυπωσιακό γήπεδο (χωράει κοντά 24.000 θεατές χάρη στην πρόσφατη επέκταση) είναι να φτάσει στον τελικό Κυπέλλου, να διατηρήσει τη δυναμική που χτίζει τα τελευταία χρόνια και να μην έχει την ατυχία ομάδων όπως η Γρανάδα και η Λεβάντε που έχουν γίνει ασανσέρ.
Το αν θα το καταφέρει με το δίδυμο Μπραούλιο – Αρασάτε μέσα στην επόμενη διετία θα φανεί όμως δεδομένα θα χρειαστεί και μπόλικη τύχη. Το βέβαιο είναι πως ο υποδειγματικός τρόπος λειτουργίας και το εξαιρετικό οργανόγραμμα (προστίθενται διαρκώς νέα στελέχη στο τμήμα σκάουτινγκ και της ανάλυσης) έχουν επιφέρει τον απαραίτητο σεβασμό στην Οσασούνα, μιας και άπαντες αντιλαμβάνονται ότι τίποτα δεν συμβαίνει συγκυριακά. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της.