Είναι σαφές πως ο κ. Παναγιώτης (Τάκης για τους φίλους και τον κ. Κασιδιάρη) Μπαλτάκος τελεί σε πανικό.
Επιχειρεί να υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια μια αφετηριακά χαμένη υπόθεση «ποιος κάνει κουμάντο στο ποδόσφαιρο» με επιχειρήματα που παραπέμπουν στην προκαπιταλιστική περίοδο «του οικογενειακού τρόπου παραγωγής».
Η λογική «αν δεν θέλουν να βάζουν τα λεφτά τους να μην τα βάζουν» (εννοούνται οι επενδυτές του επαγγελματικού ποδοσφαίρου) παραπέμπει σε μια «ποδοσφαιρική οικονομία» της δεκαετίας του ΄50 και των απαρχών του ΄60, όποιος σε αυτό το μοντέλο ποδοσφαίρου προσβλέπει είναι ώρα να κάνει την πολιτική διαθήκη του, έκτοτε έχει τρέξει πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες, σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο «το χρήμα μιλάει».
Ανάλογες ηρωικές προσεγγίσεις σύγχρονων προβλημάτων (όπως το ποιος κάνει πραγματικό κουμάντο στο ποδόσφαιρο, για ποιους λόγους και ποια εκδοχή του αθλήματος αρμόζει σε ποια εποχή) οδηγούν σε εξαιρετικά αρνητικά συμπεράσματα πρώτα για την ψυχική υγεία αυτού που τις επιχειρεί και δεύτερο για τους πραγματικούς σκοπούς του.
Το ποδόσφαιρο παγκοσμίως το διαχειρίζονται κυρίως οι επενδυτές, όποιος αυτό το αρνείται έχει και πρόβλημα κατανόησης της πραγματικότητας, η άποψη «εγώ και τριάντα καφετζήδες, δέκα συνταξιούχοι και είκοσι επαγγελματίες πρόεδροι ΕΠΣ είμαστε το ποδόσφαιρο» δεν μπορεί να σταθεί ούτε ως ανέκδοτο, τόσο πολιτικά όσο και ποδοσφαιρικά, στην ουσία πρόκειται για «ένα ποντίκι που βρυχάται», τρόποι για να αντιληφθεί ο κ. Μπαλτάκος τον πρωτογονισμό της άποψης του υπάρχουν πάμπολλοι και πολιτικοί και θεσμικοί.
Ο πρόεδρος της ΕΠΟ, ελέω του σάπιου βασιλείου των ενώσεων, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει την ελαφρότητα της άποψης του αν επιχειρήσει να την καταθέσει ενώπιον των διεθνών ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών (FIFA/UEFA), μια κουβέντα μαζί τους σε αυτό το επίπεδο θα ήταν πολύ διδακτική.
Γιατί, τότε, διατυπώνει αυτή την κωμική άποψη; Βασικά, επειδή χρειάζεται να υπερασπιστεί το σύστημα που τον υπέδειξε και τον εξέλεξε, σε δεύτερο τόνο επειδή έχει μια προσωπική προτίμηση στο παλιό, αυθεντικό «αποφασίζωμεν και διατάσσωμεν», τρίτο, επειδή χρειάζεται κάτι για να «απειλήσει» τον κ. Μαρινάκη και τέταρτον επειδή τα έχει χαμένα.
Στην ουσία ο κ. Μπαλτάκος δίνει μια χαμένη εκ των προτέρων μάχη οπισθοφυλακής, γνωρίζει κατά βάθος πως όσα επικοινωνεί σχετικά με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι γραφικότητες, είναι υποχρεωμένος στο αφεντικό να διακινήσει αυτά τα σενάρια, κανείς δεν δικαιούται να ξεχνάει πως με ανάλογες προσεγγίσεις ικανοποιείται το πόπολο των ενώσεων, αυτά τα τυπάκια πιστεύουν ακόμη πως σε μια μετωπική με το Λίγκα θα κερδίσουν!
Υπενθυμίζω απλώς πως η λογική του κ. Μπαλτάκου «αν δεν θέλουν να βάζουν τα λεφτά τους να μην τα βάζουν» αν επεκταθεί στην σύγχρονη καπιταλιστική οικονομία γυρίζει τον πλανήτη στην εποχή της «αγροτικής οικονομίας», ο κόσμος σήμερα είναι ο κόσμος των επενδυτών, όποιου δεν του αρέσει μπορεί να πάει να ζήσει παρέα με τον Κιμ Γιογκ Ουν, το ελληνικό ποδόσφαιρο πάντως έχει από τριάντα ετών και βάλε απορρίψει αυτή την ερμηνεία των πραγμάτων.
Η εικόνα ενός Μπαλτάκου να απειλεί μια επαγγελματική Λίγκα στο πρόσωπο του προέδρου της και περισσότερο επιτυχημένου επιχειρηματία στο άθλημα είναι από δροσιστική έως κωμική, αναρωτιέμαι αυτά τα λέει επειδή του τα λένε ή επειδή «από μόνος του τα σκέφτηκε;»
Καιρός για να συνέλθει ο πρόεδρος της ΕΠΟ από μια αυτοκρατορική μεγαλομανία που τον έχει καταλάβει ή παριστάνει πως αυτό συμβαίνει υπάρχει, όχι πολύς, βλέπω την υπομονή των απέναντι να εξαντλείται τάχιστα και τον κ. Μπαλτάκο να τρέμει σαν το ψάρι μπροστά σε όσα μπορεί να συμβούν.
Τρόποι διαφυγής υπάρχουν, με λίγη καλή θέληση από τη Λίγκα μπορεί να γίνει και ήρωας και να διασφαλίσει το μέλλον του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου που τόσο «λατρεύει από την ώρα που ανακάλυψε πως υπάρχει, δηλαδή από τον περασμένο Μάιο» με μια σειρά συμφωνίες με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο στο πλαίσιο μιας ορθής και ολοκληρωμένης συνεργασίας.
Τσαμπουκάδες σαν κι αυτούς που εξαπολύει με ξύλινα σπαθιά απέναντι σε φανταστικά στρατεύματα δεν αντέχει ο καιρός, η εικόνα είναι περισσότερο από αστεία, είναι παρανοϊκή. Ο Δον Κιχώτης είναι ήδη διάσημος, δεν περιμένει τον κύριο Μπαλτάκο να τον υποδυθεί!