Αν στην αντιπαράθεση της Super League (δηλαδή Μαρινάκης και Σία) με την ΕΠΟ (δηλαδή ΑΕΚ και Μπαλτάκος) «το φωτεινό αντικείμενο του πόθου» ήταν αποκλειστικά η σύνθεση της Επιτροπής Διαιτησίας και η συμμετοχή σε αυτή, σε κεντρικό ρόλο, του κ. Μαρκ Κλάτενμπεργκ οι όροι του παιχνιδιού θα ήταν θεσμικά υπονομευμένοι (λόγω του ισχύοντος καταστατικού της ΕΠΟ) υπέρ της Ομοσπονδίας, εάν αυτή είχε τα κότσια να προχωρήσει σε απευθείας ρήξη με την κορυφαία (σε αγωνιστικό και οικονομικό προϊόν) ένωση.
Από την ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης της Λίγκας (Τρίτη 12.07.2022) προκύπτει σαφώς πως το παιχνίδι έχει ανοίξει, όπως επιβαλλόταν να γίνει και περιλαμβάνει, πλέον, πολύ πιο σημαντικά ζητήματα από την παρουσία ή όχι του Άγγλου αρχιδιαιτητή στην προεδρία της Επιτροπής Διαιτησίας.
Το νέο ζητούμενο είναι η χειραφέτηση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου από το καθεστώς θεσμικής και οικονομικής δουλοπαροικίας, στο οποίο για δεκαετίες το έχει εντάξει η συνομοταξία των προέδρων των ενώσεων, η απελευθέρωση των υγιών (όσων έχουν απομείνει μετά από δεκαετίες άλωσης) δυνάμεων του, ο δομικός επαναπροσδιορισμός της ύπαρξης του, ο επανασχεδιασμός του μέλλοντος του, σε τελευταία ανάλυση «μια διαφορετική επόμενη μέρα που δεν θα περιλαμβάνει, παρά μόνο έως εκεί που πρέπει, την παρουσία των βλαχοπροέδρων στη ζωή και στις δραστηριότητες των ΠΑΕ και των επενδυτών (όσων έχουν απομείνει)».
Σε αυτό τον πολιτικό καμβά είναι σαφές πως η πλάστιγγα γέρνει, σε πρώτη ανάγνωση, υπέρ της Λίγκας, εάν κι εφόσον αυτή αποκτήσει (έτσι εκτιμάται πως θα συμβεί στο τέλος) ενιαία έκφραση και θέση να διεκδικήσει την θεσμική αυτονομία της (με ό,τι σημαίνει ο όρος) και η αυτονομία αυτή να περιγραφεί σαφώς σε όλα τα επίσημα κείμενα (καταστατικό και κανονισμοί) του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Στο τραπέζι βρίσκονται ήδη δύο εκ διαμέτρου διαφορετικά σχέδια για την επόμενη μέρα του ελληνικού ποδοσφαίρου (στο σύνολο του) με αιχμή του δόρατος τις σχέσεις Λίγκας –ΕΠΟ (περιλαμβάνεται και η δεύτερη Λίγκα, όσο κι αν αισθάνεται μια… στριμοκωλίαση ο κ.Λεουτσάκος): οι ΠΑΕ καλούνται να αποφασίσουν αν θα πορευτούν στην επόμενη μέρα με όρους ευρωπαϊκού επαγγελματισμού ή θα παραμείνουν αιχμάλωτες των προσωπικών συμφερόντων μερικών επαγγελματιών προέδρων ενώσεων, κατά βάση καφετζήδων, συνταξιούχων και γραμματέων πταισματοδικείων, οι οποίοι ζουν πουλώντας ένα ξεφτισμένο παραμύθι δήθεν περί ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου για να απομυζούν τις ΠΑΕ και να βγάζουν μεροκάματο.
Σε συνθήκες κανονικού ποδοσφαίρου δεν θα συζητούσε κανείς την έκβαση της αντιπαράθεσης, η ουσιαστική αυτονόμηση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου απέναντι στην ΕΠΟ είναι μονόδρομος, χωρίς αυτή να καταργεί την απαραίτητη εικόνα ενός ενιαίου ποδοσφαίρου εκεί όπου χρειάζεται και μόνο.
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όμως, τίποτε δεν είναι βέβαιο, οι διαχρονικές σχέσεις υποταγής (για μερικούς πολύ… λεπτούς λόγους) πολλών από τους επενδυτές με κάποιους από τους «μεγάλους» δεν είναι εύκολο να διαρραγούν, πολύ περισσότερο να καταργηθούν και να πρυτανεύσει η κοινή λογική.
Η παρουσία του κ. Μαρινάκη στην προεδρία της Λίγκας, το ποδοσφαιρικό και επιχειρηματικό φορτίο που κουβαλάει και η κοινά αποδεκτή ικανότητα του «να κάνει deal» είναι μια ισχυρή εγγύηση, ταυτόχρονα στηρίζει δυναμικά τις δεδομένες τάσεις αυτονόμησης που έχουν εκδηλωθεί, αλλά έως εκεί.
Οι ΠΑΕ χρειάζεται να υπερβούν τον παραδοσιακό εαυτό τους και να προστρέξουν στο πεδίο υπέρ του προέδρου του Ολυμπιακού, αν όντως αναζητούν ένα ασφαλή τρόπο να υπάρξουν και την επόμενη μέρα, να «κονομήσουν» από την αγορά και την ανάπτυξη του αθλήματος (κι όχι με τους αστείους ψιλοεκβιασμούς των τηλεοπτικών παρόχων κάθε χρόνο), δηλαδή να αποκτήσει νόημα η ύπαρξη τους στο πεδίο του ανταγωνισμού.
Αν αυτό συμβεί (έτσι προδικάζουν οι οιωνοί), τότε είναι σαφές πως για την ΕΠΟ δεν υπάρχει γυρισμός, θα πιεί όλο το πικρό ποτήρι του αποχωρισμού, ό,τι κι αν λένε ή επικοινωνούν οι διάφοροι επαναστάτες του γλυκού νερού από τις ενώσεις με τα έξι και οχτώ σωματεία, που επιμένουν να κάνουν κουμάντο στα εκατομμύρια των ανωνύμων εταιρειών.
Σημείωση Νο 1: Απέναντι σε μια καλά οργανωμένη κίνηση αυτονόμησης των ΠΑΕ είναι ξεκάθαρο πως κάθε διάταξη του καταστατικού και κάθε κανονισμός είναι παντελώς ανίσχυρος, όπως και αυτός που πιθανόν να τον επικαλεστεί.
Σημείωση Νο 2: Η έξωθεν βοήθεια είναι σαφές πως θα κατευθυνθεί υπέρ των κανονικών ποδοσφαιρικών ομάδων και των συμφερόντων τους (είναι σχεδόν ταυτόσημα με το συμφέρον του ποδοσφαίρου), η συμμετοχή τους στο παιχνίδι θεωρείται δεδομένη, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία και για τις διεθνείς ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες να ξεπλύνουν το άγος της δήθεν εξυγίανσης, για την εγκαθίδρυση της οποίας τόσο πολύ βοήθησαν.
Άντε και καλό βόλι!!!