Δεν υπάρχει χρόνος για δάκρυα και στενοχώρια. Όπως η Μονακό κέρδισε τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, έτσι και ο Ολυμπιακός μπορεί να κερδίσει τη Μονακό στη Γαλλία. Δεν είναι, δα, κάποια έδρα-φόβητρο ούτε μία αχτύπητη ομάδα.
Η προημιτελική σειρά της Ευρωλίγκας είναι στο 1-1 και μεταφέρεται στο Πριγκιπάτο, εκεί όπου ο Θρύλος θέλει τουλάχιστον μία νίκη στα δύο παιχνίδια της επόμενης εβδομάδας προκειμένου να επανακτήσει το πλεονέκτημα έδρας. Προφανώς, μπορεί να το κάνει.
Ναι, η διαφορά ξέφυγε στο δεύτερο ημίχρονο και το τελικό -24 είναι βαρύ, αλλά ήταν η φυσιολογική εξέλιξη όλων όσων είδαμε και οι Κυπελλούχοι Ελλάδας καλούνται να ανασυνταχθούν και να διεκδικήσουν την πρόκριση στο Βελιγράδι. Ο Ολυμπιακός ήταν βιαστικός, επιπόλαιος και χωρίς συγκέντρωση μετά το πρώτο δεκάλεπτο και το 16-10.
Τα 20 λάθη είναι υπερβολικά πολλά και η ομάδα «θόλωσε», απόρροια και από κάποια «σκοτωμένα» σουτ των Μονεγάσκων, που στις τελευταίες τρεις περιόδους είχαν 13/23 τρίποντα μετά τα 0/3 της πρώτης περιόδου. Επίσης, είναι ανεπίτρεπτο σε αυτό το επίπεδο να δέχεται η ομάδα σερί 20-0, όπως συνέβη στο δεύτερο δεκάλεπτο και να μην υπάρχει αντίδραση.
Οι παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο της Μονακό έκαναν τη ζημιά. Ο Μπέικον κατά πρώτο λόγο στο δεύτερο δεκάλεπτο και ο Άντζουσιτς κατά δεύτερο, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο ο Τζέιμς πήρε τη σκυτάλη. Ο Πάρις Λι πέταγε την μπάλα για να μην του μείνει στα χέρια και αυτή κατέληγε στο καλάθι. Ο Ολυμπιακός οφείλει να γίνει σοφότερος και το πάθημα να γίνει μάθημα.
Δεν ξέρω αν έγινε από τη συγκυρία της απουσίας του Ντιαλό ή ήταν σχεδιασμένο στην προετοιμασία της προημιτελικής σειράς, αλλά ο Σάσα Ομπράντοβιτς «εμφάνισε» στη δεύτερη αναμέτρηση δύο παίκτες που είχαν DNP δίπλα στο όνομά τους, στον πρώτο προημιτελικό. Οι Άντζουσιτς και Ουαταρά μέτρησαν μαζί 5/6 τρίποντα και αποδείχθηκαν καθοριστικοί στην ανατροπή μετά την πρώτη περίοδο. Ιδιαίτερα ο πρώτος έβαλε καθοριστικά σουτ (2/3 δίποντα και 3/4 τρίποντα), μετρώντας συνολικά 19 πόντους. Ο Ολυμπιακός παίζει, ήδη, με μείον έναν παίκτη, τον Μάρτιν, ο οποίος απουσίασε και από τα πρώτα δύο ματς, ενώ έτσι και αλλιώς το rotation είναι συγκεκριμένο και πολύ μαζεμένο κατά την τρέχουσα σεζόν.
Ο Ολυμπιακός πρέπει να «εμφανίσει» με τη σειρά του νέους πρωταγωνιστές και αστάθμητους παράγοντες. Για παράδειγμα, ο Λαρεντζάκης δεν έπαιξε καθόλου στο πρώτο παιχνίδι και μόλις 03:57 στο δεύτερο. Ο Πρίντεζης έπαιξε στο πρώτο (επειδή πήγε καλά την πρώτη φορά που εισήλθε στο παρκέ) και ελάχιστα στο δεύτερο. Άλλωστε, κατά τη διάρκεια της σεζόν, η ομάδα μπορεί να είχε σταθερές αξίες σε επίθεση και άμυνα, αλλά σε αρκετούς αγώνες είδαμε διαφορετικούς παίκτες να βγαίνουν μπροστά είτε στην άμυνα είτε στην επίθεση και το σκοράρισμα. Ο κόουτς Γιώργος Μπαρτζώκας καλείται, λοιπόν, να βγάλει και αυτός άσους από τα μανίκια του και να απαντήσει στα «τρικ» του συναδέλφου του.
Οι Ερυθρόλευκοι γνώριζαν εξ αρχής πως η αποστολή για την πρόκριση και την επιστροφή στο Final-4 της διοργάνωσης θα ήταν ζόρικη υπόθεση. Τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν και οι τρεις φορές Πρωταθλητές Ευρώπης είναι μαθημένοι στα δύσκολα. Το πλεονέκτημα έδρας δίνει ένα ψυχολογικό προβάδισμα, αλλά τίποτα περισσότερο. Δεν φοβάμαι τον Ολυμπιακό, ο οποίος έχει αποδείξει διαχρονικά ότι μπορεί να πάρει τη νίκη σε οποιοδήποτε γήπεδο της Ευρώπης.
ΥΓ: Μακάρι να έχει και ο Ολυμπιακός τέτοιες διαιτησίες στη Γαλλία, όπως είχε η Μονακό στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Επειδή η διαφορά «ξεχείλωσε» στο δεύτερο ημίχρονο δεν σημαίνει ότι δεν είδαμε τι έγινε. Τα κριτήρια για τις δύο ομάδες ήταν διαφορετικά. Η Μονακό μπορούσε να παίξει άμυνα, αλλά ο Ολυμπιακός όχι…
