Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας δεν έχει πολλές διαφορές από μια θεατρική παράσταση ή ένα μουσικό ρεσιτάλ. Πίσω από κάθε 90λεπτο δράσης υπάρχουν πάμπολλες ώρες πρόβας, δηλαδή προπόνησης, από ένα σύνολο ανθρώπων που καλείται να συνυπάρξει αρμονικά ώστε να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Το οποίο, εκτός από όμορφο στο μάτι, θα πρέπει να είναι και νικηφόρο.
Η Αταλάντα θα είναι η προσεχής αντίπαλος του Ολυμπιακού. Βάσει πιθανοτήτων, θα είναι και η τελευταία για τη φετινή σεζόν στην Ευρώπη: η παραπάνω εκτίμηση δεν είναι αυθαίρετη, καθότι προκύπτει από τις αποδόσεις των στοιχηματικών εταιριών που δίνουν γκραν φαβορί τους Μπεργκαμάσκι (από 1,31 μέχρι 1,35). Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι οι Ερυθρόλευκοι δεν χρειάζεται καν να κατέβουν να παίξουν, απλώς μαρτυρά τη διαφορά δυναμικότητας των δυο ομάδων όπως αυτή εκτιμάται από «τρίτους» και σαφώς αντικειμενικούς παρατηρητές.
Στο κλείσιμο του 2021, η χρηματιστηριακή αξία του ρόστερ της Αταλάντα εκτιμάται από το Transfermarkt στα 415,35 εκ. ευρώ. Στη σχετική κατάταξη της Serie A είναι το 6ο ακριβότερο, μόνο που η Γιουβέντους και η Ρόμα ούτε που τολμούν να κοιτάξουν στα μάτια το σύνολο του Γκασπερίνι. Και ίσως αυτό να ισχύσει σύντομα και για τη Νάπολι, η οποία βρίσκεται ήδη έναν βαθμό πίσω μετά το εντυπωσιακό ξεκίνημά της.
Πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια, το ρόστερ της ομάδας του Μπέργκαμο κοστολογούταν στα 126,33 εκ. ευρώ. Το εντυπωσιακότερο στην περίπτωσή της είναι πως αυτή η αύξηση (τρεισήμισι φορές πάνω) δεν προέκυψε από ακριβές αγορές αλλά από στοχευμένες μεταγραφικές κινήσεις. Όποιος δει τα έσοδα και τα έξοδα της Αταλάντα σε αυτό το διάστημα, θα διαπιστώσει ότι δεν πήγε χαμένο ούτε ευρώ.
Από τη σεζόν 2017/18 μέχρι σήμερα, η Αταλάντα έχει εισπράξει 322 εκ. ευρώ από τις πωλήσεις της, έχοντας δαπανήσει στο ίδιο διάστημα 307 εκ. για αγορές και δανεισμούς παικτών. Αυτά τα +15 εκ. βεβαίως είναι κάπως πλασματικά, με την έννοια πως ο ιταλικός σύλλογος μπήκε στη διαδικασία να αγοράσει παίκτες με συμβόλαια συχνά μεγαλύτερα από εκείνα όσων παραχωρήθηκαν.
https://athlosnews.gr/atalanta-olybiakos-taxidi-stin-poli-pou-plirose-me-chiliades-zoes-mia-istoriki-prokrisi/
Για να το κάνουμε πιο σαφές, είναι άλλο πράγμα να πουλάς 15 εκ. ευρώ έναν παίκτη που είχε κοστίσει 2-3 εκ. και που το συμβόλαιό του ήταν π.χ. 700.000 ευρώ και άλλο να αγοράζεις 15 εκ. έναν παίκτη με ετήσιο κασέ 2 – 2,5 εκατομμυρίων. Ακόμα κι έτσι όμως, μονάχα τα έσοδα του Τσάμπιονς Λιγκ είναι αρκετά για να υπερκαλύψουν την όποια χασούρα και να καταστήσουν κερδοφόρους τους ισολογισμούς.
Οι περισσότεροι αποδίδουν την πιο ένδοξη εποχή στη μέχρι τώρα ιστορία του συλλόγου στον Γκασπερίνι. Πράγματι, για το καθαρά αγωνιστικό σκέλος τα εύσημα πηγαίνουν σε εκείνον. Για το οργανωτικό κομμάτι αλλά και για το σύνολο του πρότζεκτ όμως, τα συγχαρητήρια ανήκουν στον κύριο Αντόνιο Περκάσι, έναν πρώην συνεργάτη της Benetton που το 2001 έφερε τα Zara στην ιταλική αγορά. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές επιχειρηματικές κινήσεις – ματ του προέδρου της Αταλάντα.
Το 2016 προσέλαβε τον Γκασπερίνι όταν ο τελευταίος δεν είχε πια τη δυναμική και την προοπτική που φαινόταν στα πρώτα χρόνια της καριέρας του. Ειδικά το στραπάτσο στην Ίντερ της μετά Μουρίνιο εποχής φαινόταν κάτι σαν φινάλε: όταν σου δίνεται μια ευκαιρία ζωής στα 53 σου και τελειώνει τόσο άδοξα, πολύ δύσκολα ανακάμπτεις.
Όντως, ο Γκασπερίνι δεν κατάφερε να πείσει κανένα ισχυρό κλαμπ να ασχοληθεί μαζί του μετά το 2011. Σήμερα, στα 63 του, δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο. Βρίσκεται ήδη σε ένα ισχυρό κλαμπ, το οποίο μάλιστα έγινε τέτοιο επί των ημερών του. Ο Περκάσι είχε το πλάνο, πόνταρε στον Γκασπερίνι όταν πια θεωρούταν στα 58 του καμένο χαρτί και τώρα έχει δημιουργήσει μια ομάδα – θαύμα, η οποία πουλάει και αγοράζει χωρίς να ζημιώνεται οικονομικά, ενώ ταυτόχρονα ενισχύεται αγωνιστικά.
Αυτή τη στιγμή η Αταλάντα βρίσκεται στην 3η θέση της Serie A (όπου τερμάτισε και πέρυσι), μόλις τρεις βαθμούς πίσω από την Ίντερ. Έχει τη δεύτερη καλύτερη επίθεση (37 γκολ έναντι 43 της Ίντερ) και είναι δεδομένο πως αν είχε και… αντιμετώπιση Ίντερ (όταν η Γιουβέντους καταρρέει στην Ιταλία, οι Νερατζούρι είναι πάντα εκείνοι που κάνουν πάρτι…) πιθανότατα θα ήταν εκείνη στην κορυφή.
Αν και κάτι τέτοιο δεν είναι αυτοσκοπός για έναν σύλλογο που επί δεκαετίες λειτουργεί με τη λογική της «τροφοδοσίας», δεν θα τους χαλάσει κιόλας τους Μπεργκαμάσκι αν τους «επιτραπεί» να διεκδικήσουν επί ίσοις όροις το πρωτάθλημα. Το σίγουρο είναι πως ο Αντόνιο Περκάσι, πρώην παίκτης της Αταλάντα και νυν αφεντικό της, βρίσκεται δικαιότατα στο Hall Fame του ιταλικού ποδοσφαίρου και το όνομά του φιγουράρει δίπλα σε εκείνα των Μπερλουσκόνι, Μοράτι, Φερλαΐνο και πάει λέγοντας…