Θυμάστε τον Μάρκο Κέσελ; Ναι, αυτόν τον πιστό «στρατιώτη» του αθλήματος και έναν από τους κορυφαίους σουτέρ της «χρυσής» εποχής του Ολυμπιακού, που συνοδεύτηκε με την αξέχαστη κατάκτηση της Ευρωλίγκας το 2012 επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Ο Σέρβος άσος δεν ξεχνάει την καταγωγή του και τα φτωχικά χρόνια που βίωσε μεγαλώνοντας και στο σήμερα συμβάλει με σπουδαίο κοινωνικό έργο στην πατρίδα του, το Κόσοβο.
Όπως αποκάλυψε σε πρόσφατη συνέντευξη του σε μέσο της πατρίδας του, ο πρώην άσος του Ολυμπιακού συνεισφέρει στο να χτιστεί ένα εργοστάσιο επεξεργασίας φρούτων το οποίο θα στελεχωθεί αποκλειστικά με άτομα που έχουν ανάγκη τη δουλειά και ζουν σε φτωχικές περιοχές της χώρας.
Συγκεκριμένα ο Κέσελ δήλωσε για την συγκεκριμένη κοινωνική «εκστρατεία»:
Μαζί με την οργάνωση των Σέρβων για τους Σέρβους οργανώνεις ανθρωπιστικές δράσεις. Πόσο έχεις βοηθήσει οικογένειες από το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια μέχρι τώρα;
«Έχω εμπλακεί σε ανθρωπιστική δράση τρία συνεχόμενα χρόνια.
Μέχρι στιγμής έχουμε φτιάξει δύο σπίτια. Φέτος, σε συνεργασία με την ανθρωπιστική οργάνωση Arno Gujon, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας φρούτων ώστε να μπορέσουμε να απασχολήσουμε άτομα από το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια και να τους επιτρέψουμε μια καλύτερη ζωή.»
Για να προσθέσει αναφορικά με τις αναμνήσεις του από τα μπασκετικά του χρόνια στην Ευρώπη και τον Ολυμπιακό:
Κέρδισες το πρωτάθλημα ABA με τον Ερυθρό Αστέρα το 2019, μετά τη νίκη με 3:2 επί της Μπουντούτσνοστ. Αυτή η σειρά συζητιέται ακόμα και σήμερα, πώς τη θυμάσαι;
Η νίκη επί της Μπουντούτσνοστ (97:54) στον πέμπτο αγώνα είναι η αγαπημένη μου. Ήταν πραγματικό θέαμα. Τέτοια ενέργεια και όλα όσα έγιναν δύσκολα μπορούν να επαναληφθούν.»
Με το αποτέλεσμα 2-0 στη σειρά για τη τον Ερυθρό Αστέρα, ισχύει ότι κουβαλούσες τη σημαία της Σερβίας στην Ποντγκόριτσα για να πανηγυρίσεις μαζί της αν κερδίσεις;
«Λυπάμαι που δεν είχα την ευκαιρία να απλώσω τη σημαία της Σερβίας στη Μοράτσα. Ειδικά γιατί τότε η κατάσταση στο Μαυροβούνιο δεν ήταν καλή για τον λαό μας.
Με αυτή τη χειρονομία ήθελα να στηρίξω την ομάδα, αλλά και όλο τον κόσμο. Αυτό θα προκαλούσε ορισμένες αντιδράσεις από τον κόσμο στην αίθουσα, αλλά δεν είμαι δειλός άνθρωπος.»
Κατέκτησες την Ευρώπη με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς το 2012 παίζοντας στον Ολυμπιακό. Τι θυμάσαι;
«Ξεκινήσαμε αδύναμοι, κυριολεκτικά συρθήκαμε μέχρι το φάιναλ φορ. Μετά ήρθε εκείνο το τελικό τουρνουά, όπου ήμασταν εντελώς αουτσάιντερ.
Μετά τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα, άρχισαν να μας βλέπουν σοβαρά. Έπειτα έρχεται το παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ στον τελικό, όπου πρώτα χάσαμε 20 πόντους. Τότε σκεφτήκαμε, ας μειώσουμε τουλάχιστον για να μην ντρεπόμαστε. Και στο τέλος το πήραμε.»
Έδωσες το τρόπαιο της Euroleague στον Τεόντοσιτς και τον Κρστιτς, που έπαιζαν στην ΤΣΣΚΑ, για να βγάλουν φωτογραφίες μετά τον αγώνα;
«Τους πήρα τηλέφωνο μετά τον αγώνα, για να τους πειράξω, αλλά δεν το δέχθηκαν. Τους καταλαβαίνω φυσικά, όμως η αδρεναλίνη έκανε τα δικά της εκείνη την ώρα».
Έπαιξες με την εθνική ομάδα της Σερβίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010. Πώς βλέπεις όλα όσα συνέβησαν σε εκείνη τη διοργάνωση τώρα, που έχουν περάσει χρόνια;
«Έχω πει πολλές φορές ένα ανέκδοτο για τον Τεόντοσιτς, όσον αφορά το ματς με την Ισπανία. Μετά το ματς είπε ότι δεν είχε τη δύναμη να κάνει αυτό που του ζήτησε ο Ντούντα και γι’ αυτό κλώτσησε. Μετά πήγαμε στους Τούρκους, τελείωσε εκείνο το ματς όπως τελείωσε. Αυτή η ήττα με πληγώνει ακόμα και σήμερα.»