«Μ’ ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό» ζει, το τελευταίο χρονικό διάστημα (ειδικά από τις 29 Ιουλίου του σωτηρίου έτους 2021 και μετά) το σύστημα που διοικεί την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (μετά από βίαιη απομάκρυνση του Θόδωρου Ζαγοράκη από τη θέση του ομόφωνα εκλεγμένου Προέδρου της ΕΠΟ): Να καλύψει όλους τους αρμούς της εξουσίας, έτσι ώστε να μην είναι μόνο μια ακόμη κυβέρνηση τετραετούς (;) θητείας στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά να μετατραπεί σε καθεστώς.
«Στον δρόμο που έδειξε η Περιστέρα» οι αρμοί της εξουσίας (Δικαστικά Όργανα και ΚΕΔ), όπως διαμορφώθηκαν τα περασμένα χρόνια, αποδεικνύονται περισσότερο ισχυροί από όσο το σύστημα έχει υπολογίσει: αυτοί που τους υπηρετούν και διορίζονται ή επιβάλλονται από φορείς εκτός του Πάρκου Γουδή, φαντάζουν μέχρι τώρα αξεπέραστο εμπόδιο για τα σχέδια της παρέας.
Ο Μάρκ Κλάτενμπεργκ είναι ένας, ίσως ο σημαντικότερος ποδοσφαιρικά, αρμός εξουσίας που δεν υπακούει στις αποφάσεις της κυβέρνησης του Πάρκου, που δεν συνεργάζεται, που δεν συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις, που αρνείται να προβατοποιηθεί.
Το γεγονός ότι έλκει τη νομιμοποίηση του και την εξουσία του από εξωτερικούς φορείς (FIFA/UEFA), η ισχύς των οποίων απέναντι στην ΕΠΟ είναι καθολική και δεν αμφισβητείται, του προσδίδει μια διάσταση μιας υπερ-ποδοσφαιρικής προσωπικότητας, στα καθήκοντα και στις αρμοδιότητες της οποίας αδυνατεί να αποκτήσει ρόλο και λόγο ακόμη και ο πολύ σκληρός πυρήνας της «εξυγίανσης», η γνωστή παλιοπαρέα των πούλμαν της χαράς.
Η προφανής και πλέον, καταστατικά προσδιορισμένη αυτή αδυναμία, γέννησε με τη σειρά της έναν ολόκληρο σχεδιασμό, ένα «στρίβειν δια του αρραβώνος» με ποδοσφαιρικό περιεχόμενο, να οδηγηθεί ο Πρόεδρος της ΚΕΔ σε οικειοθελή αποχώρηση «με τις τσέπες γεμάτες», αν εξακολουθεί να αρνείται όχι μόνο να γίνει «καλό παιδί», αλλά, έστω, να «ακούει» κάπου-κάπου τους καημούς των παρεπιδημούντων στις φυλλωσιές των ευκάλυπτων του Πάρκου, ψιλόφωνων ή πιο μπάσων.
Η πίεση προς τον Μάρκ Κλάτενμπεργκ ξέφυγε από το πεδίο της επαγγελματικής του δραστηριότητας (Πρόεδρος της ΚΕΔ/ΕΠΟ), ξεπέρασε τις απλές οχλήσεις και τις δημόσιες σε βάρος του κρίσεις, υπερκέρασε ακόμη και την κακόβουλη κριτική και ακούμπησε, με ένα κλασικά υστερόβουλο τρόπο, την συνταγματικά κατοχυρωμένη ιδιωτικότητα του, δηλαδή την εκτός ΕΠΟ και ΚΕΔ ζωή του.
Μέχρι και να του καταβληθούν ολόκληρες τις συμφωνημένες απολαβές του έως το τέλος της θητείας του, αρκεί να εγκαταλείψει την ΕΠΟ μια ώρα αρχύτερα προτάθηκε στον κ. Κλάτενμπεργκ, αλλά αυτό εκεί, ντουβάρι ρε φίλε, τίποτε δεν καταλαβαίνει. Το ίδιο και οι συνεργάτες του.
Η «απαίτηση» της ΕΠΟ να μεταβιβαστεί το μερίδιο που της αναλογεί στην ετήσια αποζημίωση του κ. Κλάτενμπεργκ και των αλλοδαπών συνεργατών του στις πλάτες του BIG 4 (είναι, παρά κάτι ψιλά, μια εκατονπενηντάρα χιλιάδες ευρώ για τον καθένα) είναι το τελευταίο επεισόδιο σε έναν πόλεμο που δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό, που θα απειλήσει την εξουσία της παλιοπαρέας στο Πάρκο Γουδή.
Αν, δηλαδή, το σύστημα δεν βρεθεί αντιμέτωπο με εξελίξεις που θα ξεκινήσουν εκτός συνόρων και θα καταλήξουν στην Ομοσπονδία, οι οποίες θα αλλάζουν τις ισορροπίες και τα πρόσωπα και θα επιβάλουν σκληρή μνημονιακή πολιτική τόσο στη διοίκηση όσο και στην λειτουργία του «μαγαζιού».
Για να λέμε και του στραβού το δίκιο μια αρχική, αν και χωρίς καμία συμφωνία, κουβέντα για να μετέχουν και οι BIG 4 στην κάλυψη του κόστους λειτουργίας της ΚΕΔ/ΕΠΟ και ειδικότερα στην αποζημίωση του κ. Κλάτενμπεργκ, είχε γίνει.
Η κουβέντα αυτή είχε επιχειρηθεί να μεταφερθεί από τον κ. Ευάγγελο Γραμμένο και στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ μήπως και τσιμπήσει η Super League και μπει στη λίστα των χρηματοδοτών, αλλά τότε ο κ. Μπουτσικάρης είχε σθεναρά αρνηθεί εκ μέρους των υπόλοιπων ΠΑΕ και της ίδιας της Λίγκας και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος χωρίς κέρδος κέρατα.
Ότι η ΕΠΟ την επαναφέρει αυτή την περίοδο, όταν δηλαδή έχει εξαντληθεί κάθε άλλη πίεση προς τον κ. Κλάτενμπεργκ και έφτασαν στο Πάρκο τα μαντάτα από την UEFA πως «δεν συζητάει καν την απομάκρυνση του κ. Κλάτενμπεργκ, αντίθετα έχει σχεδόν αποφασίσει την επέκταση του συμβολαίου του για μια ακόμη διετία», μόνο τυχαίο δεν είναι.
Βεβαίως, κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει πως «το μαγαζί» έχει να ταΐσει πάνω από διακόσια (200) στόματα – μερικά από αυτά έχουν καλομάθει στο σούσι ενώ κάποια περιμένουν έξω από την πόρτα για να την διαβούν – και στα οποία έχουν δοθεί υποσχέσεις. Το ποσό που «θα γλιτώσει» από την ετήσια αποζημίωση της ΚΕΔ θα είναι μια μεγάλη ανάσα για να ταϊστούν, όπως πρέπει, παιδιά, ανίψια, ξαδέρφες, γυναίκες κι «ανιψιές», ειδικά οι τελευταίες είναι και πολυέξοδες.
Όσα ο κ. Χούμπελ είπε για το θέμα τα γνώριζαν από μέρες πριν κάτι «λυκόρνια» που έχουν άμεση σχέση με την UEFA και τα είχαν δημοσιοποιήσει. Τότε, φάνηκαν άσχετα και εμπροσθοβαρή, ο κ. Χούμπελ τα έφερε στις πραγματικές τους διαστάσεις και επιβεβαίωσε πως ο χρόνος που θα περάσει και θα επεκταθεί θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρων.
Η εικόνα μιας ΕΠΟ, παρέα με αυτούς που ασκούν τον έλεγχο, να κυνηγάει τον Μαρκ Κλάτενμπεργκ και να ανάβει κερί στον άγιο για να φύγει και μιας UEFA να έχει γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι «τις ανησυχίες» των τροβαδούρων της εξυγίανσης είναι μια υπέροχη εικόνα.