Υπόθεση εργασίας: «Οι σε βάρος του Ρούμπεν Σεμέδο καταγγελίες της «17χρονης» ότι «τη βίασε, την ώρα που αυτή ήταν σε «κωματώδη» κατάσταση από την κατανάλωση ποτού» φαίνεται ότι ισχύουν στο ακέραιο.
Προς επίρρωση, μάλιστα, της καταγγελίας συνδράμουν αποφασιστικά όλα τα εργαστηριακά ευρήματα, η μαρτυρία της «άλλης κοπέλας» (16χρονη αυτή) και όλες οι εκτιμήσεις των έμπειρων αστυνομικών του Τμήματος Ανηλίκων.
Ο Ρούμπεν Σεμέδο απολογείται για το κακούργημα του «ομαδικού βιασμού», ανακριτής και εισαγγελέας διατάσσουν προφυλάκιση κ.λ.π., κ.λ.π., κ.λ.π.».
Όλα τα παραπάνω συνιστούν, έστω ως υπόθεση εργασίας, μια βαρύτατη κατηγορία και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδυναμωθεί η σπουδαιότητα της καταγγελίας από απόψεις του στυλ «έλα μωρέ, τι έψαχνε να βρει στο σπίτι του Σεμέδο κι αυτή, 17 χρόνων κοπέλα να γυρνάει δεκαπέντε ώρες στα κωλάδικα και να πίνει αβέρτα, δεν είδες τι λέει η ίδια, σε κώμα ήταν…».
Ακόμη και όλα αυτά, τα εντός εισαγωγικών, να συνέβησαν (η κατάθεση του θύματος επιβεβαιώνει τη μεγάλη χρονική διάρκεια της διασκέδασης, τις μετακινήσεις από τη Γλυφάδα στον Ωρωπό και πάλι πίσω, την ακραία κατανάλωση ποτού, την μερική (;) απώλεια συνείδησης της καταγγέλλουσας κ.λ.π.) δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσουν έναν βιασμό ή οποιαδήποτε παρενόχληση αυτού του είδους. Η συνειδητή συμφωνία για κάθε σεξουαλική συνεύρεση είναι πρωταρχικής σημασίας και δεν μπορεί να αποδυναμώνεται από την καλή ή όχι κατάσταση του θύματος. Τελεία, παράγραφος!
Βεβαίως, όλα τα παραπάνω ή και όσα ακόμη προκύψουν από την πλευρά της υπεράσπισης αρμόδια για να τα αποκρυπτογραφήσουν, να τα διερευνήσουν, να τα παραπέμψουν σε δίκη (αν προκύψει τελική δίωξη) και να τα δικάσουν είναι τα αρμόδια θεσμοθετημένα όργανα της αστικής δημοκρατίας, κανένας από εμάς δεν είναι δικαστής ή ανακριτής, άλλοι πληρώνονται γι’ αυτή τη δουλειά. Το τεκμήριο αθωότητας δεν ισχύει «a la cart» κι ο Σεμέδο το δικαιούται πλήρως.
Ο Ολυμπιακός πως στο καλό εμπλέκεται σε όλα αυτά; Πως και με ποια αποδεκτή διαδικασία προκύπτει για τους ερυθρόλευκους «συλλογική ευθύνη» για τις πράξεις (βέβαιες ή υπό διερεύνηση) ενός ποδοσφαιριστή με τον οποίο έχουν συνάψει σύμβαση εργασίας;
Υπάρχει κανείς σε αυτή τη χώρα που να υποστηρίζει ότι ο Ολυμπιακός, η εταιρεία Ολυμπιακός, γνώριζε τις επιδόσεις του υπαλλήλου της, συμφωνούσε ή συνεργούσε σε αυτές, διευκόλυνε τις κακουργηματικές πράξεις του, στήριζε τον «βιαστή» χαρακτήρα του;
Υπάρχει κανείς που να υποστηρίζει ότι ο Ολυμπιακός επεδίωξε να απαλλάξει τον Σεμέδο από την κατηγορία ή προσπάθησε να μειώσει την ένταση της καταγγελίας ή να την διαχειριστεί με τρόπο που να μην καταλήξει να γίνει δημόσια και να κινήσει τις προβλεπόμενες από το νόμο διαδικασίες σε βάρος του ποδοσφαιριστή;
Υπάρχει κανείς που να υποστηρίζει ότι ο Ολυμπιακός εντάσσεται σε μια «ομαδική» απόπειρα να κουκουλωθεί η ιστορία ή να δικαιολογηθεί, έστω, η πράξη για την οποία κατηγορείται ο ποδοσφαιριστής;
Πώς γίνεται η φυσιολογικότατη διάθεση των Ερυθρολεύκων να αναμένουν την συλλογή ικανών στοιχείων ώστε να τοποθετηθούν δημόσια, όπως ακριβώς αρμόζει σε μια σοβαρή εταιρεία, να εισπράττονται από μερίδα των ΜΜΕ (δεν αναφέρομαι στους οπαδούς, εκεί δεν υπάρχει σωτηρία) ως απόπειρα να αποκρύψουν το θέμα ή να αποφύγουν ευθύνες τις οποίες, ούτως ή άλλως, δεν έχουν;
Ζήτησε κανένας ευθύνες από τη Μάντσεστερ Σίτι για τον Μεντί και τις σε βάρος του κατηγορίες για βιασμούς ή παλιότερα από την ΑΕΚ για τις αποδεδειγμένες ανάλογες επιδόσεις διεθνή ποδοσφαιριστή της ή από τον ΠΑΟΚ για την διάσημη ερωτύλη διάθεση ποδοσφαιριστή του που κόντεψε να ανατινάξει την ομάδα του;
Σε υποθέσεις τόσο σοβαρές που συνδέονται με ένα κορυφαίο έγκλημα της σύγχρονης κοινωνίας, όπως είναι ο βιασμός (εάν και εφόσον αποδειχθεί δικαστικώς), δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος, πόσο μάλλον μια κορυφαία ποδοσφαιρική εταιρεία, να τοποθετηθεί δημόσια αν δεν έχει στη διάθεση της υλικό και βάσιμες εκτιμήσεις, πόσο μάλλον σε μια εν εξελίξει δικαστική υπόθεση που κανένας δεν μπορεί να προδικάσει το τέλος της.
Ο Ολυμπιακός, όπως και κάθε σοβαρός φορέας, λογικά θα έχει τις δικές του απόψεις για το τι συνέβη και τι όχι, ορθότατα δεν τις επικοινωνεί, ούτε καν επιτρέπει να υπονοηθεί η θέση του και παραμένει θεσμικός αναμένοντας τις κινήσεις της δικαιοσύνης, όπως χρειάζεται να κάνει ο καθένας που δεν γεννήθηκε ή δεν εξελίχθηκε σε σούργελο!
Εντάξει, είπαμε επικοινωνιακό παιχνίδι στις πλάτες του άλλου για να καλυφθούν οι δικές μας αμαρτίες αλλά όλα, ακόμη και η επαγγελματική και καλά αμειβόμενη δημοσιοκαφρική σκατοψυχιά και σεναριολογία, έχουν ένα όριο.