Σκόρπιες σκέψεις για την Μπέρνλι, την επομένη μιας ήττας που ήρθε φυσιολογικά και που σε τίποτε δεν έκανε σοφότερο κανέναν τολμηρό περί των προβλέψεων σχετικά με την αγωνιστική συμπεριφορά της αγγλικής ομάδας.
Κορμιά ψηλά, γεροδεμένα και δυνατά στις προσωπικές μονομαχίες τόσο στη δική τους περιοχή όσο και στην αντίπαλη, με ευκολία στην πίεση που βγάζει τον αμυντικό εκτός θέσης και επιτρέπει να απειληθεί ο αντίπαλος γκολκίπερ από αέρος.
Καλός ρυθμός στο γήπεδο με βρετανική ταχύτητα στον αγωνιστικό χώρο και ικανοποιητική πίεση στη μπάλα και στους αμυντικούς ήδη από την αντίπαλη περιοχή, χωρίς όμως κάποιο σχεδιασμό που να βγάζει παγίδες και από αυτές κλεψίματα στο μισό γήπεδο.
Καλή αμυντική λειτουργία λίγο έξω και εντός της περιοχής. Οι αμυντικοί κλείνουν καλά στο χώρο και στα πρόσωπα, βοηθάνε ικανοποιητικά τα χαφ, αλλά παραμένει μεγάλο ερωτηματικό η αντίδραση στο χαμηλό και γρήγορο παιχνίδι. Συνήθως περιμένουν να αμυνθούν στο αέρα, όπου είναι πολύ καλοί. Έμπειρος και ικανός στην καλή του μέρα ο τερματοφύλακας.
(Πατήστε τη μεγέθυνση για πλήρη οθόνη)
Αδυναμία σημαντική όταν η μπάλα παίζεται στο χορτάρι με ρυθμό γρήγορο και καλό passing game. Μια αδυναμία που εμφανίζεται καθολική, διαπερνάει όλη την ομάδα και όλο τον αμυντικό σχεδιασμό της, καθώς είναι σαφές πως η σωματοδομή των περισσότερων ποδοσφαιριστών δεν ανταποκρίνεται εύκολα στην ταχύτητα που είναι απαραίτητη για να αμυνθεί κάποιος στο χορτάρι και όχι στον αέρα.
Σχεδόν μονότονο επιθετικό παιχνίδι με εμμονή στην ανάπτυξη από τα πλάγια και ειδικά από τη δεξιά πλευρά, όπου κυριαρχεί ο Λένον με τη γνωστή «ανά τους αιώνες» δεξιά ντρίμπλα του, ικανότητα που τον οδηγεί να βγαίνει, συνήθως, εκτός περιοχής και να σεντράρει.
Παντελής, σχεδόν, απουσία και σκέψης ακόμη για παιχνίδι από τον άξονα, καθώς τόσο τα χαφ όσο και ο κεντρικός επιθετικός παρουσιάζουν μια σαφή αδυναμία να παίξουν ή να υποδεχθούν τη μπάλα κάθετα. Η μετάθεση όλων των επιθέσεων στα πλάγια είναι σχεδόν αυτοματοποιημένη διαδικασία.
Τις απαντήσεις στην εικόνα της Μπέρνλι τις έχει προφανώς ο Πέδρο Μαρτίνς και καλώς τις έχει αυτός και κανένας άλλος, εντός ή εκτός ομάδας, καθώς το ποδόσφαιρο είναι, είτε μας αρέσει, είτε όχι, το άθλημα με τη δημοκρατικότερη δικτατορία στον πλανήτη.
Λογικό είναι, όμως, να περιμένει κανείς ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ψάξει μια σχετική ισορροπία στα κορμιά και ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα στο παιχνίδι με τη μπάλα κάτω. Αυτονόητη αντίδραση κάθε ομάδας, που αποκρυπτογραφεί την αντίπαλο της και ανακαλύπτει, εύκολα σχετικά, τα περιθώρια που έχει να της βάλει πολύ δύσκολα ερωτήματα στον αγωνιστικό χώρο.
Σε κάθε περίπτωση τίποτε δεν έχει αλλάξει σχετικά με τις πιθανότητες πρόκρισης στην επόμενη φάση. Είναι δύσκολο το έργο του Ολυμπιακού και ο λόγος είναι απλός. Η ομάδα τώρα χτίζεται. Θέλει χρόνο για να αποκτήσει σαφές σχέδιο. Παρουσίαζει σημαντικά δείγματα θετικού προσανατολισμού, ώρες-ώρες τα μεγιστοποιεί, προσφέρει προοπτικές, αλλά έως εκεί.
Αν οι δύο αγώνες με την Μπέρνλι διεξάγονταν ένα μήνα μετά, η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Ο χρόνος είναι ό,τι πολυτιμότερο μπορεί να αγοράσει αυτή την περίοδο ο Ολυμπιακός.
Τώρα όμως δεν τον έχει και αυτό δεν αλλάζει. Θα περιμένουμε, λοιπόν, να δούμε πως μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το σημαντικό μειονέκτημα της ομάδας. Εκεί θα κριθούν όλα. Στην ικανότητα του Ολυμπιακού να κερδίσει το χρόνο που χρειάζεται.