Πυροτεχνήματα φώτισαν τον νυχτερινό ουρανό πάνω από το Τόκιο την Κυριακή (08/08), καθώς η Ιαπωνία ετοιμαζόταν να σβήσει την Ολυμπιακή φλόγα της με την Τελετή λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίοι διεξήχθησαν κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες που διαμορφώθηκαν από την πανδημία του κορωνοϊού.
Οι αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων, βίωσαν μια σουρεαλιστική ματιά στην καθημερινή ζωή του Τόκιο, όταν η τελετή λήξης «μετατράπηκε» για λίγο σε ένα πάρκο με γρασίδι, με… σκηνικά λεωφορεία και ποδηλάτες BMX.
Οι ερμηνευτές χόρεψαν και έπαιξαν ποδόσφαιρο, πηγαίνοντας ανάμεσα στους αθλητές, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν κοντά στο γρασίδι. Οι διοργανωτές τόνισαν ότι η σκηνή προοριζόταν για να μπορέσουν να βιώσουν την εμπειρία του Τόκιο.
Ήταν ένα μέρος του σκηνικού της τελετής λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων που καθυστέρησαν κατά ένα έτος εξαιτίας της πανδημίας Covid-19 και στη συνέχεια υποχρεώθηκαν να γίνουν πίσω από κλειστές πόρτες, μπροστά σε άδειες από θεατές εξέδρες.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο είχαν αρχικά σκοπό να δείξουν την ανάκαμψη της Ιαπωνίας από έναν καταστροφικό σεισμό, τσουνάμι και πυρηνική κρίση το 2011.
Πέρυσι, μετά την αναβολή τους, οι διοργανωτές δήλωσαν ότι οι Αγώνες θα χρησιμεύσουν ως σύμβολο του θριάμβου του κόσμου επί της πανδημίας.
Η Ιαπωνία πάντως, αποχαιρετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, παραδίδοντας τη σκυτάλη στο Παρίσι, που θα τους φιλοξενήσει το 2024, «φορτωμένη» με ένα λογαριασμό 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων, διπλάσιο από αυτό που περίμενε αρχικά και χωρίς εισροή τουριστών, προκειμένου να αντισταθμίσει τα έξοδα.
Η πρόεδρος του Τόκιο 2020, Σέικο Χασιμότο, αρνήθηκε να δώσει μια τελική ετυμηγορία για τους Αγώνες έως ότου τελειώσουν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες, που θ΄ αρχίσουν στις 24 Αυγούστου, δηλώνοντας σε συνέντευξη Τύπου, ότι «δεν μπορώ να πω σε αυτή τη φάση ότι έχουμε πετύχει απολύτως».
«Αν είχαμε θεατές, δεν θα μπορούσαμε να προσφέρουμε μια αίσθηση ασφάλειας στο ευρύ κοινό», είπε.
Το Takarazuka Revue, ένα μουσικό θεατρικό σύνολο γυναικών με ιστορία που ξεπερνά τον αιώνα, τραγούδησε τον εθνικό ύμνο ντυμένο με πολύχρωμες παραδοσιακές εμφανίσεις.
Περίπου εκατό διαδηλωτές, ακόμα και την ημέρα της τελετής λήξης των Αγώνων, κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες σκοτώνουν τους φτωχούς» και «Δεν χρειαζόμαστε τους Ολυμπιακούς Αγώνες», γυρνώντας έξω από το γήπεδο, αν και ήταν λιγότεροι από το πλήθος που βρισκόταν στους δρόμους.
Οι διοργανωτές πάντως, φαίνεται να απέτρεψαν πως οι Αγώνες θα εξελιχθούν σε εκδήλωση υπερμετάδοσης Covid-19.
Το ρεκόρ μεταλλίων της Ιαπωνίας (58, από αυτά τα 27 ήταν χρυσά) βοήθησε επίσης να δημιουργηθεί ένα αίσθημα ευφορίας στους Ιάπωνες.
Η Ιαπωνία παρέδωσε τη σκυτάλη των Ολυμπιακών Αγώνων στην επόμενη πόλη υποδοχής, το Παρίσι με το οποίο υπήρξε ζωντανή σύνδεση.
Οι Αγώνες παρείχαν και έντονες εξωαγωνιστικές στιγμές. Όπως αυτή που κορυφώθηκε με την απομάκρυνση της Λευκορωσίδας σπρίντερ Κριστίνα Τσιμανούσκαγια, μία υπόθεση που θύμισε στιγμές «ψυχρού πολέμου», όταν αρνήθηκε να επιβιβαστεί σε μια πτήση για την χώρα της, για μία επιστροφή παρά την επιθυμία της. Στην συνέχεια, ζήτησε και έλαβε πολιτικό (σ.σ. ανθρωπιστικό) άσυλο στην Πολωνία.
Η Αμερικανίδα σούπερ σταρ της γυμναστικής, Σιμόν Μπαίλς συγκλόνισε τον κόσμο, με την αποχώρησή της στον τελικό του ομαδικού, επικαλούμενη ανησυχίες για την ψυχική και σωματική υγεία της. Η 24χρονη κορυφαία γυμνάστρια, μίλησε με ειλικρίνεια για την προσπάθεια αντιμετώπισης του βάρους της προσδοκίας που είχε πάνω της. Η Μπάιλς επέστρεψε τελικά για να κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στην δοκό ισορροπίας.
Στον στίβο, η Ιταλία προκάλεσε ένα διαφορετικό είδος σοκ με την εκπληκτική παρουσία της. Οι νίκες τους περιλάμβαναν ένα εκπληκτικό χρυσό στα 100μ. αλλά και στην σκυταλοδρομία 4χ100μ.
Τέλος, στην κολύμβηση οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν χωρίς τον Μάικλ Φελπς για πρώτη φορά μετά τους Αγώνες της Ατλάντα το 1996 και, ενώ ο αριθμός στα χρυσά μειώθηκε, έφτασαν συνολικά τα 30 μετάλλια.