Μόλις 2 μέρες μετά την ανακοίνωση απόσυρσης του θρύλου Βασίλη Σπανούλη και ο κουμπάρος και καλός του φίλος, Νίκος Ζήσης, δήλωσε ότι κρεμάει τα παπούτσια του, κλείνοντας τον κύκλο μιας σπουδαίας καριέρας.
https://athlosnews.gr/episimo-o-nikos-zisis-apochorise-apo-tin-energo-drasi/
Ο άσος της ΑΕΚ και της εθνικής ομάδας αποτέλεσε έναν από τους τίμιους και πιστούς στρατιώτες του αθλήματος, ωστόσο αποφάσισε να αποχωρήσει από το αγαπημένο του άθλημα και να κρατήσει τη μπάλα στο μυαλό και την καρδιά του, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην ανακοίνωση της αποχώρησης του.
Η Ένωση, στο δικό της αντίο στον αρχηγό της, υπογράμμισε την περηφάνεια της για το γεγονός ότι ο Ζήσης αποτέλεσε κομμάτι της ιστορίας και τον ευχαρίστησε για όσα έχει πετύχει μέχρι σήμερα στον χώρο του μπάσκετ.
Συγκεκριμένα η ΚΑΕ ΑΕΚ αναφέρει:
«Ήλθε στην ΑΕΚ έφηβος, κατακτώντας λίγο αργότερα το πρώτο του τρόπαιο (Κύπελλο Ελλάδος 2001), επέστρεψε από την ευρωπαϊκή περιπλάνηση, και φεύγει από την ΑΕΚ Αρχηγός της, κατακτώντας το τελευταίο του τρόπαιο (Κύπελλο Ελλάδος 2020), αλλά και ένα ασημένιο ευρωμετάλλιο (FIBA BCL 2020).
Συστήθηκε στο μπάσκετ μέσω της ΧΑΝΘ και των μικρών εθνικών ομάδων και αναχωρεί (ως αθλητής) από το μπάσκετ περικλεής, με 27 τρόπαια στη συλλογή του, σε μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης, τα τρία (3) με τη “Βασίλισσα” (που έγινε) της καρδιάς του. Και γράφουμε ως αθλητής, καθώς είναι νομοτελειακό ότι θα συνεχίσει ευδοκίμως την πορεία του στο άθλημα από άλλο μετερίζι. Αποτελεί αυτό άλλωστε μία αδήριτη, επίμονη, συμπαντική ανάγκη, η οποία προδήλως θα μετεξελιχθεί σε πιεστική το επόμενο διάστημα.
Η καρμική σχέση του Νίκου με τη μοναδική “πρωταθληματική” ελληνική ομάδα, της οποίας φόρεσε τη φανέλα της, συνιστά, ωστόσο, την πεμπτουσία της καριέρας του. Ένιωσε την ΑΕΚ “σπίτι του”, στο “σπίτι του”, αποφάσισε να κλείσει την καριέρα του. Θα ήθελε να αποχαιρετήσει τους φίλους της ΑΕΚ σ’ ένα γεμάτο με κόσμο γήπεδο, αλλά η καταραμένη πανδημία τού στέρησε την εικόνα, που είχε φιλοτεχνήσει στο τετράγωνο μυαλό του. Όμως, όλη η Ελλάδα σήμερα, κι όχι μόνο η οικογένεια της “Ένωσης”, είναι βέβαιο, ότι θα του αποδώσει με τον τρόπο της τα δέοντα…
Είναι βέβαιο, ότι στην “αναγγελία” της σημερινής αποχώρησής του όλοι οι φίλαθλοι ένα σφίξιμο στο στομάχι το νιώθουν έντονα…
Ανάλογο μ’ εκείνο, που ένιωσαν οι ελάχιστοι τυχεροί-άτυχοι, που είδαν από κοντά το “τοτέμ” του σύγχρονου αθλητισμού, 75 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του μικρού Τελικού με Προμηθέα στο ΟΑΚΑ, όταν και αντικαταστάθηκε (από τον τζέντλεμαν Βαγγέλη Αγγέλου) για να χειροκροτηθεί…
Όταν και άκουσε ρυθμικά το όνομά του από ετερόκλητους στο γήπεδο, φίλους και αντιπάλους, που δεν είχαν προετοιμαστεί για το γεγονός, αλλά ξέσπασαν.
Αυθόρμητα. Ένα “standing ovation” δίχως φτιασιδώματα, δήθεν και οργάνωση. Η καρδιά τους θαρρείς και άκουσε την καρδιά του αθλητή-πρότυπο, που του έλεγε “μέχρι εδώ είμαστε”. Τα δάκρυα του Μακεδόνα αθλητή “πρόδωσαν” άλλωστε το (προδιαγεγραμμένο) τέλος τού τέως (πλέον) αρχηγού της ΑΕΚ και της Εθνικής Ομάδας.
Ο Νίκος Ζήσης ενημέρωσε τον οργανισμό ΑΕΚ από τις 23 Ιουνίου για την απόφαση απόσυρσης, που έλαβε, προκαλώντας (αυτονόητα και αθέλητα) ρίγη συγκίνησης στο “κιτρινόμαυρο” στρατόπεδο. Κι ας το είχαμε υποψιαστεί…
Ο Νίκος Ζήσης κατέκτησε ένα Πρωτάθλημα με προπονητή τον Ντράγκαν Σάκοτα, δύο Κύπελλα με προπονητές τους Ντούσαν Ίβκοβιτς και Ηλία Παπαθεοδώρου σε δύο διαφορετικές περιόδους, αλλά “σημάδεψε” την καριέρα του για το σε “χρόνο μηδέν” τρίποντο νίκης (της ΑΕΚ του Φώτη Κατσικάρη), με σπασμένη μύτη, με την Εφές στο Γαλάτσι, τον Μάρτιο του 2005, στο πλαίσιο της κανονικής Ευρωλίγκας.
Πιο σημαντικό απ’ όλα όμως, ότι κατέκτησε όλο τον κόσμο με το ήθος του.
Η Ιστορία θα τον κατατάξει στα υψηλά…
“Ήθος ανθρώπω δαίμων” (Η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του – Ηράκλειτος).
ΝΙΚΟ ΖΗΣΗ, σ’ ευχαριστούμε για όλα.
Ως “Ενωσίτες”, ως Έλληνες, ως άνθρωποι…»