Για όσους έχουν ζήσει τις μεταγραφικές τιτανομαχίες Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού τα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου αδυνατούν να πιστέψουν την προοπτική συνιδιοκτησίας των «πράσινων» με τους «ερυθρόλευκους» για τον Νίκο Βέργο!
Οι πληροφορίες θέλουν τον Νίκο Νταμπίζα να τα έχει βρει σε όλα με τον νεαρό επιθετικό για τριετές συμβόλαιο, αλλά η συμφωνία «κολλάει» στην πολιτική του Ολυμπιακού να μην αφήνει τους δικούς του παίκτες να «μετακομίζουν» σε ανταγωνιστικές ομάδες. Έστω και εάν στην παρούσα φάση ο Παναθηναϊκός δεν είναι ανταγωνιστικός. Όσο για τη διάψευση της ΠΑΕ, αφήστε το καλύτερα…
Εάν θεωρήσουμε ότι ο Βέργος είναι κάτι το… ξεχωριστό (δεν ξέρω εάν λέει κάτι ότι ήταν στο μεταγραφικό στόχαστρο δύο μικρομεσαίων ομάδων της Λάρισας και της Λαμίας), οικονομικά το deal είναι «έξυπνο». Άλλωστε ο Παναθηναϊκός δεν έχει φράγκο και ο Ολυμπιακός θέλει να διασφαλίσει τυχόν θεαματική εξέλιξη του 22χρονου ποδοσφαιριστή.
Εάν δεν μιλάγαμε για τους «αιωνίους» αντιπάλους, τότε η συμφωνία θα κρίνονταν απλά συμφέρουσα και για τους δύο. Ωστόσο δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα…
Το «πρόβλημα» δεν είναι μοναχά η παραδοσιακή κόντρα των δύο ομάδων. Αυτό κατ’ εμέ είναι και το μικρότερο «αγκάθι», έστω και εάν έχουμε ζήσει μυθικές ιστορίες.
Τι να πρωτοθυμηθώ; Την «αρπαγή» του Κρις Καλατζή στο αεροδρόμιο; Το πήγαινε – έλα του Κώστα Αντωνίου; Την μεταγραφή του Μιχάλη Κωνσταντίνου; Τις μετακινήσεις Κυράστα, Γαλάκου, Βαμβακούλα, Σαργκάνη, Αποστολάκη, Νικοπολίδη και Λέτο;
Ίντριγκα, κραυγές και ατελείωτες συζητήσεις για… προδότες και επαγγελματίες!
Στην περίπτωση του Βέργου είναι κάτι βαθύτερο και έχει να κάνει με την συνολική στάση της διοίκησης Αλαφούζου προς τον Ολυμπιακό και προσωπικά στον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Διότι ο μέχρι προ διετίας «εχθρός» του ιδίου (του μεγαλομετόχου του «τριφυλλιού») και του Παναθηναϊκού, με μάχες σε όλα τα μέτωπα, ξαφνικά έγινε φίλος και αδερφός!
Όλες οι… αμαρτίες μπήκαν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, με αποτέλεσμα οι πρώην εχθροί να γίνουν φίλοι και τούμπαλιν οι φίλοι εχθροί! Εξ ου και οι επιθέσεις τους τελευταίους μήνες σε Σαββίδη και Μελισσανίδη.
Υπό αυτό το πρίσμα η συνιδιοκτησία Βέργου δημιουργεί μεγαλύτερη καχυποψία για τις σχέσεις των δύο διοικήσεων (Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού) και ρίχνουν περισσότερο νερό στο μύλο της δυσαρέσκειας και της καχυποψίας στο πρόσωπο του Γιάννη Αλαφούζου.
Εκτός και εάν στην τελική, αυτός είναι ο σκοπός…
