Η Ελένη Χατζηλιάδου κατέκτησε πρόσφατα (22/5) το τρίτο συνεχόμενο μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και πέμπτο συνολικά στην καριέρα της, καθώς κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των 68 κιλών, στο Πόρετς της Κροατίας.
Με δύο συγκλονιστικές αναρτήσεις, η 28χρονη (29/7/1993) καρατέκα έκανε κατάθεση ψυχής για όσα έχει περάσει μέχρι στιγμής στη ζωή και την καριέρα της, τονίζοντας πως ο πρωταθλητισμός είναι απάνθρωπος!
Η Ελένη Χατζηλιάδου αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετώπισε και επισήμανε πως μικρή σε κάθε αποστολή της στο εξωτερικό έκλαιγε στο ξενοδοχείο.
Να σημειωθεί πως στις 12 Ιουνίου η έμπειρη αθλήτρια θα διεκδικήσει τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο.
Αναλυτικά όσα έγραψε η Χατζηλιάδου στο Instagram:
«Ήρθε η μέρα τελικά που θα σας διηγηθώ την πραγματική μου ιστορία…!
Βλέπεις αυτήν την εικόνα;
Πες μου πραγματικά τι βλέπεις;
Μήπως σκέφτεσαι πόσο σκληρά δούλεψε η αθλήτρια, πόσες ώρες ιδρώτα έριξε για να φτάσει εκεί πάνω και πόσο μάλλον να παραμένει εκεί πάνω;
Μπα…
Η ζωή και η επιβίωση γενικότερα ήταν πολύ πιο δύσκολη από την προπόνηση που έκανα.
Θυμάμαι που ήμουν παιδί και είχα ένα όνειρο, να γίνω η καλύτερη ΚΑΡΑΤΕΚΑ στον κόσμο.
Θυμάμαι να έχω χαμόγελο και ενθουσιασμό και όλα ήταν τόσο υπέροχα!
Και εκεί κάπου εκεί άρχισαν να ζορίζουν τα πράγματα και σιγά σιγά να προσπαθούν να μου πάρουν το χαμόγελό μου.
Ο πρωταθλητισμός φίλοι μου είναι ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Εκεί συναντάς πολύ σκοτεινά πράγματα και ανθρώπους που προσπαθούν να μπουν στην ψυχή σου και να σε σκοτεινιάσουν.
Ήμουν ένα παιδί που το μόνο που έμαθε από τους γονείς του ήταν η αγάπη και το καλό!!!
Δεν ήμουν έτοιμη για όλα τα κακά που προσπαθούσαν να εισβάλουν στην ψυχή μου.
Θυμάμαι που έβλεπα να τιμωρούν τον πατέρα μου κάνοντας το σωστό!
Θυμάμαι όλους τους φίλους μας να μας γυρνάνε την πλάτη!
Θυμάμαι που οι γονείς μου δεν είχαν χρήματα να επιβιώσουν και κάνανε τα πάντα για να βρουν τρόπο να στηρίξουν το όνειρό μου.
Θυμάμαι μικρό κοριτσάκι να ταξίδευα μόνη μου στο εξωτερικό και να απομακρύνουν τον πατέρα μου και να αγωνίζομαι μόνη μου.
Θυμάμαι που σε κάθε αποστολή στο εξωτερικό έκλαιγα μόνη στο δωμάτιο.
Θυμάμαι την τότε αποστολή να απολαμβάνει το φαγητό σε ακριβά εστιατόρια και εγώ όταν έβλεπα τις τιμές των καταλόγων να φεύγω και να ψάχνω να βρω ένα μαγαζί με σνακ των 2 ευρώ.
Θυμάμαι να μην έχουν οι γονείς μου άλλα χρήματα, τους έβλεπα να παλεύουν με την επιβίωση και έβλεπα το όνειρό μου να σταματάει.
Θυμάμαι που μια μέρα θύμωσα τόσο πολύ και πήγα δούλεψα μερόνυχτα όλο το καλοκαίρι για να πάρω ένα εισιτήριο να φύγω στο εξωτερικό.
Θυμάμαι να δουλεύω καθημερινά 12 ώρες στην Γερμανία για να μαζέψω χρήματα να στείλω στην οικογένειά μου.
Θυμάμαι να με πετάνε έξω από το σπίτι και να πρέπει να βρω ξαφνικά άλλο σπίτι να μείνω.
Θυμάμαι που έλεγα ψέματα στους γονείς μου ότι είμαι καλά για να μην έρθουν εκεί και με γυρίσουν πίσω.
Θυμάμαι να παθαίνω υπερκόπωση από την πολύωρη δουλειά και προπόνηση και να λιποθυμώ στους αγώνες.
Θυμάμαι να μου ζητάνε οι Γερμανοί να αγωνιστώ γι’ αυτούς…
Και μετά θυμάμαι να με βοηθάει ο θεούλης και οι άγγελοι μου, να γυρνάω πίσω στην χώρα μου να έχω μια στήριξη να πηγαίνω σε αγώνες και να κατακτώ το όνειρό μου παρά όλες αυτές τις δυσκολίες και να νοιώθω δικαιωμένη.
Φώτα, δόξα, τηλεόραση, συνεντεύξεις και όμως ακόμα συνεχιζότανε…
Θυμάμαι που τα τελευταία τρία χρόνια όντας φαβορί για την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς να συνεχίζουν να μας πολεμάνε!
Θυμάμαι να παλεύουμε για την επιβίωσή μας, να προσπαθούμε να πάρουμε ό,τι δικαιούμαστε.
Μια δουλειά, τα πριμ των διακριθέντων αθλητών, δυο χρόνια αγωνιζόμουν στους αγώνες και έπρεπε ταυτόχρονα να αγωνιστώ και γι’ αυτά που δικαιούμαι που κάποιοι δεν θέλανε να μου δώσουν.
Θυμάμαι ανθρώπους που με θαύμαζαν να με συκοφαντούν δημοσίως και άλλους να με κατηγορούν σε δικόγραφα για απάτη επειδή αγωνιζόμουν να πάρω ό,τι δικαιούμαι και ότι μου στερούσανε.
Θυμάμαι που μετά από κάθε μετάλλιο δεν δεχόμασταν τηλέφωνα για συγχαρητήρια αλλά για φόβο, απειλές, απαξίωση!
Βίωσα την μοναξιά, εγκλωβίστηκα, λύγισα και όμως δεν τα παράτησα ποτέ και ποτέ δεν αλλοιώσαμε το ήθος και την αξιοπρέπεια μας!!
Αυτό είναι το μεγαλύτερο μετάλλιο.
Κάποιοι κάνανε τα πάντα για να μην προκριθώ μέσω της κατάταξης που φαινόταν κανονικά τόσο εύκολο για μένα ως αθλήτρια.
Μπορεί να τα καταφέρανε σε αυτό. Αλλά τους ευχαριστώ!
Ευχαριστώ γιατί έμαθα από τι μέταλλο είμαι φτιαγμένη.
Τους ευχαριστώ γιατί τώρα μου φαίνονται όλα εύκολα.
Τους ευχαριστώ γιατί τα μετάλλια μου πήραν τεράστια αξία!
Υπάρχει ελπίδα!
Συγχαρητήρια στην ΝΕΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΡΑΤΕ του ΣΙΕΤΗ
🔜 Προολυμπιακό Τουρνουά 12/06».
Οι δύο αναρτήσεις της στο Instagram:
View this post on Instagram
View this post on Instagram