Ο Ζοσέ Σα παραχώρησε συνέντευξη στην πορτογαλική «A Bola», όπου μεταξύ άλλων μίλησε για την κατάκτηση του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό, τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τόσο δεμένος είναι με την ομάδα, ενώ αναφέρθηκε και στα σενάρια για το μέλλον του.
Ο τερματοφύλακας των Ερυθρόλευκων έκανε μία ιδιαίτερη αναφορά στον ισχυρό άνδρα του Ολυμπιακού, περιγράφοντας την αντίδρασή του μετά τον αποκλεισμό της ομάδας από τη Λαμία στη διοργάνωση του Κυπέλλου, όπου δάκρυσε και έκανε τον Πορτογάλο να συνειδητοποιήσει πόσο νοιάζεται και αγαπάει την ομάδα.
Αναλυτικά η συνέντευξή του στην A Bola:
– Άλλη μια νίκη, κόντρα στον Αστέρα…
«Με τον Αστέρα δεν έπαιξα. Ήταν κάτι σαν ρεπό. Καθώς είμαστε ήδη πρωταθλητές, ο Πέδρο Μαρτίνς άλλαξε μερικούς παίκτες στην ενδεκάδα και με άφησε έξω. Είναι αλήθεια ότι είχε ξεσυνηθίσει. Παίζω συνέχεια αν εξαιρέσουμε την εθνική Πορτογαλίας κι αυτό είναι καλό. Παίζω πάντα».
– Αφαιρεί ενδιαφέρον από τη διοργάνωση το μεγάλο προβάδισμα;
«Αφαιρεί. Είναι δύσκολο να ανατρέψεις μια κατάσταση όταν υπάρχει διαφορά 12 βαθμών, αλλά όταν είσαι 19 ή 22 βαθμούς μπροστά είναι αδύνατο. Η ημέρα κατάκτησης του τίτλου ήταν μία σαν και τις υπόλοιπες. Κατακτήσαμε πρωτάθλημα και ούτε που το γιορτάσαμε. Κάναμε μπάνιο και ο καθένας πήγε σπίτι του. Συνήθως η ομάδα κάνει φιέστα στο τέλος της χρονιάς και όχι στο ματς που κατακτά τον τίτλο. Χωρίς τους οπαδούς δεν υπάρχει το ίδιο ενδιαφέρον, το ποδόσφαιρο είναι γι’ αυτούς.
– Σκέφτεσαι ήδη τις διακοπές;
«Μένει ακόμη ο ημιτελικός και Θεού θέλοντος και ο τελικός του Κυπέλλου. Αλλά χρειάζομαι διακοπές, οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές χρειάζονται».
– Οι οπαδοί του Ολυμπιακού κατάφεραν να πανηγυρίσουν με κάποιο τρόπο ή ήταν αδύνατο λόγω πανδημίας;
«Δεν ήταν δυνατόν. Μετά το ματς με την ΑΕΚ που νικήσαμε 5-1, ήρθαν στο προπονητικό κέντρο. Ακόμη τότε δεν είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα, αλλά θέλαμε μία νίκη. Την κάναμε κόντρα στον Παναθηναϊκό»
– Ο πρόεδρος, Βαγγέλης Μαρινάκης, είναι μία επιβλητική φυσιογνωμία στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Ποια είναι η σχέση με τους παίκτες;
«Όταν ο πρόεδρος πηγαίνει στο προπονητικό κέντρο, μιλά μαζί μας και έχουμε καλή σχέση. Πάντα τα πηγαίνει καλά με τους παίκτες, τουλάχιστον όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Όταν δεν πηγαίνουν, αφήστε το καλύτερα (γέλια). Είναι ιντριγκαδόρικη περίπτωση Κανείς δεν αρνείται ότι είναι ένθερμος οπαδός του Ολυμπιακού. Θυμάμαι μια περίπτωση…»
– Πάμε…
«Στην πρώτη μου σεζόν, σε διάρκεια δύο εβδομάδων ήμασταν στο Europa League, χάσαμε το πρωτάθλημα από τον ΠΑΟΚ και αποκλειστήκαμε στο Κύπελλο από μια πιο αδύναμη ομάδα, όπως η Λαμία. Οι οπαδοί ήταν καταρρακωμένοι και μία αντιπροσωπεία 15 εξ αυτών ήρθε στα αποδυτήρια. Ο πρόεδρος μιλούσε μαζί μας, ήταν πολύ λυπημένος και έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή, γιατί κατάλαβα πώς αισθάνεται ο ίδιος και πώς αγαπά την ομάδα».
– Μου φαίνεται ότι στην Ελλάδα υπάρχει μεγαλύτερη εγγύτητα μεταξύ των ανθρώπων. Η ιεραρχία έχει λιγότερη απήχηση στην Ελλάδα;
«Όταν ήμουν στην Πόρτο, ο πρόεδρος Πίντο ντα Κόστα δεν εμφανιζόταν πολύ στις προπονήσεις, αλλά γνώριζα ότι τα προηγούμενα χρόνια πήγαινε περισσότερο. Είναι αλήθεια ότι ο πρόεδρος Μαρινάκης είναι πάντα στον αγωνιστικό χώρο πριν από τα ματς. Οι άνθρωποι στην Ελλάδα έχουν στενές σχέσεις μεταξύ τους».
– Η τρίτη σου σεζόν στην Ελλάδα έχει κάποιο ελληνικό στοιχείο;
«Όχι, είμαστε κλεισμένοι πάνω από ένα χρόνο στο σπίτι λόγω της πανδημίας. Η Ρακέλ και η Μαρία το έχουν περάσει χειρότερα, γιατί εγώ βγαίνω έξω για τις προπονήσεις και τα ματς. Είναι διαφορετικό».
– Κλήθηκες από τον Φερνάντο Σάντος τον Μάρτιο για ν’ αντικαταστήσεις τον Ρουί Πατρίσιο. Τι διαφορετικό υπάρχει στα αποδυτήρια ενός συλλόγου και μίας εθνικής ομάδας;
«Πρώτα από όλα είμαι πολύ χαρούμενος για την ευκαιρία. Απαντώντας στην ερώτηση: είναι διαφορετικό γιατί στην εθνική βλέπεις συμπαίκτες και φίλους που έχεις να δεις καιρό. Και καθώς είμαστε εκεί για μικρό χρονικό διάστημα, 10 μέρες ή δύο εβδομάδες, πάντα υπάρχει κάτι να συζητήσουμε. Προσπαθούμε Θυμόμαστε τα παλιά, μιλάμε για το πώς είναι τα πράγματα στις ομάδες που είμαστε, ζωντανεύουμε παλιές στιγμές. Είναι σαν ένα reunion της οικογένειας».
– Σε κάθε μεταγραφική περίοδο, το όνομά σου συνδέεται με κάποια ομάδα. Φαντάζομαι το καλοκαίρι που έρχεται δεν θα είναι διαφορετικό…
«Είναι πάντα καλό να βλέπω το όνομά μου να συνδέεται με καλές ομάδες, καλά πρωταθλήματα γιατί αναγνωρίζεται η δουλειά μου. Κάθε παίκτης έχει τη φιλοδοξία να κάνει το επόμενο βήμα, να εξερευνήσει άλλα μέρη και εγώ δεν είμαι εξαίρεση. Αλλά ένας επαγγελματίας πρέπει να ξέρει να διαχειρίζεται με ηρεμία αυτό το θέμα, γιατί μπορεί να συμβεί, μπορεί και όχι».
– Διαχειρίζεσαι καλά την αβεβαιότητα στο ποδόσφαιρο ή έχεις άγχος;
«Η γυναίκα μου λέει ότι είμαι ο πιο ήρεμος άνθρωπος του κόσμου και ότι εκείνη είναι λίγο αγχώδης. Μερικές φορές αισθάνομαι άσχημα γιατί πηγαίνω στο κρεβάτι πτώμα, αλλά εκείνη δεν κοιμάται. Μερικές φορές ξυπνάω στις 4 ή τις 5 το πρωί και βλέπω ότι είναι ξύπνια, αγχώνεται πολύ με τις ειδήσεις. Είναι πολύ μεθοδική και επηρεάζεται από την αβεβαιότητα. Έχει αλλάξει τη διαρρύθμιση του σπιτιού τρεις φορές και δεν έχουμε πάει σε άλλο σπίτι. Κάθε φορά που ακούγεται κάτι ξεκινά να πακετάρει τα πάντα και ν’ αναβάλλει όλες τις δουλειές. Την πρώτη σεζόν ήμουν δανεικός από την Πόρτο και δεν ξέραμε αν θα επιστρέψουμε ή όχι. Έπειτα από ένα μήνα η Ρακέλ είχε βάλει όλα τα πράγματα σε μια κούτα και μάλιστα είχε φωνάξει μεταφορική. Την τελευταία ημέρα της σεζόν άλλαξε γνώμη και ψάχναμε τον οδηγό (γέλια)».
– Μπορείς να μας πεις χαρακτηριστικές ιστορίες με τους οπαδούς του Ολυμπιακού;
«Η πιο αστεία ιστορία ήταν την πρώτη μου σεζόν, γιατί εδώ και ένα χρόνο τα ματς δεν έχουν οπαδούς. Συνέβη στο τέλος του ματς με τη Μίλαν, νικήσαμε 3-1 και εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο. Έπρεπε να νικήσουμε με δύο γκολ διαφορά και ήταν απίστευτο. Ήταν έκρηξη και τρέλα».
– Το πιο καυτό ματς του ελληνικού πρωταθλήματος;
«Με τον ΠΑΟΚ τόσο εντός, όσο και εκτός έδρας. Υπάρχει πάντα αυτό το σόου με τα πυροτεχνήματα και και καυτή ατμόσφαιρα. Ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ είναι μεγάλοι αντίπαλοι, αλλά αυτά τα ματς δεν έχουν την ίδια διάσταση. Παίζουν στο Ολυμπιακό Στάδιο, το οποίο έχει χωρητικότητα 70.000 και ποτέ δεν είναι γεμάτο».