Μάτι* παιδί μου. Μάτι! Γιατί δηλαδή; Τί άλλο μπορεί να είναι; Τί μπορεί να είναι όταν την προηγούμενη χρονιά έχεις καταπλήξει τους πάντες, έχεις συμμετάσχει στο πρωτοφανές ρεκόρ της καταγραφής τεσσάρων Grand Slam σε ισάριθμα παιχνίδια, έχεις υπογράψει μία συμβολαιούκλα 14 χρόνων με απολαβές 340 εκατ. δολάρια; Αν δεν είναι μάτι τότε τί είναι; Και δεν είναι μόνο μάτι. Είναι ματι-ά! Πολλά. Εκατομμύρια! Και ήταν όλα πάνω του. Στον Tatis φυσικά. Στον παίκτη που όλοι περιμέναμε να δούμε τί άλλο θα κάνει φέτος για να αναζωογονήσει το πρωτάθλημα της MLB με τα νιάτα του, την ανεμελιά του, την ασίγαστη διάθεσή του για παιχνίδι και φυσικά το ταλέντο του στην άμυνα, την ταχύτητά του στις βάσεις και την δύναμή του στο ρόπαλο.
Εκεί στο τελευταίο λοιπόν ήταν που ήρθε η καταστροφή. Διότι η χρονιά στο ρόπαλο δεν είχε ξεκινήσει καλά για τον Tatis. Σε 5 παιχνίδια είχε έρθει στο ρόπαλο 18 φορές και είχε χτυπήσει μόλις… τρεις. Μάλιστα, τρεις! Γεγονός που είχε κατεβάσει τον μέσο όρο του σε μόλις 0,167. Δηλαδή στα 10 at bat είχε χτυπήσει 1,6. Τίποτα δηλαδή. Και τί τα θέλεις; Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά αρχίζει κι έρχεται η απογοήτευση. Και για έναν νέο άνθρωπο έρχεται ως χιονοστιβάδα. Κι εκεί έρχεται εκείνη η κακιά στιγμή. Διότι ο τραυματισμός του Tatis ήταν εντελώς χαζός. Ήταν ένα δυνατό swing σε ένα slider που όμως η ορμή του ροπάλου κατέληξε να του βγάζει τον αριστερό ώμο.
Στην ουσία ήταν ένας αχρείαστος αυτοτραυματισμός που θα στερήσει τον Tatis σίγουρα για κάποιες εβδομάδες, κάποιοι λένε και για μήνες. Για την ώρα ο παίκτης μαζί με τους γιατρούς του, έχει αποφασίσει να μην υποβληθεί σε χειρουργείο, δεν αποκλείεται όμως οι ιστοί γύρω από την κλείδωση του ώμου του να έχουν σημαντική ζημιά και άρα η ανάρρωση να είναι αργή.
Εντάξει θα πείτε, ένας παίκτης είναι. Χάλασε ο κόσμος; Χάλασε. Φυσικά και χάλασε. Διότι μέχρι εκείνη την ημέρα οι Padres είχαν τρεις νίκες στα τέσσερα παιχνίδια απέναντι στους Diamondbacks. Όχι ότι ο Tatis είχε προσφέρει πολλά. Ακόμη και στο 0-7 που έριξαν στις 3 Απριλίου, ο Tatis δεν είχε χτυπήσει. Ο ψυχισμός της ομάδας όμως είναι παράξενο πράγμα. Διότι ενώ στα παιχνίδια πριν τον τραυματισμό η επίθεση ήταν αποδοτική έχοντας 20 runs στα επόμενα τρία σημείωσε μόλις 7.
Οι Padres όμως επανήλθαν! Και απέδειξαν ότι είναι μία ομάδα που θα εντυπωσιάσει φέτος διότι μπορεί να έχει πολλούς τρόπους να κερδίσει. Την Παρασκευή λοιπόν οι Παπάδες του San Diego κέρδισαν με No-Hitter τους Texas Rangers. Επειδή μπορεί να μην το γνωρίζετε, No-hitter είναι το παιχνίδι όπου οι αντίπαλοι δεν έχουν καταφέρει να χτυπήσουν ποτέ την μπάλα ώστε να φτάσουν στην πρώτη βάση. Το εξαιρετικό επίτευγμα πέτυχε ο Joe Musgrove ο οποίος είναι γέννημα θρέμμα του San Diego. Και επειδή μπορεί να ρωτήσετε: «Και γιατί είναι σημαντικό αυτό; Πόσο δύσκολο είναι να το πετύχεις;» Η απάντηση είναι απλή: Αυτό ήταν το πρώτο No-Hitter στην ιστορίας της ομάδας των Padres η οποία ξεκινά το 1969.
Εδώ και 52 χρόνια.
* σημείωση: Δεν πιστεύω ούτε κατά διάνοια στο μάτι.