Η τακτική είναι γνωστή. Το αφήγημα της προπαγάνδας δεν αλλάζει εδώ και 25 χρόνια. Λάσπη στον ανεμιστήρα. Όχι, προπαγανδιστές, το ποδόσφαιρο δεν έκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα το 1996. Τα αίσχη γίνονταν παλαιότερα και ιδιαίτερα από το 1987 μέχρι το 1996, όταν οι ομάδες σας επιχειρούσαν με κάθε τρόπο εντός και εκτός γηπέδων να εξαφανίσουν τον Ολυμπιακό, αλλά οι προσπάθειες αυτές έπεσαν πανηγυρικά στο κενό χάρη στον ανεπανάληπτο λαό των Ερυθρόλευκων.
Ο πόνος που τους έχει προκαλέσει ο Ολυμπιακός, δεν έχει προηγούμενο. Είναι πολύπλευρος και πολυεπίπεδος. Πώς να αντέξουν τα 21 κρυστάλλινα Πρωταθλήματα τα τελευταία 25 χρόνια; Πώς να αντέξουν βλέποντας τον Ολυμπιακό να γιγαντώνεται ολοένα και περισσότερο σε όλα τα επίπεδα κάθε ημέρα και οι ίδιοι να βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά στην ανυπαρξία και τη μιζέρια τους; Ο Θρύλος τους έχει αναγκάσει εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων να είναι μονίμως με σκυμμένο το κεφάλι.
Έναν άνθρωπο, που μόνο… συλλέκτη τίτλων δεν τον λες (οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ήταν εκείνοι που τον ενέταξαν στην κατηγορία loser), o Nίκος Λυμπερόπουλος με τα «μηδέν Πρωταθλήματα» και το ένα Κυπελλάκι σε 21 χρόνια καριέρας, βγήκε να κάνει το κομμάτι του. Όταν σε έχει ξεχάσει το ίδιο το ποδόσφαιρο, με κάποιον τρόπο πρέπει να επιστρέψεις στην επικαιρότητα. Ακόμα και ο μοναδικός τίτλος της καριέρας του ως παίκτης της ΑΕΚ, είχε σημαδευτεί με ένα δικό του γκολ, που ήταν οφσάιντ-μαρς, στον τελικό Κυπέλλου απέναντι στον Ατρόμητο.
«Αν μιλήσω για τον Ολυμπιακό θα πέσουν τα τσιμέντα» είπε ο «άτιτλος» Νικολάκης, που με το πέρασμα των ετών δεν μνημονεύεται για τις αγωνιστικές επιδόσεις του, αλλά για το ιστορικό και αξέχαστο σύνθημα των οπαδών του Ολυμπιακού μετά την «τεσσάρα» για το Κύπελλο στη Λεωφόρο, το 2001: «Νικολάκη, ξαναέλα, ξαναέλα, να μας δείξεις τη φανέλα». Μίλα ρε!
Η ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν πρέπει να κάνει πίσω και οφείλει να κυνηγήσει τον Νικολάκη μέχρι τέλους στη Δικαιοσύνη. Για αρχή, πρέπει να τον ταράξει στις μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμηση. Νισάφι πια με δαύτους. Οι «καταγγελίες» γίνονται με αποδείξεις και στοιχεία, Νικολάκη. Όχι με λόγια του αέρα. Μόνο και μόνο με όσα ξεστόμισε, θα έπρεπε, ήδη, να έχει κληθεί από τον Εισαγγελέα προκειμένου να να δώσει εξηγήσεις. Ο Λυμπερόπουλος είχε προτρέψει τον Ντέμη Νικολαΐδη να στήσει αγώνες για να πάρει η ΑΕΚ δύο Πρωταθλήματα! Η παραδοχή του είναι σοκαριστική και προκαλεί αίσθηση: «Το είχα πει στον Ντέμη πως αν είχε στήσει δύο παιχνίδια στο πέρασμά του από την ΑΕΚ, θα είχε πάρει δύο Πρωταθλήματα».
Ο Νικολάκης έπιασε στο στόμα του και το Πρωτάθλημα του 2000, τονίζοντας πως ο Ολυμπιακός δεν είχε ομάδα και ευνοήθηκε από τη διαιτησία! Μία ματιά στα ρόστερ των δύο ομάδων αρκεί για να διαπιστώσει κάποιος ποιος είχε και ποιος δεν είχε ομάδα. Δυστυχώς, για όλους αυτούς τους πονεμένους προπαγανδιστές, υπάρχουν Ολυμπιακοί που έχουμε ζήσει αυτά τα χρόνια στο πετσί μας και είμαστε υπερήφανοι για αυτά. Λάμπουμε από χαρά και υπερηφάνεια. Τα τιμούμε και τα έχουμε στην καρδιά και το μυαλό μας. Είμαστε υπερήφανοι για όλες αυτές τις επιτυχίες, τις τεράστιες νίκες, εντός και εκτός έδρας, τα Πρωταθλήματα, τα Κύπελλα, τα αμέτρητα γλέντια…
Ένας πιτσιρικάς της σημερινής εποχής, που δεν έχει ζήσει το Πρωτάθλημα του 2000, δεν θυμάται ακριβώς τι είχε συμβεί εκείνη τη σεζόν. Στο ματς του πρώτου γύρου ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό (21/11/1999), οι Πράσινοι είχαν επικρατήσει με 2-0 χάρη σε δύο «άκυρα» γκολ και με σκανδαλώδη διαιτητική εύνοια υπέρ τους. Η φάση του πρώτου γκολ είχε προέλθει από καραμπινάτο επιθετικό φάουλ του Λυμπερόπουλου στον Αμανατίδη, τραβώντας παρατεταμένα τη φανέλα του στόπερ των Ερυθρόλευκων, ενώ στο 2-0 ο Βαζέχα είχε σκοράρει από εμφανή θέση οφσάιντ! Aκόμα και στο παιχνίδι του δεύτερου γύρου, στο ίδιο γήπεδο (26/3/2000), ο Λυμπερόπουλος είχε κάνει το 1-2, σκοράροντας από θέση οφσάιντ στο 80′, με τον Αλεξανδρή να ισοφαρίζει αμέσως μετά (81′) για το τελικό 2-2. Αυτή ήταν η «εύνοια» του Ολυμπιακού…
Ο Ολυμπιακός ήθελε επτά νίκες τις επτά τελευταίες αγωνιστικές για να κατακτήσει τον τίτλο και το τέταρτο συνεχόμενο Πρωτάθλημα στην ιστορία του. Και με τον Γιάννη Ματζουράκη στο τιμόνι τις πέτυχε, με 15-1 γκολ, χάρη στην προσωπικότητα των ποδοσφαιριστών του. Κάθε ματς ήταν «αίμα και άμμος» και ο Θρύλος γούσταρε που έπαιζε σε κάθε παιχνίδι με την πλάτη στον τοίχο. Από αυτό «τρεφόταν», αυτό του έδινε δύναμη.
Μπορεί ο Ολυμπιακός να είχε αλλάξει τρεις προπονητές, αλλά διέθετε την καλύτερη ομάδα και τους καλύτερους παίκτες παρά το γεγονός πως οι Ζιοβάνι και Ζάχοβιτς είχαν χάσει το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ο Βραζιλιάνος λόγω του σοβαρού τραυματισμού που είχε υποστεί και ο Σλοβένος για την αντι-επαγγελματική συμπεριφορά του. Με μία μόλις ήττα στους 20 τελευταίους αγώνες Πρωταθλήματος. Με τις περισσότερες νίκες (30-2-2), τους περισσότερους βαθμούς (92 έναντι 88) και την καλύτερη άμυνα (18 γκολ). Το μόνο που είχε ο Παναθηναϊκός ήταν 6 γκολ περισσότερα (92 έναντι 86)…
Είναι ανήθικο και χυδαίο να προσπαθούν μονίμως να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα και όσοι δεν είχαν ζήσει εκείνα τα χρόνια να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Σε αυτό, άλλωστε, ποντάρουν… Να μπολιάσουν με αμφιβολίες τις νέες γενιές Ολυμπιακών για τα ιστορικά κατορθώματα της ομάδας τους. Αποτελεί ευθύνη, χρέος και καθήκον κάθε Ολυμπιακού να προστατέψει αυτήν τη σπουδαία παρακαταθήκη και την αστείρευτη κληρονομιά του συλλόγου, βάζοντας κάθε φορά στη θέση του τον κάθε Νικολάκη αυτού του τόπου. Νικολάκη, η ιστορία δεν παραχαράσσεται…