Ότι ο Ολυμπιακός υποφέρει στους αγώνες του στις διασυλλογικές διοργανώσεις της UEFA (Champions League/Europa League) από τις συμπεριφορές των διαιτητών απέναντι του δεν είναι είδηση. Φέτος οι συμπεριφορές αυτές έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και καταλήγουν να εξελίσσονται σε βάρος των ερυθρολεύκων διαιτητικά εγκλήματα σε βαθμό κακουργήματος, επίσης δεν είναι είδηση.
Το φαινόμενο έχει καταστεί ενδημικό, επαναλαμβάνεται σχεδόν σε κάθε αγώνα από «καμικάζι με τα μαύρα» που σφυρίζουν ό,τι τους κατέβει, με ή χωρίς τη χρήση του VAR, που το κατάντησαν σαν το φερετζέ της Μαριορής.
Το τελευταίο έγκλημα που συντελέστηκε με τον Ισπανό Χεσούς Χιλ Μανθάνο στο Βελοντρόμ με αντίπαλο τη Μαρσέϊγ ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Είχαν προηγηθεί τα ανάλογα με τη Γουλβς και τη Μάντσεστερ Σίτι.
Την αντιμετώπιση του Ολυμπιακού από την διαιτησία στους αγώνες του εκτός Ελλάδος συναγωνίζεται η εικόνα των διαιτητών στους αγώνες του και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Το σύστημα της ΚΕΔ με την αιγίδα της Ε.Π.Ο. έχει αφηνιάσει τα τελευταία χρόνια, επί «εξυγίανσης» δηλαδή, σε βάρος των ερυθρολεύκων. Ποιος δεν θυμάται τους Φωτιάδες, τους Παπαπέτρου, τους Κοτσάνηδες και τους Διαμαντόπουλους και τον «κορυφαίο» Σιδηρόπουλο!!!
Κι επειδή είναι αστείο τα όσα κωμικά συμβαίνουν με τους διαιτητές στους αγώνες του Ολυμπιακού να αποδίδονται στην «κακιά στιγμή» είναι φανερό ότι «υπάρχει θέμα» με τον Ολυμπιακό τόσο στο εσωτερικό, στην Ε.Π.Ο. (είναι πασίγνωστο) όσο και στα ηγετικά κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (UEFA) και αυτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να το δει κανείς.
Η στάση αυτή δεν είναι ανεξήγητη. Αντίθετα, προκύπτει εύκολα από ένα συνδυασμό παραμέτρων. Η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία (παρέα με τη «μητέρα FIFA στην οποία υποδεικνύει επακριβώς τι πρέπει να κάνει) τα πέντε, τουλάχιστον, τελευταία χρόνια (από το 2015) στήριξε και στηρίζει ανελλιπώς και με όλες τις δυνάμεις της την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο και περιγράφεται από την λεγόμενη «εξυγίανση», που δεν είναι τίποτε άλλο από μια καθημερινή προσπάθεια ενός ολόκληρου παρά-ποδοσφαιρικού συστήματος να θέσει στο περιθώριο ή καλύτερα να καταστρέψει τον Ολυμπιακό.
Κρυμμένη πίσω από αστείες δικαιολογίες για το «αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου» ανέχεται να διοικεί την Ε.Π.Ο. ένας εσμός από περίεργα συμφέροντα, που συνδέονται μεταξύ τους με το μίσος τους εναντίον του Ολυμπιακού και του ιδιοκτήτη του.
Μια Ομοσπονδία η οποία ελέγχεται πλέον απο την Ελληνική Δικαιοσύνη για κακοδιαχείριση και σίγουρα τα… απόνερα αυτής της ιστορίας που ξεκίνησε θα φτάσουν και στα κεντρικά γραφεία της UEFA, η οποία, φυσικά, δεν θα μπορέσει να υποστηρίξει ότι δεν είχε ιδέα για τα έργα και τις ημέρες ανθρώπων όπως ο Γραμμένος, ο Δημητρίου, ο Ψαρρόπουλος και άλλοι παράγοντες που συνδέονται με την εποχή που βαπτίστηκε «εξυγίανση» αντί για «διάλυση» των πάντων!
Κορυφαίος καθοδηγητικός παράγοντας αυτής της UEFA και σταθερός υπερασπιστής της εξυγιαντικής Ε.Π.Ο. και των «συμμάχων» που την διοικούν και την διαφεντεύουν ο Θόδωρος Θεοδωρίδης. Ο Θόδωρος, που ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα ως υπεύθυνος των Διεθνών Σχέσεων του Ολυμπιακού (επί Κόκκαλη), θήτευσε μετέπειτα μέλος της διοίκησης της Ε.Π.Ο. (επί Αλεξανδρούπολης και Θωμά Μητρόπουλου) και στη συνέχεια προβιβάστηκε σε συνεργάτη του Πλατινί, μετακόμισε στην UEFA το 2008 και εξελίχθηκε σε ηγετική προσωπικότητα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Κακά τα ψέματα: χωρίς την έγκριση του Θόδωρου Θεοδωρίδη τίποτε δεν συμβαίνει στην UEFA! Όλοι το γνωρίζουν αυτό. Όποιος υπερασπίζεται το αντίθετο λέει απλώς παραμύθια. Όλα (και τα φανερά και τα κρυφά) συμβαίνουν μόνο όταν αυτός τα εγκρίνει ή τα διευκολύνει ή τα ανέχεται για δικούς του λόγους. ΚΙ όταν οι λόγοι αυτοί αποκαλύπτονται για να πετύχει τους στόχους του στέλνει απεσταλμένους και παρέχει αφειδώς διαβεβαιώσεις και εγγυήσεις ισονομίας, τις οποίες, αμέσως μετά, καταργεί στην πράξη με απίστευτη ευκολία.
Όσο και αν ο ίδιος καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες να παραμένει συνεχώς πίσω από τις κουρτίνες, είναι γνωστότατες στο ελληνικό ποδόσφαιρο οι σχέσεις του με όλα τα σημαίνοντα πρόσωπα της «εξυγίανσης» ήδη από το 2015 και δεδομένη η ενεργότατη συμμετοχή του στα σχέδια για να ανατραπεί η διοίκηση της Ε.Π.Ο. το 2016 και να εγκατασταθεί το έκτρωμα της Π.Δ.Ε. που εμπνεύστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ δια του Κοντονή και ευλόγησε ο Θόδωρος Θεοδωρίδης δια του Κουτσοκούμνη.
Ο Θόδωρος Θεοδωρίδης πάλεψε με νύχια και με δόντια για να εγκαταστήσει στην Ε.Π.Ο. την «εξυγίανση» κι είχε λόγους να το κάνει. Συμψήφισε, επειδή ο ίδιος το αποφάσισε, την μη παραπομπή του σε δίκη για την υπόθεση της «Κάρτας Υγείας» επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την συμμετοχή του στις υπόγειες διαδικασίες που είχε ξεκινήσει ο Κοντονής για να εκλεγεί στην Ε.Π.Ο. η αγαπημένη παρέα «του δικού μας Γραμμένου».
Κι αν τότε, στο μακρινό 2015, ο Θόδωρος Θεοδωρίδης «υπέκυψε στις πιέσεις» της τότε κυβέρνησης και «συνεργάστηκε παρά τη θέληση του» (όπως αφήνεται να εννοηθεί) σήμερα, με την υπόθεση τελειωμένη και με μια διαφορετική κυβέρνηση από την οποία κανένας δεν τον κυνηγάει, εξακολουθεί το ίδιο δρομολόγιο, επειδή ο ίδιος το θέλει.
Ο Θόδωρος είπε «ναι» στην εγκατάσταση στο Πάρκο Γουδή όλης της παλιοπαρέας των «τέκνων του Θωμά», του Δημητρίου, του Ψαρρόπουλου, του Γιαννάκη Παπαδόπουλου, του Δέδε, πρόσωπα με τα οποία ο ίδιος είχε πάντοτε σχέσεις και γνώριζε από πρώτο χέρι ποιον αξιακό κώδικα υπηρετούν και για ποιους πραγματικούς λόγους γυροφέρνουν πάντα την εξουσία της Ομοσπονδίας. Συνεχίζει, σήμερα, να στηρίζει την «εξυγίανση», να είναι προνομιακός συνομιλητής των βασικών στελεχών της και να ευλογεί τη διαδοχή του Γραμμένου από τον «ολυμπιακάκια» Σταύρο Ψαρρόπουλο, ευγενές τέκνο της «παράγκας».
Ούτε μπορεί κανείς να ξεχάσει ότι ο Θόδωρος διατηρεί πάντα τις καλύτερες των σχέσεων με τον Σωκράτη Κόκκαλη, η πορεία του οποίου, μετά την ηθελημένη απομάκρυνση του από τον Ολυμπιακό, τον έφερε οικεία βουλήσει (επιχειρηματίας παραμένει πάνω από όλα) στις επιχειρηματικές αγκαλιές του Μελισσανίδη (ΟΠΑΠ, Αγία Σοφία) και του Σαββίδη (ΟΛΘ), στη θαλπωρή των οποίων εξακολουθεί να παραμένει μέχρι σήμερα.
Δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια η εκτίμηση ότι ο Κόκκαλης πήρε μαζί του, όταν αποφάσισε να διαρρήξει τι σχέσεις του με τον Ολυμπιακό και να συνεργαστεί ανοιχτά με τους εξυγιαντές, τον Θόδωρο και τον έβαλε στο τραπέζι σαν προίκα στις συμφωνίες που έκανε. Έκτοτε, ο Θεοδωρίδης παραμένει ενεργός στην πολιτική των «συμμάχων» εναντίον του Ολυμπιακού.
Είναι καθαρό πως οι σχεδιασμοί των εξυγιαντών εναντίον του Ολυμπιακού και του ιδιοκτήτη του Βαγγέλη Μαρινάκη ποτέ δεν απασχόλησαν τον Θόδωρο Θεοδωρίδη. Ποτέ δεν θέλησε να τους σταματήσει, όπως «εύκολα» (αν το αποφασίσει) μπορεί να κάνει με τη δύναμη που είναι σίγουρο ότι διαθέτει. Μπορεί και να τους βρήκε «χαριτωμένους».
Δεν διαχώρισε ποτέ τη θέση του από τις αλλεπάλληλες διώξεις που σιγοντάρισε η «εξυγίανση» εναντίον της ομάδας που του έδωσε χώρο και ευθύνες για να αναδειχθεί στο ποδόσφαιρο με μοναδικό στόχο να την καταστρέψει. Δεν βρήκε ένα λόγο να υπερασπιστεί τον Ολυμπιακό και τον Μαρινάκη ακόμη και για ζητήματα που ο ίδιος γνώριζε από πρώτο χέρι και θα μπορούσε να αλλάξει τη μοίρα τους.
Ο Θόδωρος Θεοδωρίδης δεν είναι αόρατος όσο και αν το επιθυμεί. Έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για όσα συμβαίνουν σε βάρος του Ολυμπιακού με αιχμή του δόρατος τη διαιτησία κι ένα διαρκές κυνηγητό, εντός και εκτός συνόρων. Είναι, πλέον απέναντι στον Ολυμπιακό, επειδή έτσι αποφάσισε ο ίδιος να πορευτεί. Με γεια του με χαρά του. Τις αποφάσεις του φαίνεται (έτσι ψιθυρίζεται στην Π.Α.Ε.) ότι τις πήρε κι ο Ολυμπιακός. Τον ξέρει τον ένοχο κι είναι γνωστή η αιτία!