Αγαπημένε μου Γκιγιόμ,
Το φιζίκ και η συμπεριφορά σου σε καθιστούν ιδιαιτέρως συμπαθή σε όποιον έχει την τύχη να σε γνωρίσει από κοντά. Αν η δεύτερη είναι επιτηδευμένη ή αυθόρμητη, το γνωρίζουν μονάχα οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφεσαι καθημερινά. Και δεν είναι το θέμα μας…
Τη χρονιά που πέρασε είχες την ευκαιρία να φορέσεις τη φανέλα της μεγαλύτερης ελληνικής ομάδας. Επέμεινες, μάλιστα, στον αριθμό «13», παρότι οι πληροφορίες μου λένε ότι κάποιοι σου εξέθεσαν τους «προβληματισμούς» τους σχετικά με τη συγκεκριμένη επιλογή. Δεν πτοήθηκες ωστόσο, δείγμα ανθρώπου που ξέρει ποιος είναι, τι θέλει αλλά και τι μπορεί να προσφέρει…
Στο πρώτο ματς πρωταθλήματος που αγωνίστηκες, ο Ολυμπιακός έφτυσε αίμα για να νικήσει τη Λαμία. Ο νεοφώτιστος αντίπαλος έβγαλε αμέτρητες τελικές και απείλησε πάρα πολλές φορές την εστία της ομάδας σου, τόσο πριν όσο και μετά την αποβολή – ανέκδοτο του Μίλιτς. Προφανώς, κάτι δεν πήγε καλά στο ανασταλτικό κομμάτι συνολικά…
Την επόμενη αγωνιστική ήσουν ξανά βασικός και αυτή τη φορά ο Ολυμπιακός έκανε γκέλα στην Ξάνθη. Πιθανότατα δεν ήταν δική σου η ευθύνη γι’ αυτό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απαλλάσσεσαι πλήρως. Με τον Αστέρα Τρίπολης στο Καραϊσκάκη πάλι, ζορίστηκες πολύ, όπως και οι συμπαίκτες σου. Αποτέλεσμα, 1-1 με πέναλτι στο τέλος. Με την ΑΕΚ όμως, ήσουν ανεπαρκής. Το ίδιο και ο Ταχτσίδης, βεβαίως, ο οποίος γύρισε στόπερ μετά την αποβολή του Ένγκελς. Εν ολίγοις, στα πρώτα τέσσερα παιχνίδια σου (ως βασικός και αναντικατάστατος μάλιστα) στο πρωτάθλημα, η ομάδα σου πήρε μια νίκη και αυτή κατά λάθος…
Στη συνέχεια ο προπονητής άλλαξε και ο Ολυμπιακός άρχισε να κερδίζει. Στη μια και μοναδική παρουσία σου στην ενδεκάδα επί Λεμονή σε αγώνα Σούπερ Λιγκ, οι ερυθρόλευκοι έκαναν μια εξαιρετική εμφάνιση κόντρα στον Λεβαδειακό, αλλά κι εκεί τους βγήκε η ψυχή μέχρι να πάρουν τη νίκη στο τέλος. Ο Λεμονής έφυγε και μέχρι το τέλος της σεζόν έπαιξες σε άλλα πέντε ματς. Δυο αυτονόητες νίκες εντός με Λαμία και Πανιώνιο, δυο ισοπαλίες σε Τρίπολη και Περιστέρι (με τραγική εμφάνιση) και η ήττα – σοκ από την ΑΕΚ στην εκπνοή. Με απλά λόγια, στις δέκα φορές που ήσουν βασικός, καλέ μου Γκιγιόμ, ο Ολυμπιακός νίκησε μόλις τέσσερα ματς και τα δυο απ’ αυτά με την ψυχή στο στόμα.
Δεν έχω καμία θέση να σε χαρακτηρίσω ανεπαρκή, με δεδομένο ότι είχες και την ατυχία να αποτελέσεις μέρος του πιο κακοστημένου ρόστερ εδώ και πολλά χρόνια. Τα ποσοστά σου ωστόσο, με δεδομένο ότι αγωνίζεσαι στην πιο νευραλγική θέση του γηπέδου, είναι σίγουρα απογοητευτικά. Αν λοιπόν, επιμένεις ακόμη ότι οι λόγοι του παραγκωνισμού σου ήταν εξωαγωνιστικοί, θα πρέπει να το ρίξουμε στη μεταφυσική. Αν πράγματι δεν ήσουν ανεπαρκής (προσπαθούμε ακόμη να ξεχάσουμε την τραγική βραδιά με τη Σπόρτινγκ στο Καραϊσκάκη), μήπως τελικά ήσουν γρουσούζης, σαν κι αυτό που συμβολίζει στη λαϊκή παράδοση το «13» που έβαλες στη φανέλα σου;