Είναι ένα από τα πιο χιλιοειπωμένα ποδοσφαιρικά κλισέ, αλλά δεν παύει να αποτελεί πραγματικότητα. Σε αυτό το επίπεδο, τα πρώτα 20-25 λεπτά είναι σημαντικά. Η έλλειψη συγκέντρωσης κοστίζει. Τα λάθη πληρώνονται.
Με την Πόρτο, έγινε ένα «τσαφ» από τον Μπουχαλάκη στο 11′ και ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ. Στο 12′, κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι, ο Σεμέδο έκανε ένα επιπόλαιο λάθος και ο Ντε Μπρόινε έχασε ένα ανεπανάληπτο τετ α τετ. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, η αγγλική ομάδα «έκρυψε» την μπάλα και άνοιξε το σκορ, με τους Πειραιώτες να αμύνονται πίσω από την μπάλα, αλλά να δέχονται το γκολ στην πλάτη της άμυνάς τους.
Δεν γίνεται, στο υψηλότερο αγωνιστικό level, να κυνηγάς συνεχώς από νωρίς και να μπαίνεις τόσο άσχημα στα ματς. Ιδιαίτερα κόντρα σε ποιοτικότερους αντιπάλους, που αν σε βρουν μπόσικο στη συνέχεια μπορούν να σε διαλύσουν. Το 3-0 είναι βαρύ και άδικο για την εικόνα της αναμέτρησης. Ο Ολυμπιακός «πέταξε» ένα ακόμα πρώτο ημίχρονο (μηδέν τελικές προσπάθειες, μηδέν κόρνερ, ένα φάουλ), αλλά στα δικά μου μάτια πραγματοποίησε μία έξοχη εμφάνιση στο δεύτερο, όπου ήταν ανώτερος από την πανίσχυρή αντίπαλό του. Ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε λόγο για υπερβολικό σεβασμό και φόβο στο πρώτο ημίχρονο, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι εύκολο να πάρεις την μπάλα από τα πόδια των παικτών της Σίτι και να κάνεις παιχνίδι. Και όταν ο Ολυμπιακός το έκανε με διάρκεια στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ευάλωτος στα μετόπισθεν και το αμυντικό τρανζίσιον. Τα δύο τελευταία γκολ της αγγλικής ομάδας ήρθαν στο τελευταίο δεκάλεπτο κόντρα στη ροή του αγώνα. Για την ιστορία, η Μάντσεστερ Σίτι έχει σκοράρει και στα 21 τελευταία εντός έδρας παιχνίδια της στο Champions League, ενώ παρέμεινε αήττητη για 15ο διαδοχικό ματς σε φάση ομίλων της διοργάνωσης (12-3-0). Με αυτήν την ομάδα ήταν ανταγωνιστικός ο Ολυμπιακός.
Το ότι υπάρχει μία στενοχώρια επειδή οι Πρωταθλητές δεν πήραν αποτέλεσμα στην έδρα μιας αγγλικής ομάδας δείχνει το άλμα που έχει κάνει ο σύλλογος και τη συνέπεια που επιδεικνύει στις κορυφαίες ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις. Ο Ολυμπιακός είναι πραγματικά μία καλή ομάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και έχει την πρόκληση από εδώ και πέρα να «τρυπήσει» το ταβάνι της. Να γίνει πολύ καλή και να φτάσει ακόμα ψηλότερα. Σε κάποια παιχνίδια, πάντως, αδικεί τον εαυτό της και οι παίκτες αδικούν τους εαυτούς και την προσπάθειά τους, όπως και ο προπονητής.
Αν δεν σκοράρουν οι επιθετικοί…
Ο Πορτογάλος προπονητής καλείται να βρει το «αντίδοτο» για το γεγονός πως η ομάδα του δεν έχει σκοράρει στο πρώτο μέρος, στα πρώτα 10 επίσημα ματς της σεζόν. Δεν είναι ένας μικρός αριθμός και το πράγμα έχει αρχίσει πια να ξεφεύγει. Η βασικότερη αιτία είναι πως οι Ερυθρόλευκοι δεν παίρνουν συχνά γκολ από τις υπόλοιπες γραμμές τους. Όταν ο Ελ Αραμπί και ο Χασάν δεν σκοράρουν, υπάρχει πρόβλημα στην εκτέλεση και το σκοράρισμα. Φάσεις, συνήθως, δημιουργούνται, αλλά χάνονται με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Για παράδειγμα, ο Βαλμπουενά στο 54′, έπρεπε απλά να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα. Δεν είναι δυνατόν να χάνονται τέτοιες ευκαιρίες.
Η Σίτι ευτύχησε να προηγηθεί νωρίς και η ουσία είναι πως απείλησε στη συνέχεια μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο Ολυμπιακός είχε ανεβάσει τις γραμμές του και άφηνε κενούς χώρους στα μετόπισθεν. Οι δύο αλλαγές του Μαρτίνς με την έναρξη του δεύτερου μέρους βελτίωσαν θεαματικά την εικόνα της ομάδας, που έφτασε να έχει υπέρ της την κατοχή με 62%-38% λίγο πριν από τη συμπλήρωση μιας ώρας αγώνα! Δεν θυμάμαι πολλές ομάδες που να έχουν παίξει έτσι με τη Μάντσεστερ Σίτι, ιδιαίτερα μέσα στο σπίτι της. Οι γηπεδούχοι είχαν συνολικά 703 πάσες (638 σωστές) και οι Ερυθρόλευκοι 518 (453). Με το σφύριγμα της λήξης, το ποσοστό κατοχής ήταν 54%-46%, σε ένα ισορροπημένο παιχνίδι. Μέσα στο «Etihad Stadium», ο Ολυμπιακός κυκλοφόρησε την μπάλα με ακρίβεια 87% και η Σίτι με 91%.
Το δεύτερο ημίχρονο έδειξε τις πραγματικές δυνατότητες των Πειραιωτών, που για μία ακόμα φορά είδαν τις λεπτομέρειες να τούς «λυγίζουν». Και στο Οπόρτο (από το 46′ μέχρι το 70′) και στο Μάντσεστερ (από το 46′ μέχρι το 81′), οι νταμπλούχοι Ελλάδας είχαν ένα εκπληκτικό διάστημα στο δεύτερο μέρος, με συντριπτική κατοχή μπάλας υπέρ τους και σημαντικές ευκαιρίες για την ισοφάριση, αλλά δεν κατάφεραν να «εξαργυρώσουν» την υπεροχή τους έναντι των αντιπάλων με γκολ και να διεκδικήσουν κάτι περισσότερο. Πλέον, ο ρεαλιστικός στόχος είναι η κατάληψη της 3ης θέσης στον όμιλο και η ευρωπαϊκή συνέχεια μέσω του Europa League, ωστόσο υπάρχουν ακόμα βάσιμες ελπίδες για τη 2η θέση και πρέπει να εξαντληθούν.
Παίζει με την ομάδα της περασμένης σεζόν
Ο Πέπε έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο «Ντραγκάο». Πάτησε χορτάρι προς το φινάλε και… κουτούλαγε μέσα στο γήπεδο, όπως και ο Βινάγκρε. Κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι ο Πορτογάλος κεντρικός μέσος ήταν απολαυστικός. Άνετος με την μπάλα στα πόδια, έβγαλε «αρχοντιά» στο παιχνίδι του. Είχε έναν τραυματισμό από την Γκιμαράες, υποτροπίασε, και άργησε να μπει στην ομάδα. Μία πολλά υποσχόμενη προσθήκη, που μπορεί να δώσει πολύτιμες λύσεις στη μεσαία γραμμή. Ο Ολυμπιακός είδε κάποια βασικά «κομμάτια» του περυσινού «παζλ» να αποχωρούν και η αλήθεια είναι πως καθυστέρησε να τα αντικαταστήσει. Φιλότιμος ο Χολέμπας, αλλά είναι για αναπληρωματικός. Το κενό του Τσιμίκα, ο οποίος «όργωνε» την αριστερή πλευρά, φαίνεται. Ο Βινάγκρε ακόμα «ψάχνεται» και θέλει χρόνο. Ο Ραφίνια δεν βοηθάει πολύ επιθετικά και ίσως πρέπει να δούμε περισσότερο πια τον Ντρέγκερ στο δεξί άκρο της άμυνας. Ο Μπρούμα έβγαλε ποιότητα και φαίνεται ότι μπορεί να κάνει ωραία πράγματα μπροστά, αλλά και μία ατολμία όταν βρέθηκε σε θέση βολής είτε για την τελική πάσα είτε για την εκτέλεση. Ο Ολυμπιακός παίζει ακόμα και με την ομάδα της περασμένης αγωνιστικής περιόδου και πρέπει σιγά-σιγά να διαπιστώσει τι μπορεί να πάρει από τους νεοφερμένους ποδοσφαιριστές.
Όσο για αυτούς που περιμένουν να κάνει κάποια ήττα ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη για να βγάλουν το κόμπλέξ τους, η ιστορία «μιλάει» από μόνη της. Ναι, η ομάδα μετράει 9 συνεχόμενες ήττες μακριά από το «Γεώργιος Καραϊσκάκης», σε φάση ομίλων Champions League. Οι ήττες αυτές, όμως, είναι από την Μπάγερν (δύο φορές), τη Γιουβέντους, την Μπαρτσελόνα, την Τότεναμ, την Πόρτο… Σε γήπεδα, που είτε δεν έχουν παίξει ποτέ, είτε δεν προβλέπεται τα επόμενα χρόνια να επισκεφθούν. Για την ακρίβεια, για αρκετά ακόμα χρόνια να μη δουν την ομάδα τους να αγωνίζεται σε αυτά. Οι δύο «κακές» ήττες ήταν από τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας και τον Ερυθρό Αστέρα. Μέχρι εκεί. Για τα περί «πρέσβη» και λοιπές σαχλαμάρες, θα τα πούμε κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον γιατί η ιστορία έχει παρατραβήξει. Αυτοί που έχουν κουράσει ιδιαίτερα είναι οι Παναθηναϊκοί γιατί κανείς δεν ασχολείται πια μαζί τους και αυτό είναι που τους πονάει περισσότερο. Ήμαρτον πια με τους «εξαφανισμένους» και «ξεχασμένους» από την Ευρώπη.