«Νέα αντίδραση στον ακόρεστο αποικιοκράτη Μακρόν από την Ελλάδα» ένας από τους τίτλους που επιλέγουν τα τουρκικά ΜΜΕ
Μπορεί στην Ελλάδα να μην… αναγνωρίζεται όπως θα ήθελε, στην Τουρκία όμως φαίνεται πως ο αγώνας του τώρα δικαιώνεται. Ο Αντώνης Λιάκος είναι ένα από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που φαίνονται ταγμένα στην προάσπιση των συμφερόντων οποιουδήποτε βάλλει κατά της Ελλάδας αλλά και του δυτικού πολιτισμού και τρόπου ζωής. Κατά καιρούς ο κύριος Λιάκος εκφράζει απόψεις όπως «να οργανώσουμε τη νομική υπεράσπιση των Αφγανών που έκαψαν τη Μόρια», «χρειαζόμαστε ένα εκατομμύριο πρόσφυγες» και που δεν έχει πρόβλημα να επιτεθεί στον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, όταν εκείνος είχε επισκεφτεί τον Έβρο για να ευχηθεί καλή δύναμη στους ανθρώπους των ενόπλων δυνάμεων που προστατεύουν τα ελληνικά σύνορα…
Η πρόσφατη τοποθέτηση του καθηγητή Αντώνη Λιάκου, του μέλους του Πολιτικού Συμβουλίου της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, πως «η πολιτική Μακρόν απέναντι στο Ισλάμ είναι προσβλητική» εκθειάζεται από τουρκικά ΜΜΕ.
Με τίτλους όπως: «Μια άλλη αντίδραση στον Γάλλο πρόεδρο έρχεται από την Ελλάδα», «Νέα αντίδραση στον ακόρεστο αποικιοκράτη Μακρόν από την Ελλάδα» κλπ, δημοσιεύματα του τουρκικού τύπου προβάλλουν τη θέση που εξέφρασε ο Έλληνας καθηγητής και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, με την ανάρτησή του στο Facebook.
«Συνεχίζονται οι αντιδράσεις στα λόγια του Γάλλου Προέδρου Εμμανουήλ Μακρόν για το Ισλάμ. Μια άλλη αντίδραση απέναντι στον Μακρόν, προήλθε από την Ελλάδα. Ο καθηγητής Αντώνης Λιάκος, μέλος του κόμματος της κύριας αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, μοιράστηκε ένα άρθρο που ισχυρίζεται ότι η πολιτική του Γάλλου Προέδρου Μακρόν έναντι του Ισλάμ είναι προσβλητική» σημειώνει το netinternethaber.com.
Δείτε μερικά από τα δημοσιεύματα:
«Προσβλητικές είναι οι δηλώσεις Ερντογάν για τον Μακρόν, προσβλητική όμως και η πολιτική Μακρόν απέναντι στο Ισλάμ. Δεν μπορείς να υπερασπίζεσαι την ελευθερία ενάντια στους τρομοκράτες προσβάλλοντας εκατομμύρια Μουσουλμάνους, μια από τις τρεις πολυπληθέστερες θρησκείες στον πλανήτη. Η πολιτική «σύγκρουσης των πολιτισμών» προσιδιάζει στην ακροδεξιά, και εξ αντιδράσεως ενισχύει τον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Θα μπορούσε να είναι δείγμα υπερβολής και ανωριμότητας, αλλά σε συνδυασμό με την γαλλική πολιτική στη Λιβύη, στην υποσαχάρια μουσουλμανική Αφρική, τον Λίβανο και τη Συρία, μοιάζει να δείχνει την (αδύναμη) επιστροφή του αποικιακού απωθημένου».
