Τον κ. Δρακωτό δεν τον γνωρίζω, επιχειρώ να διαμορφώσω άποψη γι’ αυτόν και την ομάδα των επενδυτών που εκπροσωπεί από όσα διαβάζω ότι είπε σε ένα είδος συνέντευξης – γνωριμίας σε καθημερινή εφημερίδα σοβαρή, κατά τεκμήριο.
Σύμφωνα με όσα ο ίδιος ο κ. Δρακωτός υποστηρίζει «εκπροσωπεί μια ομάδα αμερικανών επενδυτών, κατέθεσαν μια ελκυστική και δίκαιη αρχική πρόταση, ενδιαφέρονται μόνο για το πλειοψηφικό πακέτο της Π.Α.Ε. και όχι να συνεργαστούν με τον κ. Αλαφούζο, επιμένουν το νέο γήπεδο να κτιστεί στη φυσική έδρα της ομάδας, δηλαδή στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και αν, τελικά, αποφασιστεί η μεταφορά της έδρας, τότε ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να αποκτήσει μόνιμες εγκαταστάσεις ίσης αξίας με το οικόπεδο της Λεωφόρου, χωρίς ενοίκιο και ημερομηνία λήξης, για όλα τα τμήματα του».
Διαπίστωση πρώτη: ο κ. Δρακωτός είναι επιχειρηματίες που δραστηριοποιείται κυρίως στο real estate. Τον ενδιαφέρει πρωτίστως, αποκλειστικά ίσως, το project του γηπέδου και γι’ αυτό εργάζεται, επ’ αυτού σχεδιάζει. Η ομάδα; Καμία αναφορά στην ομάδα, καμία αναφορά σε σχέδια για την ομάδα, καμία διευκρίνιση για το μέλλον της ομάδας. Ως εάν να μην υπάρχει ή κάπου να βολοδέρνει εκεί έξω.
Διαπίστωση δεύτερη: ο κ. Δρακωτός έμαθε ότι στην Ελλάδα το κράτος σε όλες τις εκδοχές του κατασκευάζει γήπεδα, είτε το ίδιο, είτε μέσω του κόλπου της περιφέρειας ή του οικείου δήμου και σκέφθηκε «να μια εξαιρετική ευκαιρία να κάνουμε μπίζνες με δημόσιο χρήμα, χωρίς να πληρώσουμε ούτε ένα δολάριο». Τα ποσά που θα δοθούν, μέσω της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, θα αποκτήσουν μετοχικό ισοδύναμο στον έλεγχο της ομάδας και της άϋλης αξίας της. Δηλαδή, ο κ. Δρακωτός σχεδιάζει με ένα ποσό , αστείο προφανώς για τα κεφάλαια που διαχειρίζεται, να αποκτήσει και το πλειοψηφικό πακέτο της Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός και έτοιμο, «με το κλειδί στο χέρι» και πληρωμένο από άλλους, γήπεδο.
Διαπίστωση τρίτη: Η επιμονή στο γήπεδο της Λεωφόρου, στη φυσική έδρα της ομάδας, είναι το τυράκι για ένα νέο ολοκληρωμένο αθλητικό συγκρότημα στον Βοτανικό «ίσης αξίας με τη Λεωφόρο» πληρωμένο στο σύνολο του από το κράτος, χωρίς καμία επιβάρυνση του ίδιου και των συνεταίρων του στο fund και χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Γιατί; Επειδή ο Παναθηναϊκός έχει ιστορία!!!
Αναρωτιέμαι καλόπιστα: Αν όλα αυτά τα καταπληκτικά και τα υπέροχα περί την επένδυση στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, όπου και αν κατασκευαστεί και όσα τμήματα του συλλόγου και αν καλύψει, τα σκέφτηκε και τα κοστολόγησε με ένα σημαντικό ποσό ο κ. Δρακωτός, που επιθυμεί να αγοράσει την εταιρεία, γιατί να μην το κάνει κι ο κ. Αλαφούζος που την ελέγχει; Στο πηγάδι κατούρησε; Δηλαδή η αλεπού εκατό, τ’ αλεπουδάκια εκατόν ένα;
Προφανώς όχι. Ο κυρ Γιάννης και έξυπνος επιχειρηματίας είναι και πολύ καλούς συμβούλους έχει, άρα η απάντηση του ότι αναζητεί συνεταίρους ( με όρους συγκεκριμένους και σαφείς και με την πρωτοκαθεδρία δική του, έτσι προκύπτει από τις απαντήσεις του κ. Δρακωτού) δείχνει ότι, ούτε είναι, ούτε πρόκειται να παραστήσει το κορόιδο, ούτε έκανε υπομονή (και κάνει ακόμη) τόσα χρόνια λοιδορούμενος, απειλούμενος, εκβιαζόμενος για να εμφανιστεί ένα αμερικάνικο fund να του πάρει τη μπουκιά από το στόμα τώρα που έφτασε η μεγάλη ώρα και είναι έτοιμος ο ίδιος να διαχειριστεί δεκάδες εκατομμύρια δημόσιου χρήματος.
Και ο κ. Αλαφούζος την ιστορία του Παναθηναϊκού επικαλείται στις επαφές του με την πολιτεία και τους διάφορους φορείς της, άρα είναι κομματάκι δύσκολο να την εγκαταλείψει στα χέρια οποιουδήποτε κ. Δρακωτού όσα εκατομμύρια δολάρια και αν κουβαλάει.
Προτάσεις, σαν του κ. Δρακωτού ( όπως αχνοφαίνεται διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις) αυτή την περίοδο, που γύρω από τον Παναθηναϊκό εξελίσσεται ένα πολύ μεγάλο επενδυτικό σχέδιο, πρέπει να είναι πολύ μεγάλες για να θεωρηθούν ελκυστικές, ειδικά όταν ο ιδιοκτήτης δεν είναι άστεγος ή πειναλέος.
Δεν είναι κακό να συμβαίνει, ο καπιταλισμός έτσι λειτουργεί και οποιανού του αρέσει. Απλώς, σε όλη αυτή τη διαδικασία, που εξελίσσεται με όρους αγοράς και επενδύσεων σε υποδομές, είναι αστείο (για να μην πω τραγικό) να επικαλείται ο καθένας με μια τρομακτική ευκολία την ιστορία του Παναθηναϊκού, ως βάση για να εξυπηρετηθούν υποθέσεις real estate με δημόσιο χρήμα.
Για να συνεννοηθούμε: Πουθενά σε όλη αυτή την ιστορία που εξελίσσεται (θα εμφανιστούν και νέα επεισόδια) δεν υπάρχει ο Παναθηναϊκός. Η ομάδα, το παρόν της, το μέλλον της, οι ανάγκες της, οι προοπτικές της δεν υπάρχουν ή έχουν ακυρωθεί μπροστά στα μεγαλεπήβολα σχέδια real estate που διαμορφώνονται εντός και εκτός της αγοράς από το ψυχρό και ανιστόρητο επενδυτικό κεφάλαιο με άξονα το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού.
Πρόκειται για την απόλυτη αιχμαλωσία. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να ασχοληθεί σοβαρά με τον Παναθηναϊκό, να επενδύσει στην ομάδα, να ρισκάρει για να τον καταστήσει εκ νέου πρωταγωνιστή, ανεξάρτητα από το γήπεδο και το συνολικό επενδυτικό σχέδιο. Είναι κατάντια.