Η αγωνιστική δράση στη «φούσκα» μπορεί να επέστρεψε, ωστόσο το παιχνίδι εξακολουθεί να μοιάζει μικρότερο από αυτό που συμβαίνει αυτή την περίοδο στην Αμερική, επηρεάζοντας άμεσα και το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου.
Οι Μπακς, με πρωτοβουλία των οποίων ξεκίνησε την Τετάρτη το μποϊκοτάζ των play off, εξασφάλισαν την παρουσία τους στα ημιτελικά της Ανατολής, νικώντας με 118-104 τους Ορλάντο Μάτζικ. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν ιδιαίτερα συναισθηματικά φορτισμένος πριν από την έναρξη της αναμέτρησης, δακρύζοντας στη διάρκεια του ενός λεπτού σιγής που κρατήθηκε προς τιμήν των Λουτ Όλσον, Κλίφορντ Ρόμπινσον και του Black Panther, Τσάντγουικ Μπόζμαν, μπαίνοντας ωστόσο στον αγωνιστικό χώρο οδήγησε την ομάδα του στη νίκη με 28 πόντους (8/11 δίποντα, 3/6 τρίποντα, 3/5 βολές) και 17 ριμπάουντ.
Μετά την αναμέτρηση, ο Έλληνας σταρ των Μπακς είχε την ευκαιρία να μιλήσει για όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες, καθώς και την ανησυχία που τον κάνει να νιώθει για την ασφάλεια του γιου του η αστυνομική βία απέναντι σε Αφροαμερικανούς:
«Καταφέραμε να βρούμε το τηλέφωνο της οικογένειας του Τζέικομπ Μπλέικ) μέσα σε περίπου τριάντα λεπτά. Ενωθήκαμε ως ομάδα, καθίσαμε γύρω γύρω σε ένα κύκλο και μιλήσαμε με τον πατέρα του, ο οποίος έκλαιγε όταν μας έλεγε πόσο σημαντικό ήταν για εκείνον και την οικογένειά του αυτό που κάναμε εκείνη τη μέρα, κι αυτό για μένα είναι σημαντικότερο από το μπάσκετ. Προφανώς υπάρχουν αγώνες που πετυχαίνεις 30, 35, 50 πόντους ή οτιδήποτε τέτοιο, αλλά αυτό είναι κάτι που θυμάσαι. Ο τρόπος που νιώσαμε, θα το θυμόμαστε για το υπόλοιπο της ζωής μας», είπε ο Αντετοκούνμπο και θυμήθηκε την πρώτη του σεζόν στο NBA:
«Ο Καρόν Μπάτλερ μου έλεγε όταν περπατάω στον δρόμο να μην φοράω κουκούλα. Εγώ τον ρωτούσα γιατί να κάνω κάτι τέτοιο, κι εκείνος μου απαντούσε “απλά βγάζε την κουκούλα”. Αυτό συνέβη στην πρώτη μου σεζόν στο ΝΒΑ. Δεν το καταλάβαινα τότε, αλλά τώρα το καταλαβαίνω απόλυτα».
Μετά από επτά χρόνια ζωής εδώ και μεγαλώνοντας πλέον μαζί με τον αδελφό μου, κάνω συζητήσεις μαζί του. Κάνω συζητήσεις με τους συμπαίκτες μου. Είναι δύσκολα. Ο κόσμος φοβάται να περπατήσει στους δρόμους εξαιτίας του χρώματος του δέρματός του. Φοβάσαι για τη ζωή σου. Πριν από μερικούς μήνες, έγινα πατέρας και είχα μια συζήτηση με τη σύντροφό μου, που ήταν τρομακτική. Κι αυτό γιατί είναι τρομακτικό να μεγαλώνεις το παιδί σου και να έχεις οικογένεια εδώ. Δεν νιώθω ότι θα έπρεπε να φοβάμαι ανά πάσα στιγμή επειδή ο γιος μου και η οικογένειά μου περπατούν στον δρόμο. Δεν θα έπρεπε να φοβάμαι κάτι τέτοιο».