Η Εθνική μας ομάδα υδατοσφαίρισης των Γυναικών επέστρεψε προχθές Πέμπτη (14/5) στις προπονήσεις, στο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ. Η επανεκκίνηση των δράσεων του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος έγινε με την εφαρμογή της πρώτης φάσης χαλάρωσης των μέτρων κατά της πανδημίας του covid-19 στον αθλητισμό και συγκεκριμένα για τους επίλεκτους διεθνείς που έχουν προκριθεί ή διεκδικούν την πρόκρισή τους στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο.
Η προπόνηση πραγματοποιείται σύμφωνα με το ειδικό υγειονομικό πρωτόκολλο που έχει οριστεί από τον ΕΟΔΥ και σε δύο γκρουπ. Η Έλενα Ξενάκη, φουνταριστός της Εθνικής ομάδας και της Βουλιαγμένης, με τις σημερινές δηλώσεις της στην επίσημη ιστοσελίδα της ΚΟΕ, δίνει το κλίμα που επικράτησε κατά την επανασύνδεση των διεθνών και του προπονητικού τιμ. Περιγράφει το περίεργο και ιδιαίτερο συναίσθημα της επαφής με το νερό της πισίνας, μετά από αποχή σχεδόν δύο μηνών που, όπως λέει χαρακτηριστικά, «είναι σα να πέφτεις σε μέλι και προσπαθείς να κολυμπήσεις». Μιλάει ακόμα για τη μετάθεση των Ολυμπιακών αγώνων και κατ’ επέκτασιν του προλυμπιακού τουρνουά, που βόλεψε την ομάδα για την καλύτερη προετοιμασία της. Κάνει το σχόλιό της για τη χαμένη χρονιά στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις, ενώ δηλώνει υπέρμαχος της επανεκκίνησης και ολοκλήρωσης των εγχώριων πρωταθλημάτων. Διότι, όπως ισχυρίζεται, ο αθλητισμός, ως μέρος της ζωής μας, πρέπει να πάρει μπρος.
Αναλυτικά οι δηλώσεις της Έλενας Ξενάκη:
«Η αλήθεια είναι πως περάσαμε μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Εγώ προσωπικά είχα πάρα πολλά χρόνια να κάνω αποχή δύο μηνών από την πισίνα. Συγκεκριμένα, από τότε που ήμουν 13 χρονών. Από την άλλη, σκέπτομαι, ίσως και να μου χρειαζόταν αυτό μετά από τη δύσκολη χρονιά που πέρασε. Τις πρώτες 15 μέρες της καραντίνας, λοιπόν, ξεκουράστηκα και χαλάρωσα, αλλά μετά επιθυμούσα διακαώς να γυρίσω στις προπονήσεις, να δω τις φίλες μου και συναθλήτριές μου και να συνεχίσουμε να προπονούμαστε σκληρά για την επίτευξη του στόχου, δηλαδή της συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η επιστροφή στις προπονήσεις στο κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ γίνεται με την τήρηση των αυστηρών κανόνων του υγειονομικού πρωτοκόλλου. Υπάρχει λίστα με τα ονόματά μας στην είσοδο, όπου γίνεται ο πρώτος έλεγχος. Γίνονται σε δύο γκρουπ. Θέλαμε πολύ να αγκαλιαστούμε μεταξύ μας, να φιληθούμε, αλλά συγκρατηθήκαμε. Δεν το κάναμε. Είμαστε μαζί, όμως και πάλι μετά από δύο μήνες. Κι είμαστε χαρούμενες που μπήκαμε και πάλι στο νερό. Κι αυτό μας έχει εκτοξεύσει κυρίως ψυχολογικά.
Κάνουμε περίπου μιάμιση ώρα προπόνηση, προσπαθώντας να ανακτήσουμε τη φυσική μας κατάσταση. Μόνο κολύμπι, χωρίς μπάλα. Στο άθλημά μας, που είναι άθλημα του νερού, χάνεις πολύ εύκολα τη φυσική σου κατάσταση και είναι δύσκολο ξαναβρείς τον εαυτό σου. Χαρακτηριστικά, για να καταλάβετε, είναι σαν να πέφτεις σε μέλι και προσπαθείς να κολυμπήσεις. Θα πρέπει, όμως, να ξαναβρούμε σύντομα τους ρυθμούς μας.
Στις συζητήσεις μεταξύ μας προβληματιζόμαστε για την όλη κατάσταση και αναρωτιόμαστε αν θα γίνουν τελικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες, καθώς εκφράζονται φόβοι από τους αρμόδιους πως αν δεν βρεθεί εμβόλιο ή φάρμακο υπάρχει η πιθανότητα μη διεξαγωγής τους. Ελπίζουμε ότι δεν θα γίνει αυτό και οι κόποι μας δεν θα πάνε χαμένοι.
Αν όλα πάνε καλά, πάντως, και γίνουν, πρέπει να πω ότι για μας μας βόλεψε κατά κάποιο τρόπο αυτή η μετάθεση των Ολυμπιακών αγώνων και κατ’ επέκτασιν του προολυμπιακού. Γιατί θα γνωριστούμε καλύτερα με τον νέο προπονητή και τη νοοτροπία του, καθώς έχουμε πλέον όλον χρόνο προσαρμογής που απαιτείται.
Όσον αφορά στην απόφαση για την ακύρωση των ευρωπαϊκών κυπέλλων συλλόγων, νομίζω ήταν πολύ βιαστική. Ελήφθη στην αρχή της καραντίνας και πιέστηκαν να την πάρουν. Αν αναλογιστούμε τις συνέπειες της πανδημίας στις άλλες μεγάλες χώρες, πάντως, -καθώς εμείς ευτυχώς δεν πληγωθήκαμε πολύ- ίσως τελικά να ήταν και σωστή».
ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΠΡΟΣ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
«Για τα πρωταθλήματα στην Ελλάδα, εμείς όλες θέλουμε να επανεκκινήσουν και να ολοκληρωθούν. Σύνθημά μας είναι ότι ο αθλητισμός ο πρέπει να πάρει μπρος γιατί είναι σημαντικό μέρος της ζωής. Όπως, λοιπόν, επανέρχονται όλoι οι υπόλοιποι τομείς, θα πρέπει να επανέλθουν και οι αθλητικές εκδηλώσεις, προσεχτικά και τηρώντας τα πρωτόκολλα».
Η Έλενα καταλήγει με μια τοποθέτηση σχετικά με τις κοινωνικές διαστάσεις της πανδημίας και τη δική της οπτική: «Όχι δεν φοβάμαι τον κορωνοϊό. Διότι αν προσέχεις δεν έχεις πρόβλημα να κολλήσεις. Φοβάμαι, όμως, τις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες που μπορεί να επιφέρει. Στην Ελλάδα ελήφθησαν έγκαιρα και σωστά τα μέτρα προστασίας. Προέχει η υγεία. Όμως, τα προβλήματα στη ζωή και την οικονομία δεν θα λείψουν. Μακάρι, με τη δουλειά και την αρωγή της Πολιτείας, να επανέλθουμε σύντομα στην κανονικότητα».