Γιώργος Βασιλακόπουλος. Ο άνθρωπος που εν έτει 2020 παραμένει ακόμη το αφεντικό του ελληνικού μπάσκετ στην Ελλάδα. Του «φάρου», όπως είχε πει – δυστυχώς, όχι αστειευόμενος – ο άλλοτε υπουργός Σταύρος Κοντονής. Ο άνθρωπος που συστήνεται ως πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης και καθ’ ύλην αρμόδιος για την εθνική μας ομάδα, ουσιαστικά δε γνωρίζει τι ισχύει με τον άνθρωπο που υποτίθεται ότι συμφώνησε για να την προπονεί από το καλοκαίρι κι έπειτα. Ή ντρέπεται να μας το αποκαλύψει…
Μιλώντας στον Sport24 Radio, ο Γ. Βασιλακόπουλος ρωτήθηκε για τον Ρικ Πιτίνο, ο οποίος από σήμερα αποτελεί και τυπικά παρελθόν από τον Παναθηναϊκό. Η απάντησή του ήταν εξοργιστική και θα συνιστούσε λόγο παραίτησης αν ήμασταν σε μια κανονική χώρα και μεσολαβούσε η ανάλογη κατακραυγή. Η εθνική που κάποτε ήταν μια από τις κορυφαίες του κόσμου, η εθνική που έχει τον MVP του NBA στις τάξεις της δε γνωρίζει ποιος θα είναι ο προπονητής της το καλοκαίρι, αφού αυτός που υποτίθεται ότι είχε συμφωνήσει να την αναλάβει (και… αμισθί μάλιστα) την έκανε για Αμερική και μάλιστα βρήκε και νέο συμβόλαιο. «Θα δούμε», «δεν θα ήθελα να μιλήσω για τον Πιτίνο» και υπεκφυγές ανθρώπου που είτε τα έχει χαμένα, είτε τα έχει κάνει μούσκεμα. Με άλλα λόγια, καληνύχτα κύριε Βασιλακόπουλε…
Διαβάστε όσα είπε ο απερχόμενος πρόεδρος της ΕΟΚ στην εκπομπή «Είναι να γελάει κανείς»:
Για το προολυμπιακό τουρνουά και τον Ρικ Πιτίνο: «Δεν νομίζω ότι θα γίνει προολυμπιακό. Δεν υπάρχει χρόνος, ουδείς μπορεί να μας πει ότι τον Μάιο θα έχει περάσει αυτή η περιπέτεια. Κοιτάξτε, δεν θα ήθελα να μιλήσω για τον Πιτίνο, πρέπει να ξεπεράσουμε την τεράστια οικονομική και πολιτιστική κρίση. Εκείνο που με ανησυχεί σε αυτή τη φάση είναι ότι η FIBA απέχει απ’ όλα αυτά. Θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί, αλλά είναι ουραγός στα γεγονότα. Δεν είναι σωστό να μένει αμέτοχη και να παρακολουθεί από μακριά. Εμείς ήμασταν οι πρώτοι που προχωρήσαμε σε αναβολή όλων των πρωταθλημάτων, η ΕΟΚ βγήκε μπροστά και μετά ακολούθησαν και οι άλλοι. Να δούμε, δεν έχει σχέση η παρουσία του Πιτίνο στον Παναθηναϊκό, άλλωστε η Εθνική προηγήθηκε. Κάθε πράγμα στον καιρό του».
Για τον φιλέλληνα Μπορισλαβ Στάνκοβιτς: «Μέσα σε αυτό το πλαίσιο που μας έχουν επιβάλλει οι κορωνοϊοί, είμαι καλά. Ο Στάνκοβιτς ήταν η μεγαλύτερη μορφή του παγκόσμιου μπάσκετ, όχι μόνη στην Ευρώπη. Κυριαρχούσε παγκοσμίως, ακόμη και στις ΗΠΑ. Εχετε κάνει ένα λάθος, το ΝΒΑ είναι μια επιχείρηση που δρα στην Αμερική, έχει καλά αποτελέσματα, αλλά δεν είναι το αντίστοιχο του παγκοσμίου μπασκετ. Ηταν ένας άνθρωπος που έπιανε το μυαλό του. Ο Στάνκοβιτς με είχε προτείνει από το 1986 για το ευρωπαϊκό γραφείο της FIBA, η FIBA Europe δημιουργήθηκε πολύ αργότερα επί προεδρίας μου.
Τον είχα πάει να δει το υπό ανέγερση ΣΕΦ για να πάρουμε μια μεγάλη διοργάνωση στην Ελλάδα. Καθίσαμε σε μια ταβέρνα, τον έβαλα να βλέπει το υπό ανέγερση στάδιο. Είχε προηγηθεί μια συζήτηση και μόλις το είδε, ήταν πανέξυπνος άνθρωπος, μου λέει “τι γίνεται εδώ πέρα με αυτόν τον όγκο στη θάλασσα επάνω;”. Του απάντησα ότι μόλις τελειώσουμε το γεύμα μας θα πάμε με τα πόδια, 300 μέτρα ήταν, για μια βόλτα. Είχα ειδοποιήσει, μας περίμεναν, μπήκαμε μέσα, είδε ότι ήταν ένας χώρος μεγάλος και του είπα ότι θα μπει και το γήπεδο του μπάσκετ. Το ΣΕΦ ξεκίνησε για τον στίβο, για τους πανευρωπαϊκούς αγώνες του 1985. Ήταν 1984 όταν συμφωνήσαμε να ξεκινήσουμε με αγώνες μεγάλου ενδιαφέροντος και γι’ αυτό βάλαμε έναν τελικό ευρωπαϊκού, έπαιξαν ο Πέτροβιτς με αντίπαλο τον Όσκαρ. Ήταν ένας από τους τρεις-τέσσερις κορυφαίους αγώνες που έχω παρακολουθήσει. Ήταν μια πολύ μεγάλη διοργάνωση, έγινε μια πολύ μεγάλη διαφήμιση, ήταν το γήπεδο γεμάτο και όλοι τα έχασαν. Ήταν ένα γεγονός στο οποίο δεν συμμετείχε ελληνική ομάδα.
Ο Στάνκοβιτς ήταν φιλέλληνας, έμαθα πολλά από εκείνον, ήταν ενεργητικότατος και δημοκρατικότατος. Ήταν μια πολύ μεγάλη φυσιογνωμία. Η Ελλάδα ήταν σπίτι του, ήθελε πάντα θάλασσα, του άρεσε το Παλαιό Φάληρο, φτάσαμε στη Βάρκιζα που του άρεσε πάρα πολύ. Η πλαζ τον εξυπηρετούσε για να κάνει μπάνια και ηλιοθεραπείες με τη γυναίκα του. Βρήκαμε ένα ωραίο διαμέρισμα σε τιμή κατάλληλη και κάθε καλοκαίρι ερχόταν και έμενε δύο-τρεις μήνες. Και φέτος ήθελε να έρθει, αλλά δεν του επέτρεπαν τα πόδια και το σώμα του. Αυτός καθιέρωσε το ευρωπαϊκό των συλλόγων, έκανε το παγκόσμιο κύπελλο μια μεγάλη πραγματικότητα, όπου κι αν έγινε, έτυχε μεγάλης υποδοχής του φίλαθλου κοινού. Ανέβασε το επίπεδο του μπάσκετ από πλευράς απήχησης, τρομακτικά. Συναγωνιζόταν το ποδόσφαιρο σχεδόν σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Ήταν αεικίνητος, δεν έλυνε τα ζητήματα από το τηλέφωνο, γύριζε δέκα φορές τον χρόνο τον κόσμο, μιλούσε επτά γλώσσες αλλά ήταν και ταπεινός. Μιλούσε σε όλο τον κόσμο, ακόμη και με τους δημοσιογράφους. Ήταν εύκολο να μιλήσεις μαζί του, δεν είτε τουπέ.
Στο παγκόσμιο συνέδριο στο Λονδίνο έκανε την εισήγηση να έρχονται οι Αμερικανοί NBAers στους ολυμπιακούς αγώνες. Είπε ότι έπρεπε να παίζουν στα παγκόσμια πρωταθλήματα και τα ολυμπιακά τουρνουά οι καλύτεροι παίκτες στον κόσμο. Δεν τον ενδιέφερε αν ήταν ερασιτέχνες ή επαγγελματίες. Αυτό ήταν το επιχείρημά του και γι’ αυτό κέρδισε όλες τις εντυπώσεις. Λίγο πολύ, έλεγε, ότι είναι όλοι αμειβόμενοι. Δεν έκανε διαχωρισμούς».