Κόμπι Μπράιαντ. Ένας θρύλος του παγκοσμίου μπάσκετ έφυγε από τον κόσμο με την κόρη του, Τζιάνα, μετά από συντριβή του ελικοπτέρου του, μαζί με άλλα επτά άτομα. Τα νέα του θανάτου του γρήγορα έγιναν γνωστά και όλος ο κόσμος, αθλητικός και μη, δεν ήθελε να πιστέψει την είδηση.
Ο άνθρωπος που συνδέθηκε με τον τρομερό Μάικλ Τζόρνταν, που τελείωσε την καριέρα του στο NBA όντας ο τρίτος σκόρερ της Λίγκας (33.643 πόντοι), που κέρδισε όσκαρ για την καλύτερη ταινία μικρού μήκους δεν είναι πλέον κοντά μας.
Ο Κόμπι Μπιν Μπράιαντ γεννήθηκε στη Φιλαδέλφια, στις 23 Αυγούστου 1978, αλλά στα έξι του χρόνια μετακόμισε με την οικογένεια του στην Ιταλία, μιας και ο πατέρας του Τζόε Μπράιαντ άφησε τον μαγικό κόσμο του NBA και επέλεξε να βρεθεί στο ιταλικό πρωτάθλημα. Ο Μπράιαντ πέρασε έτσι τα επόμενα οκτώ χρόνια της ζωής του στην Ιταλία. Εκεί ήταν που έμαθε μπάσκετ, όπως ο ίδιος είχε παραδεχθεί σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Βαγγέλη Ιωάννου το 2007.
Φτάνοντας στα 18 του χρόνια και έχοντας εξαιρετικούς βαθμούς στο γυμνάσιο, μπορούσε να επιλέξει όποιο κολέγιο ήθελε ο ίδιος, αλλά ο Mamba δεν ήταν φτιαγμένος για αυτό. Βλέπετε από νωρίς η ζωή τον έβαλε στο μονοπάτι των κορυφαίων και στο draft του 1996 επιλέχθηκε από τους Σάρλοτ Χόρνετς, οι οποίοι ωστόσο, τον έκαναν ανταλλαγή στους Λος Άντζελες Λέικερς.
Η ιστορία από εδώ και πέρα γνωστή. Πέντε πρωταθλήματα NBA (2000-2002, 2009, 2010), δύο φορές MVP των τελικών (2009, 2010), MVP της Λίγκας (2008), δύο φορές κορυφαίος σκόρερ της σεζόν (2006, 2007), επιλέχθηκε 18 φορές για να συμμετέχει στο All Star Game και κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια με την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ στους Ολυμπιακού Αγώνες του 2008 και του 2012.
Ο Κόμπι ήταν ένας τρομερός αθλητής που είχε τεράστια γνώση πάνω στο άθλημα του μπάσκετ, μπορούσε να μαθαίνει ξένες γλώσσες για να κάνει trash talk στους αντίπαλους παίκτες, με ένα μοναδικό πνεύμα ανταγωνισμού και συναγωνισμού.
Ο Mamba ήταν ο μοναδικός μπασκετμπολίστας που μπορούσε να φτάσει τα στάνταρ που είχε ανεβάσει ο Μάικλ Τζόρνταν και μάλιστα να αναγκάσει ορισμένους να πουν, ότι είναι ίσως ο κορυφαίος παίκτης που έχει περάσει ποτέ από τα παρκέ, παγκοσμίως.
Και πώς να μπορέσει κανείς να μην κάνει μία τέτοια σύγκριση όταν έβαζε τους 81 πόντους με τους Ράπτορς (2006) ή όταν ευστοχούσε στο buzzer beater κόντρα στους Φοίνιξ Σανς; Πώς να μην πει κανείς κάτι τέτοιο όταν εκτέλεσε τις βολές του (και ευστόχησε) τραυματίας;
Ο θάνατος του Κόμπι Μπράιαντ μπορεί να μπει δίπλα σε εκείνους του Ντράζεν Πέτροβιτς και του Άιρτον Σένα, ανθρώπων που δεν θα έπρεπε να έχουν φύγει τόσο νωρίς από την ζωή. Αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν μία διαφορετική κατάληξη, μία κατάληξη που θα άξιζε και θα άρμοζε στην προσφορά τους στον παγκόσμιο αθλητισμό.
Τα μαντάτα της ανύποτης αυτής τραγωδίας γίνονται ακόμα χειρότερα, όταν βλέπει κανείς βίντεο σαν και αυτό, όπου ο Κόμπι βοηθά με την κυκλοφορία σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα.
A month ago in Newport Beach Kobe witnessed a major accident and stayed to comfort victims and redirect traffic until help arrived
Mamba Mentality, forever 🕊 #8 #24 https://t.co/wewykSn5J0
— braves grief counselor (@sheabooskyy) January 26, 2020
Τα λόγια χάνουν κάθε τους αξία όταν πρέπει να μιλήσουμε για τον Κόμπι Μπράιαντ. Ένα μόνο αξίζει να πούμε: «Οι ήρωες έρχονται και φεύγουν, όμως οι μύθοι κρατάνε για πάντα». Ο Κόμπι θα είναι για πάντα στο πάνθεoν του παγκόσμιου μπάσκετ, στην καρδιά κάθε μπασκετόφιλου, κάθε ανθρώπου που συνδέθηκε έστω και στο ελάχιστο με αυτό που πρέσβευε ο Mamba. Το πνεύμα του νικητή. Τη θέληση για διάκριση. Την ασταμάτητη δουλειά. Το πνεύμα του ανταγωνισμού.
Αν αυτά φανούν σε κάποιον υπερβολικά, ας δούμε πως αντιμετώπισαν τον θάνατο του οι ομάδες που αγωνίστηκαν ανήμερα της τραγωδίας. Κάθε ομάδα έκανε παράβαση 8 ή 24 δευτερολέπτων στο ξεκίνημα κάθε αγώνα. Ο Ντοκ Ρίβερς μίλησε στην κάμερα με τη φωνή του να «σπάει» κάθε φορά που έπρεπε να πει κάτι.
“He had that DNA that very few athletes can ever have.”
-Doc Rivers on Kobe Bryant. (via @NBATV) pic.twitter.com/cFvM5dotCU
— NBA on TNT (@NBAonTNT) January 26, 2020
Ο Γιάννης Αντεοτκούνμπο απενεργοποίησε όλα του τα social media. Ο Τρε Γιανγκ ξεκίνησε τον αγώνα των Χοκς φορώντας το νούμερο 8. Ο Ντουέιν Γουέιντ έκανε λόγο για την πιο λυπηρή ημέρα όλης της ζωής του. Ο ΛεΜπρόν Τζέιμς έμαθε για τον θάνατο του Κόμπι όταν βγήκε από το αεροπλάνο και ήταν συντετριμμένος.
Ο Κόμπι Μπράιαντ ήταν πατέρας, σύζηγος, μέντορας, πρωταθλητής, νικητής, μαχητής και πάρα πολλά άλλα. Το κενό που άφησε πίσω του, ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας στη μετά-Τζόρνταν εποχή, είναι τεράστιο.
Στην ακαδημία του πάρα πολλοί αστέρες του NBA βρήκαν… καταφύγιο το καλοκαίρι, για να δουλέψουν μαζί του πάνω στο παιχνίδι τους. Ο Μπράιαντ ήταν ένας άνθρωπος που βοηθούσε, όποιον του το ζήταγε και ο τρόπος με τον οποίο έφυγε ο Mamba αφήνει μία μεγάλη πίκρα σε όλους όσους μεγάλωσαν μαζί του.
Ωστόσο, όπως είχε πει και ο ίδιος σε δηλώσεις του: «Πέρνα καλά. Ευχαριστήσου τη ζωή. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είσαι κάτω ή να μην έχεις κουράγιο. Πρέπει να συνεχίσεις να πηγαίνεις μπροστά. Βάλε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, χαμογέλα και συνέχισε να προχωράς».
Ο καλύτερος τρόπος για να τιμηθεί το έργο και η ζωή του Κόμπι Μπράιαντ είναι το μπάσκετ. Είναι οι στιγμές που όταν παίζεις με τους φίλους σου και σουτάρεις ένα fade away, φωνάζεις «Kobe for the win….». Έτσι, όπως ζει ο Ντράζεν και ο Σένα (μέσα από τους θρύλους που δημιούργησαν γύρω από το όνομά τους), έτσι θα ζει για πάντα και ο Κόμπι.
Τα τελευταία τρία λεπτά του στο NBA:
Υ.Γ. Είναι κρίμα τέτοια λυπηρά γεγονότα να μας θυμίζουν ότι η ζωή είναι μικρή. Όπως είπε και ο Τζέι Γουίλιαμς σε εκπομπή: «Σήμερα είναι μία πολύ λυπηρή μέρα. Αν είστε μαζί με κάποιον και έχετε οποιοδήποτε θέμα, μικρό ή μεγάλο. Αφήστε αυτά τα σκατά να περάσουν. Δεν έχει σημασία. Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία. Είναι για τη ζωή. Κάθε λεπτό που έχουμε ένα πολύτιμο. Γιατί όλα μπορούν να χαθούν στην τύχη».
Υ.Γ2. Θυμηθείτε το γράμμα του Κόμπι Μπράιαντ προς το μπάσκετ. Και εμείς θα αγαπάμε τον «Black Mamba» για πάντα!
«Αγαπημένο μου μπάσκετ,
Από τη στιγμή που φόρεσα τις κάλτσες του πατέρα μου και ξεκίνησα νοητά να εκτελώ νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως ένα πράγμα ήταν αληθινό. Σε ερωτεύθηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα. Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου. Ήμουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε έντονα. Δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει τρέχοντας από αυτό. Έτρεξα πάνω κάτω σε κάθε παρκέ για να κυνηγήσω κάθε μπαλιά. Μου ζήτησες να παλέψω και σου έδωσα την καρδιά μου γιατί μου προσέφερες πολλά περισσότερα.
Έπαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά κι επειδή ΕΣΥ με φώναζες. Εκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο ζωντανός, όσο εσύ με άφησες να νιώσω. Έδωσες σε ένα εξάχρονο παιδί το Laker Dream και για πάντα θα σε αγαπώ. Όμως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο αρρωστημένα για πολύ ακόμα. Αυτή τη χρονιά, είναι ό,τι μου έχει απομείνει για να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου θα το διαχειριστεί, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω αντίο.
Και είμαι εντάξει. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις. Θέλω να το γνωρίζεις τώρα, ώστε και οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απόμεινε. Τα καλά και τα άσχημα. Δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε.
Γνωρίζουμε και οι δυο, πως ό,τι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις γυρισμένες κάλτσες, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία και τα πέντε δευτερόλεπτα. Η μπάλα είναι στα χέρια μου. 5… 4… 3… 2… 1
Πάντα θα σε αγαπώ,
Kobe»
https://www.youtube.com/watch?v=ziUc0OCDmoU&feature=emb_title