Η αγάπη του για τον Γιόχαν Κρόιφ και το σκάκι, η έμφαση που δίνει στις ακαδημίες και το ελκυστικό ποδόσφαιρο με κατοχή μπάλας. Ο Ανδρέας Καταχανάς γράφει για τον νέο μαέστρο της Μπαρτσελόνα, Κίκε Σετιέν.
Καμιά φορά οι συγκυρίες μπορεί να αποβούν πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσες στο ποδόσφαιρο. Είναι να τρελαίνεσαι με το πώς ο Κίκε Σετιέν έμεινε χωρίς ομάδα το καλοκαίρι μετά από τέτοια εξαιρετική δουλειά στην Μπέτις.
Ευτυχώς τελικά του βγήκε σε καλό: Ξαφνικά εν μια νυκτί (οκ, εντάξει, μεσημέρι ήταν) του προτάθηκε να αναλάβει την Μπαρτσελόνα, κάτι που δε θα γινόταν αν ο Τσάβι άφηνε την Αλ Σαντ για να επιστρέψει νωρίτερα από το αναμενόμενο και ο Ποκετίνο δεν είχε εκφραστεί με φοβερά λόγια αγάπης για την Εσπανιόλ (άρα θα δεχόταν να προπονήσει την παρέα του Μέσι).
Empieza la era @QSetien ? pic.twitter.com/nrmwXWpIWu
— FC Barcelona (@FCBarcelona_es) January 14, 2020
Για έναν σκακιστή (τρελαίνεται να παίζει σκάκι για να αποφορτίζεται και τον βοηθά στην ανάλυση) σαν τον Σετιέν που τα τελευταία χρόνια έχει καταγράψει ρεκόρ σε ποσοστό κατοχής μπάλας σε αναμέτρηση της La Liga (το υπέρ της Μπέτις 82,4% κόντρα στη Λεγανές), η Μπαρτσελόνα φαντάζει ο καλύτερος προορισμός.
Γιατί; Αρκεί να γυρίσει κανείς το ημερολόγιο σχεδόν μια δεκαετία πίσω για να βρει την απάντηση. Τότε που οι Καταλανοί δε… φοβόντουσαν όπως τώρα την μπάλα (οκ, λίγο υπερβολή αυτό, αλλά χρειάζεται στην προκειμένη περίπτωση).
Εδώ και πολλά χρόνια, η Μπαρτσελόνα έχει χάσει την ταυτότητα της. Σε όλα τα επίπεδα. Ασφαλώς και όλα ξεκινούν από τη διοίκηση. Αυτή χρεώνεται τις λανθασμένες επιλογές, αυτή χρεώνεται το γεγονός πως τα φυτώρια έχουν… διακοσμητική χρήση και έρχονται παίκτες σαν τον Γκριεζμάν.
ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΙΣ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ
Προφανώς και δεν είναι όλα τα παιδιά που βρίσκονται στις ακαδημίες ενός συλλόγου ικανά να σταθούν στη μεγάλη ομάδα των πολλών απαιτήσεων. Αν όμως τα απαξιώνεις πριν καν τα δεις, ε τότε μην περιμένεις να θεωρείσαι η «ρομαντική» Μπαρτσελόνα των μακρινών πια ετών.
Ο Κίκε Σετιέν δίνει βαρύτητα και ευκαιρίες σε παιδιά από τις ακαδημίες. Επί ημερών του στην Μπέτις το ντεμπούτο τους με την πρώτη ομάδα έκαναν οι Ζούνιορ, Φαμπιάν Ρουίθ, Χούλιο, Φράνθις και Λορέν Μορόν, με τους δύο πρώτους να αποχωρούν αντί πολλών εκατομμυρίων για Μπαρτσελόνα (ανταμώνουν ξανά μετά από λίγους μήνες) και Νάπολι αντίστοιχα. Αξιοσημείωτη και η εξέλιξη του Μορόν που στη φετινή ομάδα των Ανδαλουσιάνων είναι ο πρώτος και πιο αξιόπιστος σκόρερ.
Εν ολίγοις, παιδιά σαν τον Ρίκι Πουτς, τον Κάρλες Πέρεθ, τον Φάτι, τον Αμπέλ Ρουίθ και τον Κογιάδο έχουν πολλές ελπίδες να βρουν σταθερό ρόλο στην Μπαρτσελόνα. Προσοχή: Δε σημαίνει πως ο Σετιέν θα τους έχει στην πρώτη ομάδα και θα απαιτήσει να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Είναι όμως κι αυτή μια θετική αλλαγή για μια ομάδα που έχει ξεχάσει τί σημαίνουν ακαδημίες. Και σίγουρα στους παλιότερους φίλους της Μπαρτσελόνα αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία και από τίτλους.
ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Η πρόσληψη του Κίκε Σετιέν φέρνει μια χαραμάδα ελπίδας στον σύλλογο. Αν ο Ισπανός καταφέρει να διαχειριστεί τις προσωπικότητες του συλλόγου και σηκώσει το βάρος, τότε θα πρόκειται για μια άκρως επιτυχημένη επιλογή. Οι Καταλανοί έχουν γεμίσει την τροπαιοθήκη τους, λείπει πια όμως το ωραίο ποδόσφαιρο. Εφόσον λοιπόν δεν τεθεί θέμα αποδυτηρίων, τότε ο Σετιέν είναι ικανός να βάλει τη σφραγίδα του παρουσιάζοντας μια άκρως ελκυστική ομάδα που θα κερδίσει όποιον παρακολουθεί το άθλημα.
«Το στυλ παιχνιδιού δεν είναι το πρόβλημα. Πρέπει να εκτελείς το σχέδιο σωστά, να καταλάβουν πλήρως οι παίκτες σου την ιδέα. Με οποιονδήποτε τρόπο μπορείς να χάσεις. Δεν έχεις να δικαιολογηθείς για τίποτα», υποστηρίζει ο κόουτς από το Σανταντέρ, ο οποίος πριν συμφωνήσει με τη διοίκηση της Μπέτις πριν 2,5 χρόνια ρώτησε: «Γιατί με θέλετε; Ξέρετε πως παίζουν οι ομάδες μου. Είστε σίγουροι πως αυτό θέλετε όλοι; Συμφωνείτε με αυτό ή αλλιώς δε συνεργαζόμαστε γιατί για να είμαι ξεκάθαρος δεν πρόκειται να αλλάξω. Αυτό το ποδόσφαιρο ξέρω, με το παιχνίδι να χτίζεται από τον τερματοφύλακα». Σας θυμίζει κάτι;
Αν η Λούγκο, η Λας Πάλμας και η Μπέτις μπορούσαν με το υλικό που είχαν να παίξουν ωραίο ποδόσφαιρο υπό τις οδηγίες του (είναι μέγας λάτρης του Γιόχαν Κρόιφ), τότε η Μπαρτσελόνα μπορεί και με το παραπάνω. Κι εδώ που τα λέμε, δε νομίζω πως αρέσει στους ποδοσφαιριστές να είναι παθητικοί, να δημιουργούν λίγες ευκαιρίες και να εξαρτώνται αποκλειστικά από τον (δαιμονισμένο) Μέσι.
Λίγη σημασία έχουν τα συστήματα και τα γύρω γύρω. Στην Μπέτις έπαιζε ένα 3-4-2-1 που του έδινε ισορροπία, επέτρεπε στους μπακ να δίνουν το πλάτος του γηπέδου και οι μέσοι μπορούσαν να κλείσουν καλύτερα τον άξονα και να κυκλοφορήσουν την μπάλα με μεγαλύτερη ηρεμία. Οι Μπάρτρα, Σίδνεϊ, Μαντί και Φεντάλ εξελίχθηκαν τρομερά στο κομμάτι του παιχνιδιού από πίσω, με την μπάλα στα πόδια, ήρεμη κυκλοφορία χωρίς βιασύνες και με μπόλικη δόση υπομονής.
«Υπάρχουν ομάδες που τα πάνε πολύ καλά χωρίς τη μπάλα, όμως θεωρώ ότι το 99% των ποδοσφαιριστών προτιμά να έχει τη μπάλα, όχι να την κυνηγάει. Όταν ο παίκτης την έχει, θα σου δώσει τον καλύτερο εαυτό του», τονίζει σε συνέντευξη του. Λίγοι είναι πια οι προπονητές που δε φοβούνται την μπάλα και θέλουν να το μεταδώσουν αυτό στους ποδοσφαιριστές τους. Δεν πρέπει να στηριχθούν και ανάλογα (από παίκτες και διοίκηση);
Πάντα όταν μια ομάδα δουλεύει σωστά και ο προπονητής έχει ηρεμία, στήριξε και χρόνο στο φινάλε ανταμείβεται. Ενδεικτικό το πρόσφατο παράδειγμα της Λίβερπουλ: Περνούσε όσα περνούσε τα τελευταία χρόνια. Πήγε ο Γιούργκεν Κλοπ, έβαλε στοπ στην παρελθοντολαγνεία, δε ζήτησε παικταράδες με το καλησπέρα, αξιολόγησε το ρόστερ, εξέλιξε παιδιά και έφτιαξε μια ομάδα που χαίρεσαι να τη βλέπεις να παίζει ποδόσφαιρο. Τελικά ανταμείφθηκε, πήρε τίτλους και βρίσκεται πολύ κοντά στο να πάρει η ομάδα του το πρωτάθλημα μετά από 30 χρόνια.
Κάτι ανάλογο πρέπει να συμβεί και στην περίπτωση του Σετιέν. Σύμφωνα με όσα λένε οι Ισπανοί, το επόμενο διάστημα η καρέκλα της Μπαρτσελόνα θα είναι… ηλεκτρική. Αν δεν πάρει τίτλο, είναι πιθανό να μη στηριχθεί μετά το καλοκαίρι και τότε είναι που θα μιλάμε για έγκλημα. Αλλά ας μην είμαστε απαισιόδοξοι. Βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του και αυτή τη στιγμή την περίμενε χρόνια. Πρέπει να πετύχει. Το οφείλει στον εαυτό του.