Η επιτομή της ξεφτίλας! Ένα συλλογικό κώλυμα εβδομήντα έξι (ζωή να ‘χουν) διαιτητών της πρώτης κατηγορίας αναγγέλθηκε δόξη και τιμή, κατατέθηκε με όλους τους τύπους, διασφαλίστηκε η επικοινωνιακή ανάδειξη του σε μια περίοδο «νεκρή» από ειδήσεις, «έπαιξε» στον πόλεμο των εντυπώσεων κι όταν ξεκαθαρίστηκε πως όσοι το κατέθεσαν «είναι κάτι μικρά κι αδύναμα ανθρωπάκια που παριστάνουν τους επιδρομείς» αποδείχθηκε πλήρως ο βασικός σχεδιασμός.
Οι διαιτητές χρησιμοποιήθηκαν ανενδοίαστα στο παιχνίδι της εξουσίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο από την ομάδα συμφερόντων που το ελέγχει και το χρησιμοποιεί για ίδιον όφελος, για να επιβεβαιωθούν οι συσχετισμοί και να σταλεί μήνυμα πως οι ποδοσφαιρικοί επιβήτορες δεν πρόκειται εύκολα να εγκαταλείψουν το δοχείο με το μέλι.
Γνώριζαν που θα καταλήξει η πολυδιαφημισμένη αποχή τους; Βεβαίως. Κάποιοι μάλιστα, οι βασικοί οργανωτές δηλαδή, είχαν σχεδιάσει από πριν τις εξελίξεις και είχαν περιγράψει τις δήθεν κόκκινες γραμμές. Οι υπόλοιποι είναι απλώς ενεργούμενα κι οι πλέον πονηροί περιμένουν να έρθει η σειρά τους να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη…
Σε τι στόχευε, στην ουσία και όχι σε όσα γραφικά δήθεν αναδεικνύονταν από τις ανακοινώσεις και τα περιβόητα mail που διακινούνταν στους διαιτητές, η αποχή της πλάκας στην οποία προχώρησαν;
Πριν από όλα στην προστασία της διαιτητικής ομάδας που ψυχρά, υπολογιστικά και εύκολα διαστρέβλωσε το αποτέλεσμα του αγώνα στο Βόλο σε τέτοιο βαθμό που να προκαλεί ευθέως γενικότερες υποψίες. Το μήνυμα είναι «κάνουμε ό,τι γουστάρει το αφεντικό της διαιτησίας και δεν λογαριάζουμε κανένα άλλο»… Κι επειδή στο μέλλον θα χρειαστούν και άλλες ανάλογες παρεμβάσεις τους παίρνουν τα μέτρα τους από τώρα.
Δεύτερο, στην ενίσχυση, ενόψει εξελίξεων, της ηγετικής ομάδας που ελέγχει σήμερα το σύστημα και διασφαλίζει το ακαταδίωκτο και την ποθούμενη ατιμωρησία. Οι διαιτητές μπήκαν στην εξίσωση εξουσίας κι έστειλαν παντού (και σε FIFA/UEFA) το μήνυμα πως οι ίδιοι είναι μέχρι θανάτου με το γκουβέρνο. Ξέρουν πολύ καλά τι τους περιμένει στην προοπτική μιας αλλαγής. Οι διαιτητές δεν θέλουν μεταφορά εξουσίας από την Ομοσπονδία στη Λίγκα.
Αισθάνονται ανασφαλείς σε μια τέτοια προοπτική γιατί χάνουν το βασικό τους στήριγμα, τον πρόεδρο της Ένωσης και τις συναλλαγές που προκύπτουν και τους περιλαμβάνουν.
Το θέμα είναι πως όλη αυτή η δήθεν αποχή με την γνωστή εκ των προτέρων κατάληξη, έστω κι αν δραματοποιήθηκε λίγο περισσότερο από άλλες ανάλογες, κατέληξε, όπως ήταν από την αρχή βέβαιο, στο προαναγγελθέν φιάσκο. «Καταστρόφα»…
Ο λόγος; Ο βασικός αποδέκτης όλης αυτής της φασαρίας, ο Ολυμπιακός, δεν τσίμπησε. Στην, καταφανώς προσχηματική, αποχή των διαιτητών παρέμεινε ψύχραιμος, δεν μπήκε στο παιχνίδι της συναλλαγής, έμεινε μακριά από στημένες συνεδριάσεις και αστείες συσκέψεις. Αφαίρεσε, δηλαδή, από τους εμπνευστές αυτού του διαιτητο-παραγοντικού τσίρκου το γήπεδο που είχαν αποφασίσει να παίξουν. Η ιστορία κατέρρευσε αμέσως.
Ταυτόχρονα, ανέδειξε το βασικό πρόβλημα που είναι η ποιότητα διαχείρισης της εξουσίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο κι ενημέρωσε κάθε ενδιαφερόμενο (με τις FIFA/UEFA στο σχετικό κατάλογο) ότι εμμένει στην άμεση και δραστική αντιμετώπιση του πυρήνα των προβλημάτων και δεν πρόκειται να αναλωθεί σε περιφερειακές συγκρούσεις.
Αυτή η επαναβεβαίωση του βασικού στόχου διέλυσε όλο τον σχεδιασμό για πολλά, μικρά και περιφερειακά μέτωπα που θα διασπούσαν τις ερυθρόλευκες δυνάμεις και θα αποπροσανατόλιζαν ενόψει των εξελίξεων.
Κάπως έτσι ο σχεδιασμός διαιτητών και ποδοσφαιρικών πατρώνων κατέληξε στην ξεφτίλα των mail, στον χαβαλέ της δήθεν ψηφοφορίας με άλλο, κάθε φορά, διακύβευμα και στην επάνοδο των επαναστατών του κώλου στο μαντρί με την ουρά στα σκέλια να κουβαλάνε ως κατάκτηση του υπέρτατου αγώνα κάτι αστείες, ακόμη και ως προτάσεις, υποσχέσεις.
Στην ουσία τώρα. Τι πέτυχαν οι διαιτητές με την «επανάσταση» που κήρυξαν και το τέλος στο οποίο αναγκαστικά οδηγήθηκαν; Νομιμοποίησαν, με τρόπο μεγαλοπρεπή, τη διαδικασία των αγωγών και των μηνύσεων εναντίον τους. Παραδέχθηκαν πως σωστά τους εγκαλούν ενώπιον της δικαιοσύνης κι ακόμη σωστότερα δεν κάνουν πίσω οι εγκαλούντες. Ε, ρε γλέντια!!!