Ένα πρωτοφανές περιστατικό κοινωνικού αποκλεισμού σημειώθηκε στις στρατιωτικές κατασκηνώσεις του Κέντρου Αποκατάστασης Απωλειών Υγείας (ΚΑΑΥ) Λεπτοκαρυάς, όταν ιερέας αρνήθηκε να κοινωνήσει παιδιά με πολλαπλές αναπηρίες με την αιτιολογία ότι «δεν καταλαβαίνουν» και γι’ αυτό «μπορεί να το φτύσουν».
Τα παιδιά παραθέριζαν στην κατασκήνωση «Νηρηίδες» του υπουργείου Εργασίας και θέλησαν με τη βοήθεια των συνοδών τους, να κοινωνήσουν μετά το πέρας της κυριακάτικης λειτουργίας. Ωστόσο, όπως καταγγέλλουν οι φροντιστές τους, ο ιερέας απέκλεισε την πιθανότητα κατηγορηματικά.
Η κ. Κλεοπάτρα Ελεσκέη, συνοδός των παιδιών, κατήγγειλε τα εξής:
Αποφασίσαμε σαν φορέας την Κυριακή 28 Ιουλίου στο πλαίσιο ένταξης των παιδιών και κοινωνικοποίησης, να πάμε να παρακολουθήσουμε την λειτουργία της υπαίθριας εκκλησίας που βρίσκεται μέσα στα Κ. Α. Α. Υ. Λεπτοκαρυάς.
Την ώρα της θείας κοινωνίας παραχωρήσαμε προτεραιότητα στους εκκλησιαζόμενους για να μην τους φέρουμε σε δύσκολη θέση και όταν επιτέλους ήρθε η ώρα να κοινωνήσουν τα παιδιά μας, ο παπάς αρνήθηκε να τα κοινωνήσει με την δικαιολογία ότι δεν αντιλαμβάνονται.
Φτάνοντας εξοργισμένοι στην κατασκήνωση παραθέσαμε στην πρόεδρο του κέντρου κοινωνικής Πρόνοιας κεντρικής Μακεδονίας τα γεγονότα και χωρίς να χάσει χρόνο πήγε στο διοικητή της μονάδας των Κ. Α. Α. Υ. για να διευθετήσει το θέμα.
Το ζήτημα πήρε μεγάλη έκταση φτάνοντας μέχρι και τον Ταξίαρχο, ο οποίος και επισκέφθηκε την κατασκήνωση μας με σκοπό να μας γνωρίσει και να ζητήσει συγγνώμη για την απαράδεκτη συμπεριφορά του παπά.
Η πρόεδρος του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, Συλβάνα Καρασαββίδου, επιβεβαιώνει με δηλώσεις της τα καταγγελλόμενα, τονίζοντας ότι, «παρά την παρέμβαση του ταξίαρχου που είπε ότι θα γίνει αναφορά γι’ αυτό στον υπουργό Αμυνας, ο ιερέας παρέπεμψε στον δεσπότη (τον μητροπολίτη Κίτρους Πλαταμώνος Γεώργιο, στον οποίο όμως θα φτάσει και η καταγγελία του Κέντρου), ενώ ακόμη και μετά την παρέμβαση του στρατηγού ο ιερέας δεν μεταπείστηκε».
Όπως τονίζει η κ. Καρασαββίδου, «πρώτη φορά ζω κάτι τέτοιο, το σοκ είναι μεγάλο και μόνο η συγγνώμη των ανώτερων αξιωματικών μάς έκανε να νιώσουμε ότι η προσπάθειά μας δεν πάει χαμένη, αφού στην αρχή η απογοήτευση ήταν τόσο μεγάλη για τον μηδενισμό της προσπάθειας μας γι’ αυτά τα παιδιά».
