Περισσεύει, μέρες που ‘ναι και με την Βικτόρια Πλζεν να περιμένει με άγριες διαθέσεις, η φιλολογία περί της αντικατάστασης του Κώστα Φορτούνη στο δυναμικό του Ολυμπιακού. Ο «αντί-Φορτούνης» αναζητείται σε όλες τις γωνιές του πλανήτη με «την ψυχή στο στόμα», εξέλιξη που φανερώνει αγωνία και, σε κάποιες περιπτώσεις, απόγνωση.
Επικοινωνιακά η αναζήτηση έχει βάση και πουλάει. Δεν είναι άλλωστε καθημερινό φαινόμενο να προκύπτει ένα τόσο πιασάρικο θέμα και να μην αντιμετωπίζεται, από ειδικούς και μη (κυρίως του δεύτερους), ως η πεμπτουσία του ρεπορτάζ και μια σκληρή δοκιμασία για τη φαντασία κάθε ρεπόρτερ που σέβεται τον εαυτό του (και δεν… αποκαλύπτει τις πηγές του).
Στην ουσία ζήτημα αντικατάστασης του Κώστα Φορτούνη δεν υπάρχει για έναν πολύ απλό λόγο.
Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής ως εργαλείο, ως γρανάζι μιας μηχανής, ως ρόλος σε ένα ποδοσφαιρικό δρώμενο δεν αντικαθίσταται. Ο λόγος; Η συμμετοχή του στο παιχνίδι της ομάδας, το «προϊόν» που η συμμετοχή αυτή παράγει ως τμήμα του συνολικού αγωνιστικού «προϊόντος» του Ολυμπιακού, οι άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις που προκύπτουν από την παρουσία του στην ομάδα ξεπερνούν κατά πολύ ένα απλό, μετρήσιμο μέγεθος για το οποίο θα είχε νόημα η διερεύνηση της αντικατάστασης του.
Με άλλα λόγια ο Φορτούνης είναι για το παιχνίδι του Ολυμπιακού υπερβάλλον, σχεδόν καθοριστικό μέγεθος, άρα εξ ορισμού μη αναπληρώσιμο, με την έννοια πως ποδοσφαιριστής με τέτοια επίδραση στους ερυθρόλευκους δεν μπορεί να βρεθεί τώρα και η δυσκολία αυτή δεν είναι θέμα αριθμών (γκολ, ασίστ κ.λ.π.). Είναι, κυρίως, ζήτημα διάρθρωσης της ομάδας, του χαρακτήρα της, της αγωνιστικής της εικόνας, της ποιότητας που την χαρακτηρίζει.
Η απουσία του διεθνή χαφ για τους επόμενους οχτώ-εννιά μήνες (τόσο χρειάζεται για να επανέλθει κανονικά) υπερβαίνει τα απλά στατιστικά μεγέθη και τους αριθμούς. Αγωνιστικά αλλάζει σε πολύ μεγάλο βαθμό το παιχνίδι του Ολυμπιακού. Το ανατρέπει.
Στην αλλαγή αυτή το ζητούμενο δεν είναι μια περισσότερο ή λιγότεροι νέα «Φορτουνιάδα», μια εκβιαστική, δηλαδή, προσαρμογή της ομάδας σε ένα συγκεκριμένο και γνωστό σε όλους στυλ παιχνιδιού με παρόντα τον Κώστα στο γήπεδο. Μια τέτοια επιλογή φαντάζει αστεία και επικίνδυνη, καθώς αποδεικνύει δυσχέρεια της ομάδας να κατανοήσει τι της συμβαίνει και πως χρειάζεται να το αντιμετωπίσει.
Ο Ολυμπιακός χωρίς τον Φορτούνη (θα) είναι αναγκαστικά ένας άλλος Ολυμπιακός. Μια περισσότερο συλλογική αγωνιστική διαδικασία, η δημόσια εικόνα της οποίας θα είναι περισσότερο «ορθολογική», άρα προβλέψιμη.
Οι ερυθρόλευκοι θα χρειαστεί να απαντήσουν στην απώλεια «της ατομικής φαντασίας» που χαρακτηρίζει το παιχνίδι του διεθνή χαφ, στην απώλεια αυτής της ελεγχόμενα «αναρχοαυτόνομης» συμμετοχής του στην ομάδα με ένα παιχνίδι περισσότερο συλλογικό, περισσότερο ομαδικό, περισσότερο μετρήσιμο από τον αντίπαλο. Εξέλιξη που δεν είναι κατ’ ανάγκη κακή. Υπό όρους μπορεί να αποδεχθεί λυτρωτική στην περίοδο που διάγει η ομάδα.
Οι ρόλοι των μελών της ομάδας θα ανακατανεμηθούν, στην ουσία θα απλοποιηθούν, θα καταστούν ευκολότερα αντιληπτοί, θα προσαρμοστούν περισσότερο στον χώρο, ο οποίος θα αποκτήσει πλέον διαστάσεις θέσφατου για το παιχνίδι. Στην ουσία οι ερυθρόλευκοι θα περάσουν σε μια νέα ποδοσφαιρική κανονικότητα για την οποία δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι είναι έτοιμοι τώρα που χρειάζεται να κοντράρουν μια επαρκή και ικανή αντίπαλο, όπως η Βικτόρια Πλζεν.
Εδώ είναι που θα χρειαστούν τη βοήθεια των φιλάθλων τους εντός και εκτός γηπέδου. Η μαζική, δυναμική και σταθερή στήριξη του σε μια «νέα» (στην ουσία) ομάδα είναι απαραίτητος παράγοντας για να διευκολυνθεί η προσαρμογή όλων στη νέα αγωνιστική πραγματικότητα που βιώνει η ομάδα.
Για το Ολυμπιακό της «μετά την Βικτόρια» εποχής υπάρχει επαρκής χρόνος να προσαρμοστεί και να επανασχεδιαστεί. Τώρα είναι που «καίει» η μπάλα…