Ούτε στον χειρότερο εχθρό του να μην τύχει! Για τον επόμενο, εκ Νέας Δημοκρατίας προερχόμενο, Υφυπουργό Αθλητισμού ο λόγος, που θα κληθεί, εν μέσω θέρους και καύσωνος, να διαχειριστεί το απόλυτο μπάχαλο και να προσπαθήσει να βγάλει άκρη στο πολιτικό, αγωνιστικό, θεσμικό και κανονιστικό χάος που παραδίδει η πολιτική συμμορία του ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική κοινωνία.
Πλιατσικολόγοι κάθε λογής, νταραβεριτζήδες της κακιάς ώρας, ιδεοληπτικά νεοσταλινικά υπολείμματα πήραν στα χέρια τους για μια τετραετία (και κάτι ψιλά) τον ελληνικό αθλητισμό και τον διέλυσαν. Τον οδήγησαν στην έσχατη εξαθλίωση και τον εγκατέλειψαν έρμαιο στις διαθέσεις του αθλητικού υπόκοσμου, που βρήκε την ευκαιρία να ξεσαλώσει με πλήρη την κυβερνητική κάλυψη και να αποτελεί σήμερα την κυρίαρχη διοικητική αθλητική έκφραση.
Η καταστροφή και τα ερείπια που αφήνει σημάδεψαν, κατά κύριο λόγο, το ποδόσφαιρο (όπως άλλωστε προέβλεπε ο βασικός σχεδιασμός) και δευτερευόντως το μπάσκετ, χωρίς κανείς να μπορεί βάσιμα να υποστηρίξει πως στα υπόλοιπα αθλήματα η κατάσταση είναι εμφανώς καλύτερη.
Τι παίρνει, λοιπόν, στα χέρια του ο επόμενος Υφυπουργός Αθλητισμού, δηλαδή, δι’ αυτού, ο πρωθυπουργός;
Έναν αθλητισμό που λειτουργεί ως μία κρατική και κρατικοδίαιτη υπηρεσία, η ύπαρξη (στην κυριολεξία) της οποίας εξαρτάται από το δημόσιο χρήμα και τη διάθεση του κάθε κυβερνητικού γκαουλάιτερ να τη διανείμει. Καμία επαφή με την αγορά και τις επιχειρήσεις, καμία θεσμική υποδομή που να ευνοεί τις χορηγίες και την ιδιωτική πρωτοβουλία, καμία καταστατική και κανονιστική ανεξαρτησία. Πλήρης και απόλυτος ο έλεγχος από το βαθύ, το βαθύτερο κράτος.
Ο τελευταίος «αθλητικός νόμος»(!) ανέθεσε σε μια υπουργικά ελεγχόμενη Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, συγκροτούμενη από ρουσφέτια και σφουγγοκωλάριους «να αδειοδοτεί την κατασκευή νέων γηπέδων»(!) και να επιβάλλει διοικητικές ποινές στις ομάδες ακόμη και για δηλώσεις ή ανακοινώσεις των οργανωμένων συνδέσμων τους, τη διασύνδεση των οποίων με τις ομάδες, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την αθλητική αντικειμενική ευθύνη, ουδείς έχει διασφαλίσει έως τώρα
Η κορυφαία μεταπολιτευτική αθλητική κωμωδία που λέγεται Διαρκής Επιτροπή Καταπολέμησης της Βίας (Δ.Ε.Α.Β.) εξακολουθεί να υπάρχει, να μοιράζει κομματικά μεροκάματα, να «διαβουλεύεται»(;) με τις ομάδες και την αστυνομία, να έχει καθοριστικό λόγο στην ίδια τη διεξαγωγή των αγώνων και στους όρους με τους οποίους αυτή θα συμβεί εξυπηρετώντας πάντα τις υπουργικές στοχεύσεις και δι’ αυτών τους επιχειρηματίες του χώρου που ελέγχουν τον κάθε υπουργεύοντα κομματικό εγκάθετο.
Οι κάθε λογής στοιχηματζήδες απέκτησαν λόγο και ρόλο στον αθλητισμό, αρκεί να κατέχει ο καθένας τους ποσοστό μικρότερο του 15% των μετοχών της στοιχηματικής εταιρείας, δηλαδή σε απλά ελληνικά «τρεις και κάτι ψιλά στοιχηματζήδες – μέτοχοι μιας εταιρείας ελέγχουν νόμιμα μια ανώνυμη αθλητική εταιρεία, δηλαδή μια ομάδα» και… γαία πυρί μιχθήτω στο γήπεδο και στα πονταρίσματα.
Η ΕΡΤ, το δημόσιο χρήμα δηλαδή, βγήκε, με υπουργικές αποφάσεις, στην αγορά και έπαιξε κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση αθλητικών ισορροπιών (Super League 1). Διαμοιράστηκε, έστω με το στόμα γιατί ακόμη ψάχνουν τις υπογραφές για να διανεμηθεί νόμιμα και υπογραφές δεν μπαίνουν, σε ανώνυμες εταιρείες, εισέβαλε παράτυπα και παράνομα στον ανταγωνισμό της αγοράς και, εν τη απουσία του, ξεκίνησε να προκαλεί κορυφαίες αντιδράσεις και απειλές από τις ομάδες που παραμυθιάστηκαν για μη συμμετοχή στις επόμενες διοργανώσεις, αν δεν καταβληθεί άμεσα (Super League 2/Football League 2).
Το αισχρότερο όλων; Νομιμοποιήθηκε ο υπόκοσμος, απελευθερώθηκαν οι τραμπούκοι και οι μπράβοι, αφέθηκαν οι δολοφόνοι να κυριαρχούν στις εξέδρες και έξω από τα γήπεδα να επιτίθενται, να απειλούν την ίδια την ανθρώπινη ζωή, να «δολοφονούν» κάθε «άλλο» που δεν είναι αποδεκτός. Κι όλα αυτά ενδύθηκαν τον μανδύα «των δικαίων της ομάδας» σε ένα κανονικό εμφύλιο πόλεμο που εξελίσσεται με όλους τους κανόνες εμπλοκής σε όλη την επικράτεια.
Τι μπορεί απέναντι σε όλα αυτά (οι εξειδικεύσεις τους ανά άθλημα απαιτούν ένα τόμο) να κάνει ένας σοβαρός και νουνεχής νέος πολιτικός προϊστάμενος του αθλητισμού;
Το σταυρό του και την (πολιτική) διαθήκη του! Εκτός εάν «άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα θεός κελεύει»… Στη θέση του θεού μπορείτε να τοποθετήσετε τον πρωθυπουργό. Καμία άλλη σωτηρία δεν υπάρχει!