Την αντικατάσταση του κυρίου Μπιόρν Βασάλο από την κυρία Έμιλι Σο δημοσιοποίησε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου σε μια προφανή προσπάθεια να «απαντήσει», έστω και δια του στρίβειν δια του αρραβώνος, στην πρωτοφανή κρίση που μαστίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο ήδη από το 2016, απόρροια της παντελώς αστείας, ανερμάτιστης και πολιτικά ελεγχόμενης διαδικασίας της «κάθαρσης και της εξυγίανσης».
Μια αντικατάσταση που αποτελεί πάγια πολιτική για τη FIFA όταν τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά και η ρημάδα η πραγματικότητα κατατάσσει στη χορεία των γραφικών τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν για να λυθούν τα προβλήματα. Στον κ. Βασάλο φορτώνεται εσωτερικά στην Παγκόσμια Ομοσπονδία και επικοινωνιακά στους ιθαγενείς, αυτή η κωμικοτραγική εικόνα τους απόλυτου χάους, της προϊούσας παρανομίας και της γενικευμένης εξαθλίωσης των πάντων εντός και εκτός της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Ο λόγος απλός: η FIFA (και η UEFA) δεν φταίνε ποτέ. Συνεπώς, το πρόβλημα είναι τα πρόσωπα.
Η φέρελπις κυρία Σο θα αποτύχει (και αυτή) παταγωδώς, παρά τις δήθεν επικοινωνιακές διαβεβαιώσεις πως μισεί την αναβλητικότητα και είναι υπέρ της ταχύτητας των αντιδράσεων.
Δυστυχώς για την ίδια και τους οργανισμούς που καλείται να εκπροσωπήσει το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είναι (ποτέ δεν ήταν) τα πρόσωπα. Μια απλή ανάγνωση της ιστορικής διαδρομής της ΕΠΟ αποδεικνύει πως πρόκειται για την Ομοσπονδία με την ταχύτερη διαδοχή προσώπων στην ηγεσία της.
Η κυρία Έμιλι Σο θα αποτύχει επειδή καλείται να αντιμετωπίσει ένα βαθύτατα πολιτικό/θεσμικό πρόβλημα με όρους επικοινωνίας προσώπων. Ένα πρόβλημα, που προκύπτει (προέκυψε ήδη από το έτος 2015) ως ζήτημα ακραίων κυβερνητικών παρεμβάσεων στην αυτονομία του ελληνικού ποδοσφαίρου, με συνέπεια την μετατροπή της Ομοσπονδίας σε κυβερνητική ΔΕΚΟ δεν μπορεί ποτέ να επιλυθεί αν δεν αναγνωριστεί και δεν αναγνωστεί ως τέτοιο.
Ο σκληρός πυρήνας, της απολύτως παράνομης για το διεθνές ποδόσφαιρο εξέλιξης, βρίσκεται στην ίδια τη FIFA, καθώς αυτή, καθοδηγούμενη από την UEFA και τα προσωπικά συμφέροντα ηγετικού στελέχους της, αποδέχθηκε τη μεταμόρφωση αυτή, συναίνεσε και στήριξε όλες τις κυβερνητικές παρεμβάσεις από υπουργίσκους της κακιάς ώρας και ιδεοληπτικά συγκροτημένους κυβερνητικούς μηχανισμούς.
Όσο η ίδια η FIFA αρνείται (πεισματικά μάλλον) να κοιταχτεί στον καθρέφτη, να αποδεχθεί ότι παραπλανήθηκε και οδηγήθηκε σε μια παρέμβαση στο ελληνικό ποδόσφαιρο για να εξυπηρετηθούν κυβερνητικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, ότι στήριξε με λύσσα τα συμφέροντα αυτά και ότι απαιτείται στροφή 180ο στην πολιτική της, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει στο παραμικρό για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Δύσκολη υπόθεση η αυτοκριτική και δυσκολότερη η αυτογνωσία. Ειδικά όταν πρόκειται για οργανισμούς που έχουν τσακωθεί με τον καθρέφτη σε σημείο που δεν αναγνωρίζουν πλέον τον παλιό εαυτό τους.
Άρα, προοπτική καμία. Αντίθετα, θα εξελιχθεί και πάλι η τριετής αστειότητα που έχει βαφτιστεί «κάθαρση και εξυγίανση» ανεμπόδιστη και κυρίαρχη να σκυλεύει το πτώμα του ελληνικού ποδοσφαίρου με τις ευλογίες της κυρίας Emily Shaw στη θέση του κ. Μπιορν Βασάλο.
Εκτός εάν η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει ( τυπικά) στις 7 Ιουλίου αναγνώσει εντελώς διαφορετικά τα πράγματα και αποφασίσει, αυτή πλέον, να αποκαταστήσει την πολλαπλώς βιασθείσα παγκόσμια ποδοσφαιρική τάξη στο δύσμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο υπερασπιζόμενη την αυτονομία και την ανεξαρτησία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας…
Τότε να δείτε γέλια…
Υ.Γ. Οι απόπειρες επανασύνδεσης με αυτούς που έρχονται δεν απέβησαν απλώς άκαρπες. Αντιμετωπίστηκαν με σκαιότητα και πολλά γαλλικά…