Από την Κυριακή 21 Απριλίου ο ΠΑΟΚ είναι πρωταθλητής Ελλάδας για τρίτη φορά στην ιστορία του. Πολλοί αντίπαλοι οπαδοί στέκονται στη σημειολογία της ημερομηνίας που παραπέμπει στη δικτατορία. Οι περισσότεροι δεν το κάνουν απλώς και μόνο για να πικάρουν τους Θεσσαλονικείς. Κακά τα ψέματα, πιο πολιτικοποιημένο πρωτάθλημα από αυτά του 2018/19 δεν έχει καταγραφεί στην επίσημη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Δεν έχουμε δικτατορία όμως εν έτει 2019. Έχουμε μια κυβέρνηση που ο ελληνικός λαός την ψήφισε άμεσα ή έμμεσα τρεις φορές μέσα σε διάστημα εννέα μηνών: δυο στις βουλευτικές Ιανουαρίου και Οκτωβρίου του 2015 και άλλη μια στο περιβόητο δημοψήφισμα. Εκεί βέβαια, μπορεί να γίνει μεγάλη κουβέντα για τη «δημοκρατικότητα» του πράγματος. Βλέπετε, ακόμα και ένα δικτατορικό καθεστώς θα δυσκολευόταν πολύ να ακυρώσει το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, με τον τρόπο που το έκανε η εκλεγμένη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Να υποστηρίζεις το ΟΧΙ, να βγαίνει το ΟΧΙ και μέσα σε λίγα 24ωρα να το κάνεις ΝΑΙ; Ρεκόρ Γκίνες, το λιγότερο…
Ο ΠΑΟΚ έγραψε ιστορία το βράδυ της 21ης Απριλίου 2019. Μαζί του την έγραψε και ο Αλέξης Τσίπρας. Ο οποίος έγινε ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που έσπευσε να συγχαρεί δημοσίως (και πριν καν ολοκληρωθεί η απονομή!) έναν σύλλογο που κατέκτησε εγχώριο πρωτάθλημα. Μιλάμε για τον ίδιο πρωθυπουργό που πριν από περίπου ένα χρόνο δε βρήκε το κουράγιο να συγχαρεί τον Ολυμπιακό για την κατάκτηση του κορυφαίου ευρωπαϊκού τίτλου στο πόλο.
Να μην μπορούσε να κρύψει τη χαρά του ο πρωθυπουργός; Δύσκολο. Να ήθελε να δείξει με τον πιο εύγλωττο και σαφή τρόπο πως δικαιούται μερίδιο στην επιτυχία, υπενθυμίζοντάς το με τρόπο λίγα λεπτά μετά την επισφράγιση της κατάκτησης του πρωταθλήματος; Αδιανόητο μεν, πιθανότατο δε.
Δυστυχώς για τον ΠΑΟΚ, ο τίτλος του συνδυάζεται με μια πολύ χειρότερη συγκυρία από την ημερομηνιακή της 21ης Απριλίου. Η ιστορία θα γράψει πως λίγους μήνες νωρίτερα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, χαρίζοντας μακεδονικό όνομα, ταυτότητα αλλά και γλώσσα στα Σκόπια. Όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι κάποιος, δε γίνεται να μην παρατήρησε την ουσιαστική απραξία/αφωνία του κύριου όγκου των οπαδών του ΠΑΟΚ. Αυτών που κατά τα άλλα δήλωναν υπερήφανοι Μακεδόνες. Κανένας ξεσηκωμός, καμία σοβαρή αντίδραση. Εκτός αν ο κόσμος του ΠΑΟΚ θεωρεί ότι έβγαλε την υποχρέωση σηκώνοντας εκείνο το πανό στην Τούμπα.
Ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως ο ΠΑΟΚ πήρε δίκαια το πρωτάθλημα. Το ίδιο λένε όλοι οι «καθώς πρέπει» δημοσιογράφοι, είτε το πιστεύουν είτε απλώς επειδή δεν θέλουν να ξεφύγουν από τη γραμμή του καθωσπρεπισμού ανοίγοντας μέτωπα. Είναι όμως έτσι;
Δεν θα μπούμε στη διαδικασία να γράψουμε για το αν ευνοήθηκε ο ΠΑΟΚ από τη διαιτησία ή αν αδικήθηκε ο Ολυμπιακός. Θα αποφύγουμε τις αναφορές σε αποδεκατισμένες ομάδες που αντιμετώπισαν την ομάδα του Λουτσέσκου (ο τίτλος «Με πολλές απουσίες κόντρα στον ΠΑΟΚ ο Τάδε» κόντεψε να γίνει βινιέτα σε πολλά σάιτ) ή σε σοβαρά λάθη αμυντικών και τερματοφυλάκων. Αυτά γίνονται, είναι μέρος του παιχνιδιού και κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι κρύβεται κάποια σκοπιμότητα.
Κανείς εκτός του Τάκη του Φύσσα, ο οποίος κατέθεσε πριν από τέσσερα χρόνια πως του είπε ο Σα Πίντο ότι του ζητήθηκε να αφήσει έξω κάποιους παίκτες προκειμένου να χάσει το ματς από τον Ολυμπιακό. Το ότι ο ίδιος ο Σα Πίντο διέψευσε κατηγορηματικά με ένορκη κατάθεση το παραπάνω, δεν έχει σημασία. Ούτε και το ότι ο Ολυμπιακός ήταν γκραν φαβορί στην έδρα του για να νικήσει. Ή ότι βρισκόταν ήδη πέντε βαθμούς πάνω από τον δεύτερο ΠΑΟΚ πριν ξεκινήσει το ματς και με τη νίκη πήγε στους 8, τελειώνοντας ουσιαστικά το πρωτάθλημα από τον Φλεβάρη.
Αν θέλουμε πραγματικά να συζητήσουμε περί δικαιοσύνης, θα πρέπει να πάμε ένα χρόνο και κάτι πίσω, στον Μάρτιο του 2018. Μετά την ένοπλη μπούκα του Ιβάν Σαββίδη, τα «είσαι νεκρός» στον διαιτητή Κομίνη, την επίθεση στελεχών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ στον Βασίλη Δημητριάδη, ακόμα και σε ρεπόρτερ της Nova, τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα. Σύμφωνα με τα άρθρα 19 και 20 του Πειθαρχικού Κώδικα, ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να έχει υποβιβαστεί.
Ακόμα κι αν δεν προβλεπόταν η ποινή του υποβιβασμού, σε οποιαδήποτε ημικανονική χώρα του κόσμου συνέβαινε το παραπάνω, η υπαίτια (δια του ιδιοκτήτη της) ομάδα θα έπρεπε να έχει υποβιβαστεί με κυβερνητικό διάταγμα. Και μόνο για τη ζημία που υπέστη το ελληνικό ποδόσφαιρο, με τις εικόνες του ένοπλου Ιβάν Σαββίδη να κάνουν τον γύρο του κόσμου, ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να έχει υποβιβαστεί. Και εννοείται πως ο ίδιος ο Σαββίδης δεν θα έπρεπε να μπορεί να πλησιάσει αγωνιστικό χώρο εφ’ όρου ζωής.
Αντ’ αυτού, μετά από μόλις ένα χρόνο τον είδαμε καμαρωτό στη φιέστα της απονομής τίτλου. Παράλληλα, ακούσαμε δημοσιογράφο – παρουσιαστή από το κανάλι που του ανήκει, να επισημαίνει τη… διαφορετικότητα της κοπής του Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος δεν είναι σαν τους άλλους προέδρους. Σαν αυτούς δηλαδή που σηκώνουν πρώτοι την κούπα (βλ. Μαρινάκης). Ο Ιβάν είναι ηθικός. Είναι σεμνός. Και γι’ αυτό τη σήκωσε τελευταίος…
Σε οποιαδήποτε αναπτυσσόμενη χώρα (για τις αναπτυγμένες δεν το συζητάμε καν), η ομάδα του μεγαλομετόχου που μπήκε οπλοφορώντας στο γήπεδο εν ώρα αγώνα θα είχε υποβιβαστεί. Χαριστικά και σε περίπτωση που θα παρέπεμπε σε μέγα σκάνδαλο, αντί υποβιβασμού θα είχε επιβληθεί μια πολύ μεγάλη αφαίρεση βαθμών, η οποία θα γινόταν δεκτή με ενθουσιασμό από τον υπαίτιο σύλλογο. Και όχι το κωμικό -2 για το οποίο ο θρασύτατος Λουτσέσκου διαμαρτυρόταν κιόλας. Ίσως στη χώρα του, σε κάποια άλλη εποχή και με άλλο καθεστώς, κάτι τέτοιο να θεωρούταν φυσιολογικό. Τώρα πια όμως, ούτε κι εκεί…
Ας αφήσουμε λοιπόν, κατά μέρους τις αβρότητες περί δικαιοσύνης και ας κοιτάξουμε το χάλι στο οποίο περιήλθε το ελληνικό ποδόσφαιρο, με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Του ανθρώπου που σε δημόσιες ομιλίες του αναφέρεται σε υποθέσεις που δεν έχουν φτάσει ακόμη στα δικαστήρια με τρόπο καταδικαστικό και τελεσίδικο. Του ανθρώπου που δε σέβεται ούτε τις πιο θεμελιώδεις αρχές του συντάγματος και του ποινικού κώδικα, πέραν όλων των άλλων.
Ο ΠΑΟΚ είναι πρωταθλητής για τρίτη φορά στην ιστορία του. Τελεία. Ας αφήσουμε τις αναφορές σε δικαιοσύνες κλπ γιατί είδατε πόσο άβολες είναι οι κουβέντες που ανοίγουν. Ο κόσμος της ομάδας πήρε μια μεγάλη χαρά, που δυστυχώς θα είναι εφήμερη. Τη φιέστα θα τη θυμούνται βεβαίως οι οπαδοί του ΠΑΟΚ για όλη τους τη ζωή, αλλά μόλις περάσει η μέθη των πανηγυρισμών θα αναγκαστούν να επιστρέψουν στη θλιβερή πραγματικότητα. Και θα έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους προκειμένου να συνειδητοποιήσουν ότι η σιωπή και η απραξία τους μπροστά στο ξεπούλημα της Μακεδονίας εξαγοράστηκε φτηνά, πολύ φτηνά…
ΥΓ. Προφανώς η 21η Απριλίου (2019) είναι απλώς μια ημερομηνιακή συγκυρία δίχως καμία άλλη διασύνδεση με εκείνη τη θλιβερή επέτειο. Ή και όχι. Λίγους μόλις μήνες μετά την κατάληψη της εξουσίας, ένα από τα βασικά μελήματα της Χούντας ήταν η ματαίωση της μεταγραφής Κούδα στον Ολυμπιακό. Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν τα δημοσιεύματα με τις δηλώσεις του Ασλανίδη από εκείνη την εποχή, ο ίδιος ο Κούδας το επιβεβαίωσε πρόσφατα σε συνέντευξή του στο Documento.
ΥΓ2. Και για τον τίτλο του 1985 είχαν γραφτεί πολλά. Υπήρχε μάλιστα το σκάνδαλο από μια παράνομη επιχορήγηση του ΟΠΑΠ προς τον ΠΑΟΚ (και την Παναχαϊκή) επί εποχής του παντοδύναμου Κίμωνα Κουλούρη. Το 1994 ο Σταύρος Διαμαντόπουλος είχε δηλώσει στο Sportime πως ενόσω βρισκόταν στον πάγκο του Πιερικού (στο τέλος της σεζόν 1984/85), είχε γίνει «προσέγγιση» για να δώσουν τα ματς με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό. Εύλογα λοιπόν, μπορεί κάποιος κακεντρεχής να υποθέσει ότι ίσως η περίπτωση του Πιερικού να μην ήταν η μοναδική. Λεφτά υπήρχαν άλλωστε, γι’ αυτό είχε φροντίσει ο κρατικός ΟΠΑΠ…