Αντιλαμβάνομαι πλήρως την αφετηριακή ανάγκη του κ. Παπαπέτρου να αλλάξει ομάδα και αγωνιστικό περιβάλλον. Οι αλλαγές είναι (σχεδόν) πάντα θετικές. Δεν επιτρέπουν στην πέτρα να χορταριάζει.
Στον επαγγελματικό αθλητισμό οι αλλαγές έχουν, σε όλες τις περιπτώσεις, σχέση με το συμβόλαιο, τις αποδοχές και τις αγωνιστικές προοπτικές της ομάδας με την οποία ο επαγγελματίας αθλητής συδέεται συμβατικά, αποδεχόμενος τους στόχους της (αγωνιστικούς και γενικότερους) και τη «μενταλιτέ της»…
Κατανοώ, πλήρως, την εσώτερη ανάγκη του κ. Παπαπέτρου να αλλάξει ομάδα «για να πάρει ένα πρωτάθλημα περισσότερο βρε αδερφέ» (με γνωστές τις ιδιαιτερότητες των ελληνικών διοργανώσεων) ή για να αλλάξει περιβάλλον ή για να ικανοποιήσει κια ζωτική του ανάγκη που συγκυριακά απέκτησε χαρακτήρα πρωταγωνιστικό στη ζωή του.
Τι δυσκολεύομαι, μετά από τόσα χρόνια, να αντιληφθώ; Να τίθεται ως προτεραιότητα για την αλλαγή «ο ρόλος του στην ομάδα». Μια διαδικασία, δηλαδή, δυναμική και πλήρης προκλήσεων, μέσα από τις οποίες δοκιμάζονται ταλέντα και χαρακτήρες, να αποκτά συμβατικές διαστάσεις και να περιγράφεται ως όρος σε ένα συμβόλαιο με υπογραφές δικηγόρων και μάνατζερ…
Πως γίνεται, άραγε, η φύση, η ουσία του επαγγελματικού αθλητισμού, που είναι ο σκληρότατος ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα, εντός και εκτός της ομάδας και οι πραγματικές δυνατότητες του καθενός να ανταποκρίνεται σε αυτόν, να μετατρέπεται σε όρος συμβολαίου και συμβατική υπόσχεση;
Τι ακριβώς θα υποσχεθεί και θα υπογράψει σε ένα χαρτί έγκυρο νομικά η νέα ομάδα στον κ. Παπαπέτρου; Ότι θα αγωνίζεται βρέξει-χιονίσει στη βασική πεντάδα; Ότι θα μένει στο παρκέ, ανεξαρτήτως απόδοσης, τουλάχιστον τριάντα λεπτά ανά αγώνα; Ότι θα είναι ενεργός ανεξάρτητα από την εξέλιξη του αγώνα ή τις προτεραιότητες του προπονητή; Ότι ο προπονητής της νέας ομάδας θα αποδεχθεί να έχει, μεταξύ άλλων, ένα επαγγελματία αθλητή που έχει υπογράψει με την ομάδα τη διαφορετική του αντιμετώπιση; Ότι αν αλλάξει οι προπονητής και έρθει ένας άλλος, με διαφορετική αγωνιθστική φιλοσοφία, θα εξακολουθήσει να ισχύει ο συμβολαιϊκός όρος «εγώ παίζω τριάντα λεπτά κι εσύ βρες τι θα κάνεις;»
Τι στο καλό σημαίνει «να διασφαλίσει το ρόλο του στην ομάδα» και από που προκύπτει αυτή η διασφάλιση;
Δηλαδή, για να το μεταφέρουμε επί το ποδοσφαιρικότερο, ο Ρονάλντο, όταν πήγε δεκαοχτώ χρονών στη Μάντσεστερ, ζήτησε από τον Φέργκιουσον «να διασφαλίσει το ρόλο του στην ομάδα»; Δεν έφαγε τα μούτρα του (μαζί με μερικά παπούτσια στη μούρη) μέχρι να αποκτήσει και να κατοχυρώσει το ρόλο που τον έκανε αυτόν που είναι σήμερα;
Και στο κάτω-κάτω της γραφής υπάρχει ποτέ περίπτωση σε ένα τόσο δυναμικό και με τρομακτικές αλλαγές περιβάλλον όπως του επαγγελματικού αθλητισμού να προκύψει ρόλος και μάλιστα διασφαλισμένος με συμβόλαιο;
Είπαμε, οι αλλαγές είναι καλό πράγμα. Εκείνες μάλιστα που παρουσιάζονται απολύτως συνειδητοποιημένες ακόμη καλύτερο. Και στον επαγγελματία αθλητή η συνείδηση έχει (συνήθως) το χρώμα του χρήματος. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση…