Τα πράγματα φαίνονταν απλά. Ο ΠΑΟΚ άνοιξε το σκορ και παρότι ισοφαρίστηκε, βρήκε τον τρόπο να πάει το ματς στην παράταση. Κι ύστερα ήρθε ο Μανώλης Σκουλάς. Με όνομα από τα διάσημα Ανώγεια του Ρεθύμνου αλλά καταγωγή από τη Θεσσαλία…
Το τι έκανε ο Μανωλιός στην Τούμπα το γνωρίζουν πλέον και οι πέτρες. Κάπου εδώ θα πρέπει να τονίσω το εξής. Αν το ματς έληγε στην κανονική διάρκεια με τον Πανιώνιο να έχει πάρει την πρόκριση, τότε ο ΠΑΟΚ θα μπορούσε κάλλιστα να έχει κάποια παράπονα.
Στη φάση του Κρέσπο υπάρχει πέναλτι, πέρα από την υποψία χεριού στο κοντρόλ που προηγήθηκε. Ήταν βεβαίως θεωρητικά πιο εύκολο να διακρίνει κάποιος το τράβηγμα παρά το (ενδεχόμενο) χέρι, λόγω της πτώσης του Κρέσπο. Θα μπορούσε να θεωρηθεί αλλοίωση αποτελέσματος ωστόσο κάτι τέτοιο, στην περίπτωση που το ματς έληγε 1-1;
Η απάντηση είναι όχι, διότι λίγα λεπτά αργότερα ο ΠΑΟΚ πήρε τελικά το προβάδισμα. Από εκεί κι έπειτα, η κατάσταση ήταν στα χέρια των γηπεδούχων. Όσο για τον Σκουλά, αρκέστηκε στο να βγάζει κάρτες στον Πανιώνιο για ψύλλου πήδημα. Κανείς δε φταίει για το ότι ισοφάρισε ο Ντουρμισάι, ενώ θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε τι ακριβώς ειπώθηκε στο ημίχρονο, όπως δήλωσε σχετικώς ο Κόρμπος.
Το θέμα είναι πως το ματς πήγε στην παράταση. Και από εκεί που ο Πανιώνιος θεωρούταν ξεγραμμένος – κανείς δεν πίστευε ότι θα άντεχε ένα μισάωρο ακόμη -, ξαφνικά έγινε γκραν φαβορί μετά το 2-2 του Καμαρά. Τότε ήταν που η εξέδρα άρχισε να παίρνει απόφαση τον αποκλεισμό. Τότε ήταν που ο Μανωλιός ο Σκουλάς αγχώθηκε και πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Στο στόμα του, για να είμαι πιο ακριβής…
Το FWS ήταν αυτό που έγραψε πρώτο για το επιθετικό φάουλ του Άκπομ στον Κότνικ, στη φάση του 3-2. Για μας ήταν προφανές εξαρχής: από τη στιγμή που ο επιτιθέμενος πέφτει με φόρα πάνω στον τερματοφύλακα και η μπάλα δεν έχει περάσει ακόμη τη γραμμή, δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία. Οτιδήποτε άλλο πλην επιθετικού φάουλ θα συνιστούσε σκάνδαλο. Έτσι κι έγινε…
Κι ύστερα ήρθε το πέναλτι. Μετά από τόσα ριπλέι, από τόσες διαφορετικές κάμερες, κανείς μα κανείς δεν μπορεί να δει παράβαση. Πως λοιπόν, την είδε ο αετομάτης ο Μανωλιός ο Σκουλάς σε μια φάση που εξελίχθηκε αστραπιαία; Η απάντηση είναι απλή: δεν την είδε. Με τα χρονικά περιθώρια να έχουν εξαντληθεί, πήρε την απόφαση να δώσει πέναλτι.
Αντίο «διαφορετικότητα», αντίο «ηθικό πλεονέκτημα»
Το αν ήταν ή όχι, ουδόλως τον απασχόλησε. Ήξερε από την πρώτη στιγμή πως το σύστημα θα τον κάλυπτε. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ο εξίσου… αετομάτης παρατηρητής είδε κι αυτός πέναλτι. Χιλιάδες τηλεθεατές, μαζί με τον σχολιαστή του COSMOTE ήταν αδύνατον να πάρουν θέση και να δικαιολογήσουν αυτό που σφύριξε ο Σκουλάς. Την πήρε όμως ο παρατηρητής και αυτό αρκεί.
Το ότι ευνοήθηκε σκανδαλωδώς ο ισχυρός δεν είναι το θέμα μας. Σε διπλή περίσταση μάλιστα. Κάποτε, ένα πονηρό χέρι του Μανιάτη (πονηρό καθότι ήταν στην ευθεία του σώματος και ξεκόλλησε αστραπιαία και όσα εκατοστά χρειαζόταν για να αποκρούσει πάνω στη γραμμή) δεν καταλογίστηκε και δεν ήταν λίγοι οι Ολυμπιακοί που δήλωναν «ντροπιασμένοι».
Ανεξάρτητα από το τι είχε συμβεί ως εκείνη τη στιγμή και τα παράπονα που είχε ο Ολυμπιακός από τον Γιάχο, το συγκεκριμένο non call θα μπορούσε κάλλιστα να έχει επηρεάσει το αποτέλεσμα του τελικού. Ήταν όμως μια φάση σε ένα ολόκληρο ματς, οπότε εκεί μπορείς να δώσεις και έναν πόντο αμφιβολίας στον διαιτητή για το σοβαρότατο λάθος του. Στον Σκουλά δεν μπορείς να δώσεις κανέναν.
Θα θυμάστε τότε ότι πολύς κόσμος έφυγε νωρίς από το ΟΑΚΑ, πολύ πριν γίνει η απονομή. Ήταν κι αυτός ένας τρόπος προκειμένου κάποιοι οπαδοί να δείξουν την αντίθεσή τους στο λάθος υπέρ της ομάδας τους. Επηρεασμένοι προφανώς και από την προπαγάνδα που βρισκόταν στο απόγειό της.
Στην Τούμπα πάλι, τέτοια πράγματα δεν θα τα δεις. Και δεν τα βλέπεις. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε απέναντί του κάποιον «εχθρό», αλλά ένα φιλικό σωματείο όπως ο Πανιώνιος. Το αίμα των κυανέρυθρων έτρεξε ποτάμι και η απομυθοποίηση εκείνων που τόσα χρόνια φώναζαν για τις δήθεν αδικίες σε βάρος τους, ήρθε όταν έβγαλαν προς τα έξω τον πραγματικό τους εαυτό. Με το που σφύριξε το πέναλτι ο Μανωλιός ο Σκουλάς, η εξέδρα ξεκίνησε να φωνάζει «Αθήνα… τιμημένη, ο ΠΑΟΚ δεν πεθαίνει».
Σύμφωνα με το σκεπτικό των οπαδών του ΠΑΟΚ, ένα ανύπαρκτο πέναλτι (που ήρθε σε συνέχεια ενός άκυρου γκολ) συνιστούσε νίκη επί της «τιμημένης Αθήνας». Δηλαδή, επί του δύστυχου Πανιώνιου που προσπαθούσε να προσθέσει μια ακόμη σελίδα έπους στη σημαντική ιστορία του.
Στις 27/2/2019 ο ΠΑΟΚ έσβησε και το τελευταίο «παραμύθι» που τον συντηρούσε: αυτό του «ηθικού πλεονεκτήματος» που δήθεν τον διαχώριζε από το ΠΟΚ και την «τιμημένη Αθήνα». Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον Ολυμπιακό, δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον κόσμο του να πανηγυρίζει έξαλλα μια τέτοια σφαγή, επί συγκεκριμένου αντιπάλου.
Ακολουθώντας πιστά τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ, ο οργανισμός ΠΑΟΚ έχει την ίδια πορεία. Ο ένας έγινε κυβέρνηση από το πουθενά, ο άλλος σούπερ φαβορί για πρωτάθλημα από το πουθενά. Απ’ ό,τι φαίνεται, θα έχουν και το ίδιο τέλος. Ο ένας αναμένεται να πληρώσει τη χειρότερη διακυβέρνηση της μεταπολεμικής Ελλάδας με συρρίκνωση και εξαφάνιση προϊόντος του χρόνου. Ο άλλος, απεμπόλησε για πάντα το δικαίωμα να εμφανιστεί ξανά ως «αδικημένος», ως «διαφορετικός» κλπ προτού επιστρέψει στις θέσεις που παραδοσιακά καταλάμβανε επί δεκαετίες…
Το να κηλιδώσεις παντοτινά την ιστορία σου για ένα πρωτάθλημα είναι πανάκριβο τίμημα. Όταν μάλιστα μέσα σου γνωρίζεις ότι αυτό το πρωτάθλημα «ξέπλυνε» μια εθνική προδοσία, δε γίνεται να το πανηγυρίσεις ρε αδερφέ. Είναι όμως τόσο μεγάλη η απελπισία των οπαδών του ΠΑΟΚ να φτάσουν τους τίτλους του Άρη, που ακόμα κι αυτό θα καταπιούν. Πείθοντας ίσως τον εαυτό τους ότι «και οι άλλοι τα ίδια θα έκαναν». Όπως ακριβώς θα έλεγαν και οι πολιτικοί μπαχαλάκηδες που σύντομα θα μας αφήσουν…