Ιβάν, Τίγρης, Βαγγέλης. Δυο μικρά ονόματα κι ένα παρατσούκλι που όλη η Ελλάδα γνωρίζει σε ποιους αντιστοιχούν. Ο ένας είναι ο Ιβάν Σαββίδης, επιχειρηματίας εκ Ρωσίας ορμώμενος (με ελληνικές ρίζες βεβαίως) που επιδιώκει με όχημα τον ΠΑΟΚ να προωθήσει αρχικώς τα επιχειρηματικά του και εν συνεχεία τα πολιτικά του συμφέροντα.
Τα τελευταία μάλιστα, φαίνεται να είναι καθοδηγούμενα από τη Ρωσία και τον πρόεδρό της, Βλαντιμίρ Πούτιν. Ή τουλάχιστον αυτό υποστηρίζουν κάποιες πληροφορίες. Όπως και να ‘χει, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός πως ο Σαββίδης έχει πληρώσει πολλά για τον ΠΑΟΚ. Και δεν έχουν πάει όλα τα χρήματά του σε ποδοσφαιριστές και προπονητές…
Ο δεύτερος είναι ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Εφοπλιστής με μακρά προϊστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όχι πάντα ένδοξη (θα πούμε πιο κάτω το γιατί). Η πρώτη του θητεία στην ΑΕΚ συνδυάστηκε με τη δημιουργία μιας σπουδαίας ομάδας και την κατάκτηση τίτλων, προτού γίνει η πώληση – μαμούθ της ΠΑΕ στην ENIC του Μιχάλη Τροχανά.
Αν και διατηρεί παραδοσιακούς δεσμούς με τη Νέα Δημοκρατία, ο Μελισσανίδης είναι γνωστός για την ευελιξία του. Μια ματιά να ρίξει κάποιος στις μεθοδεύσεις που διευκόλυναν την απαλλοτρίωση δασικής έκτασης για την «Αγιά Σοφιά», αλλά και στον τρόπο που κατακτήθηκε το περυσινό πρωτάθλημα, πείθει και τον πιο δύσπιστο για τις αγαστές σχέσεις του με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Ο τρίτος είναι ο Βαγγέλης Μαρινάκης, επίσης εφοπλιστής και ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός. Η περιουσία του γιγαντώθηκε την περασμένη δεκαετία, ενώ οι δεσμοί του με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο είναι οικογενειακοί και εκτείνονται σε βάθος δεκαετιών. Το ίδιο ισχύει και για τις πολιτικές πεποιθήσεις της οικογένειας Μαρινάκη που από την εποχή του Μιλτιάδη είχε προσωπική σχέση με την οικογένεια Μητσοτάκη.
Το βασικό κοινό των τριών είναι προφανές. Άπαντες ηγούνται τριών μεγάλων ποδοσφαιρικών συλλόγων. Οι δυο (Σαββίδης, Μαρινάκης) επίσημα ως μεγαλομέτοχοι, ο τρίτος ως «εν τοις πράγμασι διοικητής» για νομικούς λόγους που είναι γνωστοί σε όλους.
Ας ξανασυστηθούμε
Ο Σαββίδης είναι ο άνθρωπος που μπούκαρε με όπλο στον αγωνιστικό χώρο, θέλοντας να… διαμαρτυρηθεί για μια διαιτητική απόφαση. Νωρίτερα, είχε προαναγγείλει τον «δικό του» άνθρωπο στην ΕΠΟ, κάτι που τελικά έγινε. Επίσης, είναι ο ιδιοκτήτης μιας εταιρίας που εμπλέκεται με σοβαρή υπόθεση λαθραίων τσιγάρων, η οποία για κάποιο λόγο έχει κολλήσει στα γρανάζια της γραφειοκρατικής ελληνικής Δικαιοσύνης.
Μπήκε στα ΜΜΕ με αποκλειστικό στόχο να στηρίξει την κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία έχει φανεί αρκετά «εξυπηρετική» στα ως τώρα σχέδιά του. Και δεν θα πρέπει να παραλείψουμε το γεγονός πως μέλη εγκληματικής οργάνωσης βρέθηκαν με τιμολόγια δικής του εταιρίας στα χέρια, σε ημερομηνίες που συνδέονται με εμπρησμούς αυτοκινήτων ανθρώπων που άμεσα ή έμμεσα σχετίζονται με το ποδόσφαιρο.
Ο Μελισσανίδης είναι ένας άνθρωπος με… βεβαρημένο παρελθόν στο ελληνικό ποδόσφαιρο πολύ πριν μπει στην ΑΕΚ στις αρχές του ’90 (καταδικάστηκε για απόπειρα δωροδοκίας ως παράγοντας του Ιωνικού το 1980). Μπροστά στο σκάνδαλο της Aegean όμως, που έχει γίνει πρωτοσέλιδο σε όλα τα μεγάλα οικονομικά ΜΜΕ του πλανήτη, όλα τα υπόλοιπα ωχριούν.
Για τις πολιτικές του πεποιθήσεις – αλλά και για τις εξυπηρετήσεις που έλαβε – τα είπαμε. Τι μένει; Α ναι, κάποιες «αστήρικτες» καταγγελίες από στελέχη της διαιτησίας που ξυλοκοπήθηκαν ή απλώς απειλήθηκαν. Το ότι ένας δαρμένος διαιτητικός παράγοντας κατήγγειλε πως κάποιος που του συστήθηκε ως «Δημήτρης Μελισσανίδης» και τον απείλησε, καλώντας μάλιστα από τηλέφωνο της εταιρίας του, ασφαλώς και δε συνιστά κάτι μεμπτό. Έτσι κι αλλιώς, η Δικαιοσύνη μίλησε: δηλαδή σιώπησε, μια και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο με συνοπτικές διαδικασίες. Σαν τα non call στο μπάσκετ δηλαδή…
Ο Μαρινάκης είναι ένας επιχειρηματίας για τη δράση του οποίου δεν ακούστηκε ποτέ το παραμικρό. Με την πάροδο των ετών δημιούργησε ένα πανίσχυρο όνομα παγκοσμίως, κάνοντας εμπορικές συμφωνίες με Αμερικανούς υπουργούς όπως ο Γουίλμπουρ Ρος και αποκτώντας έναν ιστορικό αγγλικό σύλλογο όπως η Νότιγχαμ. Κυρίως όμως, δεν μπορεί κανείς να του προσάψει οποιαδήποτε συνδιαλλαγή με το ελληνικό κράτος κι ας πασχίζουν οι κυβερνητικοί να τον εμφανίσουν ως τον μοναδικό παράγοντα που ασχολείται με την πολιτική.
Παρέλαβε έναν Ολυμπιακό που βρισκόταν σε δυσχερέστατη θέση (μετά από μια ένδοξη 15ετία), επένδυσε πάρα πολλά χρήματα για την αγορά της ΠΑΕ, του 50% της ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ ΑΕ, την αποπληρωμή χρεών και βέβαια την ενίσχυση του ρόστερ. Κατέκτησε επτά σερί πρωταθλήματα παρότι κυνηγήθηκε από όλες ανεξαιρέτως τις μνημονιακές κυβερνήσεις, η ομάδα του διέγραψε μια σταθερά ανοδική πορεία στην Ευρώπη (κάτι που αποτυπώνεται στην κατάταξη της ΟΥΕΦΑ) και οι διεθνείς επιχειρήσεις του συνεχίζουν να αναπτύσσονται.
Και τώρα, απλά μαθήματα ελληνικής δημοσιογραφίας…
Ποιος είναι ωστόσο ο «κακός» της υπόθεσης για τις ελληνικές κυβερνήσεις και κυρίως τα ΜΜΕ; Ο Μαρινάκης. Δηλαδή ο Ολυμπιακός. Μπορεί τίποτε απ’ όσα του προσάπτονται κατά καιρούς να μην έχει αποδειχθεί ούτε στο ελάχιστο. Αυτό δεν έχει καμία σημασία. Το θέμα είναι να βγει «κακός» ο Μαρινάκης, γιατί μέσω αυτού θα βγει «κακός» ο Ολυμπιακός.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν ΜΜΕ και κράτος σε οποιονδήποτε θέλει να εμπλακεί με το ποδόσφαιρο; Να μην ασχοληθεί με τον Ολυμπιακό γιατί αλλιώς θα περάσει τα ίδια με τον Μαρινάκη. Την ώρα που η – επιχειρηματική και ποδοσφαιρική – «δράση» των άλλων επενδυτών περνά στα ψιλά, η δική του θα βρίσκεται συνέχεια στο μικροσκόπιο μέχρι ένας κόκκος σκόνης να εμφανίζεται σε μέγεθος τούβλου.
Εν ολίγοις, όταν είσαι σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα πλην Ολυμπιακού, μπορείς λίγο – πολύ να κάνεις τα πάντα και να μη δώσεις λογαριασμό για τίποτα. Αν πάλι, κάνεις το λάθος να μπεις στον Ολυμπιακό, ετοιμάσου για έναν πόλεμο άνευ προηγουμένου. Διότι στην τελική, σημασία δεν έχει τι κάνεις και ποιος είσαι, αλλά τι λένε και γράφουν οι «πολλοί» για σένα. Γιατί να κάνεις τη ζωή σου δύσκολη ασχολούμενος με τον Ολυμπιακό, όταν μπορείς να μπεις σε μια άλλη ομάδα και να σε έχει ο Τύπος στα ώπα ώπα;
Κάπως έτσι λειτουργεί, δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό η ελληνική δημοσιογραφία όταν μπαίνει στην κουβέντα ο Ολυμπιακός. Και κάπως έτσι μετατρέπεται σε «δημοσιογραφία των μπαγάσηδων»…
ΥΓ. Όσο υπάρχει, το FWS.GR θα σέβεται κάθε ομάδα και κάθε οπαδό. Πρώτα και πάνω απ’ όλα όμως, θα σέβεται την πραγματικότητα και την κοινή λογική.