Δεν είναι καθόλου βέβαιη η δικαίωση του Ολυμπιακού για την προσφυγή που κατέθεσε ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου (Δ.Δ.Π.) της ΕΠΟ. Επιχειρήματα καταθέτουν στην προσφυγή ντους οι ερυθρόλευκοι, επιχειρήματα θα προσπαθήσει να αντιτάξει και η Λίγκα και από τη βασιμότητα των μεν και των δε θα εξαρτήσει το δικαστήριο την απόφαση του.
Δεν είναι ακόμη-ακόμη καθόλου βέβαιο πως η πληρότητα των επιχειρημάτων του Ολυμπιακού είναι βάσιμη, εδράζεται, δηλαδή, σε ορθή κανονιστικά αντιμετώπιση του προβλήματος ή θα έπρεπε οι ερυθρόλευκοι να είχαν προκρίνει άλλη βάση για να αναπτύξουν την προβληματική τους. Ίσως θα ήταν προτιμότερη η επίκληση της δεδομένης αναρμοδιότητας της Λίγκας να αποφασίζει (πολιτικά) για την ερμηνεία μιας αμφιλεγόμενης διάταξης του Κανονισμού σε σχέση με την γνωμοδότηση της Νομικής Υπηρεσίας, στην ευθύνη της οποίας είναι η διερεύνηση των κανονιστικών δεδομένων και η κατάθεση των αναγκαίων ερμηνειών.
Προσωπικώς εκτιμώ πως σε αυτή τη βάση, μια προσφυγή θα είχε πολύ μεγαλύτερη τύχη, αλλά μεγάλο μαγαζί ο Ολυμπιακός, μεγάλα νομικά μυαλά και αντικειμενικά γνωρίζουν καλύτερα. Ίδωμεν…
Το σημαντικό με την προσφυγή του Ολυμπιακού, αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η εκ μέρους του επίκληση της κανονιστικής νομιμότητας των διοργανώσεων για την επίλυση ενός προβλήματος που είναι απολύτως κανονιστικό και σε καμία περίπτωση πολιτικό. Πρόβλημα που έχει απλές, κανονιστικές απαντήσεις και δεν μπορεί να αποτελεί η επίλυση του αντικείμενο συσχετισμών δύναμης και εσωτερικών ισορροπιών, όπως αυτές περιγράφονται κάθε φορά.
Να κερδίσουν την υπόθεση θέλουν οι ερυθρόλευκοι και όπως ο καθένας στη θέση τους θα επικαλεστούν τα πάντα (νόμιμα εννοείται) για να το πετύχουν. Στη διαδικασία αυτή, με άδηλο το αποτέλεσμα, έχουν καταγάγει ήδη μια πρώτη νίκη.
Έφεραν το πρόβλημα και τη λύση του στις σωστές διαστάσεις. Σε αυτές που οι κανονισμοί ορίζουν. Κι όπως και να το δει κανείς οι διοργανώσεις διεξάγονται με βάση κανονισμούς, ψηφισμένους και εγκεκριμένους νόμιμα.
Όπως ακριβώς συνέβη με τον Κανονισμό Αγώνων Ποδοσφαίρου. Μάλιστα η επίμαχη διάταξη είναι από αυτές που η ίδια η Λίγκα εισηγήθηκε το καλοκαίρι, εγκρίθηκε από την ΕΠΟ (όπως πάντα αβασάνιστα) και παράγει πλέον δίκαιο.
Σημασία δεν έχει το δίκαιο της διάταξης ή η ερμηνεία που θα δοθεί από το Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου, το μόνο όργανο που νομιμοποιείται να δικάζει ανάλογες διαφορές. Σημασία έχει πως οι διατάξεις υπάρχουν για να ερμηνεύονται αρμοδίως και μετά να εφαρμόζονται από τα διοικητικά όργανα (Λίγκα, ΕΠΟ κ.λ.π.). Αυτή είναι η ορθή σειρά σε περιπτώσεις αμφίσημης ερμηνείας και καμία πολιτική συμφωνία ή ψηφοφορία δεν μπορεί να την αλλάξει. Πολύ, δε, περισσότερο να την καταργήσει.
Στην ουσία ο Ολυμπιακός με την προσφυγή του ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου Ποδοσφαίρου δημοσιοποιεί την πρόθεση του να παίξει όσο πιο σκληρά μπορεί και επιτρέπεται στο πεδίο των κανονισμών. Καταγράφει την απόφαση του να ταράξει τα όργανα στη νομιμότητα.
Αν θα κερδίσει ή θα χάσει είναι δεύτερης τάξης ζήτημα. Η πλήρης και ισότιμη εφαρμογή των κανονισμών είναι το κορυφαίο αίτημα. Δηλαδή, η αξιοπιστία των διοργανώσεων.