Ο Ανδρέας Βγενόπουλος πέθανε αιφνιδίως στις 5 Νοεμβρίου 2016 και από την επόμενη κιόλας ημέρα ξεκίνησε μια οικογενειακή διαμάχη για την περιουσία του ανάμεσα στη σύζυγό του και τα παιδιά του από δύο προηγούμενους γάμους. Η διαμάχη από οικογενειακή έγινε γρήγορα δικαστική και επέτρεψε στο Δημόσιο να υποθηκεύσει τη μυθική βίλα του επιχειρηματία στην οδό Πάρνηθος στην Εκάλη.
Ο Φίλιππος και η Μελίνα Βγενοπούλου βρίσκονται απέναντι από την τελευταία σύζυγο του πατέρα τους Αρετή Σουβατζόγλου, παρόλο που δεν το επιδίωξαν σύµφωνα µε όσα έχουν γίνει γνωστά. Το έπραξαν όταν διαπίστωσαν ότι η χήρα του επιχειρηµατία άλλαξε τις κλειδαριές στην έπαυλη της Εκάλης, στέλνοντάς τους το µήνυµα ότι ο πατέρας τους πέθανε φτωχός και δεν άφησε παρά µόνο χρέη.
Χρέη που το Ελληνικό ∆ηµόσιο αποφάσισε να διασφαλίσει πριν από λίγες ηµέρες, υποθηκεύοντας τη µυθική έπαυλη της οδού Πάρνηθος.
Η έπαυλη περνά πλέον στον έλεγχο του Δημοσίου, καθώς το Κέντρο Ελέγχου Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου (ΚΕΦΟΜΕΠ) υποθήκευσε το οίκημα για οφειλές φόρου εισοδήματος, έκτακτης εισφοράς, εισφορές και τέλη για τα φορολογικά έτη από το 2003 έως το 2018.
Σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα, η πρώτη υποθήκη αφορά τον Φίλιππο Βγενόπουλο, γιο του επιχειρηματία και της Ρουμάνας Στεφανία Ανδρέα, η δεύτερη τη Μελίνα Βγενοπούλου, κόρη του επιχειρηματία και της Βρετανίδας Tζιλ Μπεν και η τρίτη την Αρετή Σουβατζόγλου, τελευταία σύζυγό του.
Όπως αναφέρει σχετικό δημοσίευμα στο «Πρώτο Θέμα» της Κυριακής, εάν δεν καταβληθούν τα οφειλόμενα στο Δημόσιο, τότε ο πλειστηριασμός των οικοπέδων και των ακινήτων θα είναι το επόμενο βήμα.
Με το θάνατο του Ανδρέα Βγενόπουλου, όπως όλα δείχνουν, μαζί του κατέρρευσε και η αυτοκρατορία που είχε δημιουργήσει.
Το όνομά του έγινε πασίγνωστο στον χρηματιστηριακό και επιχειρηματικό στίβο πριν από περίπου δύο δεκαετίες, και συγκεκριμένα τον Μάιο του 1997, όταν εμφανίστηκε, ως εκπρόσωπος της εταιρείας Marfin, με έδρα τις Παρθένους Νήσους, στη γενική συνέλευση της σοκολατοποιίας Παυλίδης, κατέχοντας ένα αξιοσημείωτο κομμάτι των προνομιούχων μετοχών της ελληνικής θυγατρικής της πολυεθνικής Kraft/Jacobs Suchard.
Τα πρώτα κεφάλαια που διαχειρίστηκε η Marfin προέρχονταν από τον κλάδο των ναυτιλιακών επιχειρήσεων, έναν κλάδο που ως δικηγόρος υπηρέτησε ήδη από το 1976.
Ο ίδιος και η Marfin γίνονται ο «πονοκέφαλος» της πολυεθνικής και μάλιστα η Παυλίδης οδηγείται τελικά εκτός Χ.Α., έχοντας προσφέρει σημαντικά κεφαλαιακά κέρδη.
Το επόμενο βήμα πραγματοποιείται όταν η Marfin εισέρχεται έμμεσα στο Χ.Α., με την απόκτηση της Μεσογειακής ΑΕΧΧ το 1998, και συνεχίζεται όταν ο εισηγμένος εκτυπωτικός όμιλος Επιφάνεια-Ιντερτύπ μετονομάζεται σε Marfin Comm A.E. Συμμετοχών.
Τα επόμενα χρόνια μέσω της Marfin Comm ο Ανδρέας Βγενόπουλος ξεκινάει έναν χορό επενδύσεων και συμμετοχών φτάνοντας μέχρι και το 2016, όπου η MIG ελέγχει τρεις κορυφαίους στους κλάδους τους ομίλους, τη Vivartia, την Attica Group και το Υγεία.
Η κρίση της ελληνικής οικονομίας, όπως ήταν λογικό, δεν άφησε ανεπηρέαστο τον ισχυρό όμιλο, ο οποίος σε μία ιδιαίτερα άσχημη περίοδο για τις ελληνικές τράπεζες βρέθηκε με «άνοιγμα» προς αυτές, το οποίο υπολογίζεται σε 1,5 δισ. ευρώ.
Βασικός πιστωτής είναι η Τράπεζα Πειραιώς, ενώ η σχέση με την τράπεζα δεν ήταν πάντα ρόδινη, όταν πριν από δέκα και πλέον χρόνια -μέσω της Marfin Bank- ο Ανδρέας Βγενόπουλος είχε καταθέσει δημόσια προσφορά, προκειμένου να αποκτήσει τον έλεγχό της.
Εξάλλου, η Marfin Bank και η κρίση στην Κύπρο αποτελούσαν ένα ισχυρό κεφάλαιο για τον όμιλο και ήταν επίσης και η αιτία των δικαστικών διώξεων που αντιμετώπιζε ο Ανδρέας Βγενόπουλος.
Ο ίδιος διεκδικούσε επί πολλά χρόνια αποζημίωση για λογαριασμό του ομίλου, άνω των 800 εκατ. ευρώ, εξαιτίας της απαξίωσης της συμμετοχής της MIG στη Marfin Popular Bank, την ίδια στιγμή μάλιστα που η Κυπριακή Δημοκρατία τον κατηγορούσε για καταχρηστική διαχείριση, από την οποία όμως δεν προέκυψε τελικά κατηγορία.
Ακόμη και μέχρι τον θάνατό του η δίωξη δεν είχε σταματήσει, καθώς σε εξέλιξη παρέμεναν οι δύο μεγάλες δικογραφίες που είχαν σχηματιστεί εναντίον του. Φυσικά, πλέον, η διαδικασία αυτή δεν έχει νόημα να συνεχιστεί.
Αξίζει, όμως, να σημειωθεί ότι ακόμη και μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του ήταν στο επίκεντρο της «δικαστικής δημοσιότητας» εξαιτίας της έντονης αντιπαράθεσης, κυρίως με την πρόεδρο του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου.