Κρούει ανοιχτές θύρες όποιος υποστηρίξει ότι στη διαδικασία εξεύρεσης του περιβόητου επιθετικού, που θα μετουσιώσει σε γκολ, ευκολότερα και ασφαλέστερα, την συγκλονιστική παραγωγή του Ολυμπιακού σε τελικές προσπάθειες, οι ερυθρόλευκοι ήταν εξαρχής μονοδιάστατα προσανατολισμένοι στην περίπτωση του Σολδάνο.
Γύρω από τον Αργεντίνο εξελίχθηκε, στην ουσία, όλη η μετεγγραφική ειδησεογραφία της ομάδας, γεγονός που σημαίνει πως οι άλλες περιπτώσεις που εμφανίστηκαν, είτε μας τελείωσαν πολύ νωρίς, είτε δεν απασχόλησαν σοβαρά κανένα.
Τόσο ο περίφημος Γιορέντε όσο και ο new entry στο ερυθρόλευκο στόχαστρο Βινίσιους δεν αποτέλεσαν ουσιαστικά, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, αντικείμενα του ερυθρόλευκου πόθου για ένα αξιόπιστο εκτελεστικά επιθετικό, τον οποίο όλοι, εντός και εκτός της ομάδας, αναζητούσαν εναγωνίως.
Ο Ισπανός έχει πολύ μεγάλο όνομα και δεν επαρκούσε ούτε ένα πολύ βαρύ πορτοφόλι για να εγκαταλείψει την Τότεναμ ή το νησί γενικά και να αριβάρει σε ένα πρωτάθλημα που οι διαιτητές τρώνε καταμεσήμερο το ξύλο της αρκούδας όντας, ταυτόχρονα, απλήρωτοι και κρεμασμένοι στα μανταλάκια. Ο νεαρός Βραζιλιάνος, ιδιοκτησίας Νάπολι και χρησικτησίας Ρίο Άβε, είναι ένα εξαιρετικά ελκυστικό πακέτο, έχει απίστευτες προοπτικές, αλλά ήταν ουτοπικό να φύγει από την Πορτογαλία, που έχει τη βολή του, Γενάρη μήνα και να διακινδυνεύσει τη φετινή άκρως παραγωγική χρονιά του. Η απόδοση του και μόνο στο ματς κόντρα στην Πόρτο στο Dragao έφτασε για να ξεχάσει ο Ολυμπιακός και το όνομά του.
Ο Σολδάνο ήταν πάντα η τρίτη τυπικά και μοναδική ουσιαστικά λύση σε μια εξίσωση αφ΄εαυτής πολύ δύσκολη αυτή την «σιχαμένη» για τις ομάδες μετεγγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.
Δεν είναι – και μάλλον δεν θα γίνει ποτέ- Γιορέντε και δεν φαίνεται να πλησιάζει το πακέτο και τις προοπτικές του Βινίσιους.
Η εμπειρία του σε ένα εξαιρετικά δύσκολο και απαιτητικό πρωτάθλημα (Αργεντινή) και η επιθυμία του να καταστεί ανταγωνιστικός σε ευρωπαϊκό επίπεδο μπορεί να εξισορροπήσει την πλήρη απουσία της αίσθησης του πρωταθλητισμού που τον συντροφεύει και να ελαχιστοποιήσει τα αρνητικά μιας ηλικίας (24 ετών), η οποία παρήλθε χωρίς να κάνει το κλασσικό για κάθε Αργεντίνο ταξίδι στην Ευρώπη.
Στην ουσία είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τον Ολυμπιακό και τον προπονητή του.
Επιθετικός περιοχής, που να ανταποκριθεί αμέσως στις απαιτήσεις του Ολυμπιακού για την περίοδο Ιανουάριος – Μάιος, να ανατρέψει τις ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί και να προκαλέσει επικοινωνιακή καταιγίδα, δεν δείχνει να είναι.
Πως αξιολογείται; Ως μια ακόμη επιθετική λύση σε ένα ποδοσφαιρικό σύνολο που έχει ανάγκη από επιπλέον λύσεις, για την οποία κάθε εκτίμηση αυτή τη στιγμή είναι παρακινδυνευμένη. Μπορεί να αποδεχθεί λίρα εκατό αμέσως, μπορεί, όμως, να τον καταπιεί η πραγματικότητα. Είναι, σε κάθε περίπτωση, μια επιλογή χαμηλού (όπως και το ποσό που απαιτείται για την μετακίνηση του στον Πειραιά) ρίσκου, ασφαλής, σχεδόν, για τα δεδομένα του Ολυμπιακού, συμβατή με τα ερυθρόλευκα μετεγγραφικά στάνταρ και ευεπίφορη σε αγωνιστική διαμόρφωση.
Αρκεί για τον Ολυμπιακό και τις επιτακτικές, όπως επικοινωνιακά παρουσιάζονται, ανάγκες του να απαντήσει στους οκτώ (ή δέκα) βαθμούς διαφοράς από τον ΠΑΟΚ;
Ουδείς πιστεύει ότι ο Ολυμπιακός κινήθηκε να αποκτήσει τον Σολδάνο για να βρει στο πρόσωπο του την άμεση απάντηση στη βαθμολογική διαφορά με τον Π.Α.Ο.Κ. Μια τέτοια αίσθηση των πραγμάτων θα ήταν, και είναι, είναι εκτός τόπου και χρόνου, ειδικά μάλιστα στις σημερινές συνθήκες (ιδιοκτησιακές, διοικητικές και διαιτητικές) του ελληνικού πρωταθλήματος. Γνωστοί οι λόγοι κι η Ξάνθη απλώς τους ανέδειξε. Η απόκτηση του Σολδάνο τους επιβεβαιώνει.
Δεν είναι, τελικά, λάθος η επιλογή του Ολυμπιακού να επενδύσει στον νεαρό Αργεντίνο. Μπορεί να χαρακτηρίζεται στριμόκωλη για τον σκληρό πυρήνα των οπαδών, αλλά για όσους βλέπουν μακριά από τη μύτη τους είναι επαρκής, σχεδόν λογικότατη. Για την ίδια την ΠΑΕ και τη φιλοσοφία της είναι περίπτωση win-win.
Αρκεί κάποιοι, που μπορούν, να την τοποθετήσουν στις σωστές διαστάσεις της με την έννοια, πως οι καλοί λογαριασμοί κάνουν (και μεταξύ ομάδας και οπαδών) τους καλούς φίλους, ώστε κανείς να μην περιμένει έναν Γιορέντε ή να ελπίζει σε ένα Βινίσιους.
Τα υπόλοιπα είναι δουλειά του Μαρτίνς.