Ναι είναι αρχή, ναι είναι το πρώτο φιλικό, ναι λείπουν οι μεταγραφές των ξένων, ωστόσο δε μπορεί να παρακολούθησε κάποιος το πρώτο δείγμα του φετινού Ολυμπιακού και να μην του άφησε γλυκιά γεύση.
Ξεκινώντας από αυτόν που δεν είχα καθόλου εικόνα μέχρι τώρα, ο Μαντί Καμαρά με εντυπωσίασε. Πέρα από τα τρομερά φυσικά προσόντα, οι τοποθετήσεις του και η ικανότητα του με τη μπάλα δείχνουν πως έχει ένα πλήρες πακέτο ποδοσφαιριστή. Ενδεικτικά θα αναφέρω την φάση στο 39ο λεπτό όπου με υπέροχη πάσα σε μικρό χώρο βγάζει τετ α τετ τον Φορτούνη. Από τον Μιλιβόγεβιτς είχα να δω κεντρικό μέσο του Ολυμπιακού να κάνει τέτοια πάσα, για να μην πάω ακόμα πιο πίσω.
Από κει και πέρα, είδα έναν Φορτούνη σε εξαιρετική κατάσταση, να τρέχει να μαρκάρει σε ρόλο δεξιού μπακ και να οργανώνει σχεδόν τέλεια το παιχνίδι της ομάδας του. Μάλιστα, έχω την εντύπωση πως έχει δυναμώσει το κορμί του, προφανώς εξαιτίας της ατομικής δουλειάς που έκανε το καλοκαίρι.
Για τον Γκερέρο είχα μια άποψη από πέρσι καθώς είχε τύχει να περιγράψω κάποια παιχνίδια της Λεγανές στο ισπανικό πρωτάθλημα. Η εικόνα που είχα ήταν πως πρόκειται για έναν φορ με πολυδιάστατη προσφορά και όχι για έναν κλασικό finisher που λέμε. Και στα δύο του γκολ έδειξε πως σε καμία περίπτωση δεν υστερεί και στα τελειώματα.
Ανεβασμένος ο Ανδρούτσος, καλός ο Τσιμίκας και ακόμα καλύτερος ο Χουτετσιώτης που ήταν άψογος όποτε χρειάστηκε και πρέπει κάποια στιγμή μετά από τόσα χρόνια στην ομάδα να πάρει μια ευκαιρία, έστω σαν δεύτερος.
Από την άλλη, κυρίως ο Τζούρτζεβιτς, αλλά και ο Πάρντο μας έδειξαν για ακόμα μια φορά για ποιον λόγο πολύ δύσκολα θα βρίσκονται στην ομάδα και τη νέα σεζόν.
Σαφώς και όλα αυτά δεν είναι τελικά συμπεράσματα. Βρισκόμαστε μόλις στο ξεκίνημα της προετοιμασίας, ωστόσο ο Μαρτίνς δείχνει να δουλεύει καλά την ομάδα του.