«Χάσαμε με ψηλά το κεφάλι. Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο», είπε ο αρχηγός της εθνικής Ελλάδας, Τάσος Μπακασέτας, μετά την οδυνηρή ήττα στη Γλασκώβη από τη Σκωτία και η πραγματικότητα μάλλον δεν τον επιβεβαιώνει. Όχι η ποδοσφαιρική πραγματικότητα, γιατί όντως περί μαγικής εικόνας πρόκειται το γεγονός πως η κυριαρχική για μία ώρα «γαλανόλευκη» δέχθηκε τρία γκολ σε τρεις φάσεις από τους πονηρούς αλλά αποτελεσματικός Σκωτσέζους, αλλά αυτή που πλέον μάς ψιθυρίζει τη νέα μεγάλη αποτυχία.
Μακάρι όλη η παραπάνω εισαγωγή να σβηστεί εντελώς από το ιστορικό κειμένων και κυρίως της μνήμης μας, μετά το παιχνίδι της Κυριακής (12/10) κόντρα στη Δανία. Ωστόσο, μέχρι τότε, αυτήν έχουμε να αντιμετωπίσουμε και κυρίως να αντιμετωπίσουν οι διεθνείς, που δεδομένα το θέλουν περισσότερο από όλους μας, να βρίσκονται στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2026. Και γνωρίζουν καλά πως ούτε η Δανία είναι το μεγαθήριο που την κάναμε να φαίνεται στο ματς του Καραϊσκάκη, ούτε η Σκωτία η ομάδα που αξίζει (περισσότερο από εμάς) να βρεθεί σε δεύτερη σερί μεγάλη διοργάνωση, μετά το Euro 2024.
Για να φτάσεις, όμως, μέχρι εκεί θα πρέπει πρώτα να ξορκίσεις τους δαίμονες του πρόσφατου παρελθόντος, να ζήσεις τρεις μεγάλες βραδιές, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δίχως να αδικήσουν ξανά τους εαυτούς τους. Γιατί αυτό συνέβη στη Γλασκώβη, σε ένα σκωτσέζικο ντουζ που δεν είναι άλλη μία περίπτωση του «συμβαίνουν αυτά, μπάλα είναι» αλλά μοιάζει περισσότερο με «γιατί πάλι σε εμάς, σε τι έχουμε φταίξει;».
Το ότι η εθνική Ελλάδας έχει φταίξει σε πολλά τα τελευταία χρόνια, το δείχνουν οι μαζεμένες της αποτυχίες να πάει σε μεγάλη διοργάνωση από το 2014 μέχρι σήμερα. Αλλά σε αυτά τα παιδιά, σε αυτή τη γενιά, σε αυτή την ομάδα για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, δεν της αξίζει αυτή η συνθήκη. Όχι έτσι, όχι χωρίς μάχη μέχρι το τελευταίο ματς, όχι χωρίς ελπίδα.
Με όλα τα παραπάνω κινδυνεύουμε να μείνουμε το βράδυ της Κυριακής, αν δεν νικήσουμε τη Δανία στο «Πάρκεν» της Κοπεγχάγης. Με τρεις αγωνιστικές -μαζί με αυτήν της Κυριακής- να μένουν για το φινάλε, σε περίπτωση διαφορετικού αποτελέσματος θα δούμε μία ακόμη μεγάλη διοργάνωση από τον καναπέ. Κι όσο άνετα και αν είναι το καλοκαίρι με ερκοντίσιον κι όχι στην κάψα της Αμερικής, δεν μας αξίζει, δεν θέλουμε να το ζήσουν ξανά. Δεν το θέλουν οι παίκτες, αυτά τα παιδιά που όπου σταθούν λένε ότι το όνειρό τους είναι μία μεγάλη διοργάνωση με την εθνική.
Οφείλουν λοιπόν (και θα το κάνουν) να παίξουν με θάρρος αυτή την κρίσιμη τελευταία ζαριά. Σε έναν πρόωρο τελικό, μία τέτοια συνθήκη, που σίγουρα δεν μάς αξίζει αλλά οι ίδιοι την προκαλέσαμε…
