Εύκολη δουλειά αυτή του μετά Χριστό προφήτη! Είναι, όμως, αλήθεια ότι το ματς του – αψεγάδιαστου ως το βράδυ της Παρασκευής – Ολυμπιακού ήταν πολύ …ύποπτο πριν το τζάμπολ και οι ανησυχίες μας αποδείχθηκαν βάσιμες.
Μετά από δύο μεγάλα διπλά σε δύσκολες έδρες, την κούραση από τα συνεχόμενα ταξίδια και σε συνδυασμό με την πρωτόγνωρη για πολλούς –από τους νεοφερμένους – αύρα του ΣΕΦ, το παιχνίδι με την σούπερ – ταλαντούχα Αρμάνι ήθελε πολύ λίγο για να …στραβώσει και έτσι έγινε.
Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα, που προφανώς δεν ισχύουν μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά για το σύνολο των ομάδων που παίζουν στην Ευρωλίγκα. Δεν γίνεται όταν νικούν να είναι ντριμ τιμ με τον Φιλ Τζάκσον στο τιμόνι και όταν χάνουν να μεταμορφώνονται σε περιφερόμενους θιάσους επιπέδου ΕΣΚΑΝΑ που τους καθοδηγούν περιπτεράδες.
Επίσης η Ευρωλίγκα έχει πολλές καλές ομάδες που μπορούν να νικήσουν οπουδήποτε. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν μέτρια μπάτζετ και λίγους σούπερ σταρ. Στηρίζονται στην ομαδική δουλειά και στο να παίξουν πιο έξυπνα από τους άλλους. Αν μπει στην ζυγαριά το ταλέντο που έχει – αφήνουμε εκτός Ρεάλ, Φενέρ, ΤΣΣΚΑ – η Αρμάνι, η Εφές, η Μακάμπι, η Μπασκόνια, ακόμη και η χωρίς νίκη σε τρεις αγώνες Χίμκι, θα δει ο καθένας ότι υπάρχουν εκεί παίκτες που θα έπαιζαν τριάντα λεπτά στους δικούς μας… Εν τέλει, όπως και αν το δει κανείς, σε καμία περίπτωση δεν παίζουμε μόνοι μας.
Πάμε τώρα σε ότι έγινε το βράδυ τη Παρασκευής στο ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός μπήκε με λάθος προσέγγιση στο ματς. Προσπάθησε να νικήσει αν είναι δυνατόν από το πρώτο ημίχρονο. Οι ερυθρόλευκοι υποτίμησαν την Αρμάνι και ούτε καν πλησίασαν το επίπεδο απόδοσης στο Κάουνας ή τη Βιτόρια! Η έλλειψη συγκέντρωσης ήταν φανερή στο πόσο βιαστικά εκτελούσαν στην επίθεση, στο ποσοστό στις βολές, στην αδυναμία τους να διαβάσουν τα ατομικά χαρακτηριστικά των αντιπάλων τους και να παίξουν άμυνα σαν ομάδα απέναντι στους εξαιρετικούς 1 εναντίον 1 παίκτες που διαχειρίζεται ο Πιανιτζιάνι.
Οι βιαστικές επιλογές στην επίθεση από τον Σπανούλη και τον Γκος μετατράπηκαν σε εύκολο σκορ για τους Ιταλούς στην άλλη μεριά του γηπέδου και όσο περνούσε η ώρα ο Μίτσοφ, ο Νέντοβιτς και ο Τζέιμς έβρισκαν τόσο πολύ ρυθμό, ώστε ήταν άλυτο πρόβλημα στο ένας εναντίον ενός.
Ο επόμενος πονοκέφαλος ήταν τα ρήγματα που δημιουργούσε η αμυντική τακτική με τις αλλαγές. Αυτή την φορά ο Μιλουντίνοφ, όσο και αν έχει βελτιώσει την ταχύτητα με την οποία κάνει πλάγια βήματα, δεν προλάβαινε τα γκαρντ της Αρμάνι, η ελληνική ομάδα έμπαινε σε περιστροφές (όταν προλάβαινε) και το ένα ελεύθερο σουτ διαδεχόταν το άλλο. Η επιλογή του ΛεΝτέι στην θέση πέντε δεν διόρθωσε τα πράγματα διότι ο φιλότιμος Αμερικανός δεν έχει τον όγκο να τα βάλει με παίκτες που είναι 15 πόντοι πιο ψηλοί από τον ίδιο (Γκουτάϊτις). Το συγκεκριμένο πρόβλημα η ομάδα θα το έχει όλη τη χρονιά, διότι ούτε ο ΛεΝτέι θα …ψηλώσει, ούτε υπάρχει άλλο μεγάλο σώμα στο ρόστερ εκτός από τον Μιλουντίνοφ. Η λογική λέει ότι αργά ή, γρήγορα εκεί θα γίνει διορθωτική κίνηση…
Κάπως έτσι χάλασε το παιχνίδι για τον Ολυμπιακό και από ένα σημείο και μετά οι πάντες παρακαλούσαν να τελειώσει το βασανιστήριο. Το γεγονός ότι οι ερυθρόλευκοι έφαγαν 99 πόντους στο γήπεδο τους έχει και καλή πλευρά και υπό αυτή την έννοια ίσως να είναι προτιμότερο το ότι δεν μάζεψε την διαφορά. Είναι δεδομένο ότι το βίντεο θα πάρει … φωτιά, ότι θα αναλυθούν προσεκτικά όλες οι φάσεις και ότι την επόμενη αγωνιστική θα δούμε μια πιο συγκεντρωμένη ομάδα που θα έχει μάθει από τα λάθη της! Η Μακάμπι του Ουίλμπεκιν δεν είναι το ανέκδοτο των περασμένων ετών…
Η συντριβή από την Αρμάνι είχε και καλά νέα για τον Ολυμπιακό. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης – απόντος του Στρέλνιεκς πήρε πολύ χρόνο – ήταν μακράν του δεύτερου ο κορυφαίος και έδειξε ότι συνεχίζει να έχει τα στοιχεία που τον έκαναν για χρόνια σημαντικό για την ομάδα. Σοβαρός ήταν και ο Βεζένκοφ που στο πρώτο του ματς επιπέδου Ευρωλίγκα στο ΣΕΦ έδειξε ότι έχει την ποιότητα να σταθεί στο κορυφαίο επίπεδο…
Ο Μπλατ μετά από τόσα χρόνια στην δουλειά ξέρει ότι η διαδικασία οικοδόμησης μιας ομάδας περνάει από στάδια. Εχει πολύ δρόμο μπροστά του, τόσο ο ίδιος, όσο και οι παίκτες του. Αντιμετώπισε με ψυχραιμία την συντριβή και αμέσως μετά το τελευταίο σφύριγμα άρχισε να εκμεταλλεύεται ότι έγινε, τόσο στα αποδυτήρια, όσο και στη συνέντευξη Τύπου.
Εννοείται ότι η ήττα από την Αρμάνι δεν βάζει τον Ολυμπιακό σε δύσκολη θέση, αρκεί να νικήσει την Μακάμπι στον Πειραιά την επόμενη εβδομάδα. Απλά πήγε στράφι το ένα από τα δύο διπλά και βέβαια – ίσως το πιο σημαντικό από όλα – έβαλε την Αρμάνι στο παιχνίδι για την οκτάδα! Όταν νικάς τον Ολυμπιακό εκτός έχεις κάθε δικαίωμα να στοχεύσεις τα πλέι οφς…
Αντί επιλόγου: Όταν έχεις χάσει με 20 πόντους δεν έχει κανένα νόημα να αντιδράς όπως ο Μάντζαρης και ο Παπανικολάου μετά το τελευταίο τρίποντο του Τζέϊμς. Πέρα από το ότι οι διαφορές παίζουν ρόλο, πέρα από το πράσινο παρελθόν του Μάικ, πέρα από την τσαντίλα του κόσμου, οι αθλητές υψηλού επιπέδου ξέρουν ότι ο μόνος τρόπος για να πάρεις το αίμα σου πίσω είναι να δουλέψεις, να βελτιωθείς, να νικήσεις μέσα στο Μιλάνο στον δεύτερο γύρο και όταν λήγει το σαραντάλεπτο να κρατήσεις την μπάλα και να μην κάνεις την τελευταία επίθεση…