Η έκπληξη που βίωσαν οι φίλαθλοι και οι δημοσιογράφοι που πήγαν στο κλειστό του Μετς για τον αγώνα Αμπελόκηποι-Παναθηναϊκός, ήταν μεγάλη.
Στην αρχική πεντάδα του «τριφυλλιού» που παρουσιάστηκε στο παρκέ για το τζάμπολ, δεν βρισκόταν ο Νίκος Γκάλης! Ο Κώστας Πολίτης τον είχε αφήσει στον πάγκο. Ήταν κάτι πρωτοφανές, αλλά και πάλι λίγοι φαντάστηκαν αυτό που τελικά συνέβη.
Αρχικά ο Νικ δεν αντέδρασε, παρά την εμφανή έκπληξη και δυσαρέσκειά του. Λέγεται, μάλιστα, ότι πέντε λεπτά πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου ζήτησε από τον Πολίτη να μπει. Ο «ευρωκόουτς» του απάντησε να περιμένει και του έκανε νόημα για αλλαγή λίγο αργότερα, όταν ο Παναθηναϊκός είχε πάρει μεγαλύτερη διαφορά. Ομως, ο Γκάλης έφυγε εκνευρισμένος για τα αποδυτήρια! Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο Πολίτης δεν του είπε ποτέ να μπει και ότι επακολούθησε έντονη λογομαχία στην ανάπαυλα.
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος αντιλήφθηκε ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε βλέποντας την ομάδα να βγαίνει χωρίς τον Γκάλη για το δεύτερο ημίχρονο και κατέβηκε από την εξέδρα στα αποδυτήρια για να δει τι συμβαίνει. Όμως, ο απόλυτος σταρ του ελληνικού μπάσκετ ήταν ανένδοτος. Στα 37 του και παρότι ήταν ακόμα ακμαίος αγωνιστικά, είχε πάρει τη δύσκολη απόφαση να δώσει τέλος στην καριέρα του.
Η κόντρα του Γκάλη με τον Πολίτη είχε αρχίσει από την καλοκαιρινή προετοιμασία και το επεισόδιο στο Μετς ξεχείλισε το ποτήρι. Ο Γιαννακόπουλος δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια να γεφυρώσει το χάσμα, αλλά η απόφαση του Νικ δεν άλλαξε ακόμα κι όταν αποχώρησε ο Πολίτης και στη θέση του προσλήφθηκε ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου. Στις 29 Σεπτεμβρίου 1995, ανακοίνωσε και επίσημα την ολοκλήρωση της τεράστιας αθλητικής του καριέρας.
https://www.youtube.com/channel/UCYfdidRxbB8Qhf0Nx7ioOYw
Ήταν ένα τέλος άδοξο για έναν από τους κορυφαίους Ελληνες αθλητές όλων των εποχών και σίγουρα τον κορυφαίο σκόρερ που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα (το ρεκόρ των 12.587 πόντων στο κορυφαίο εθνικό μας πρωτάθλημα, δεν θα καταρριφθεί ποτέ). Ο άνθρωπος που μαζί με τον Παναγιώτη Γιαννάκη εγκαθίδρυσαν την «αυτοκρατορία» του Άρη, που σάρωσε τους τίτλους στα ‘80s και έβαλε το μπάσκετ σε κάθε σπίτι, ο απόλυτος πρωταγωνιστής του θριάμβου στο Ευρωμπάσκετ του ’87, άξιζε σίγουρα να φύγει με τιμές και όχι σαν κυνηγημένος.
